Pangutana
Mabuhi ba ang tawo nga walay Dios?
Tubag
Sukwahi sa mga gipang-angkon sa mga wala ateyista ug mga agnostico sa naglabay nga mga siglo, ang tawo dili mabuhi kung walay Dios. Ang tawo mahimong makabaton ug kinabuhing may kinutoban nga dili moila sa Dios, apan dili kawad-an sa katinuoran mahitungod sa Dios.
Ingon nga Magtutuga, ang Dios maoy tinubdan sa kinabuhi. Ang pag-ingon nga ang tawo molungtad gawas sa Dios sama ra sap ag-ingon nga ang usa ka relo molungtad nga walay relohelo o usa ka sugilanon nga ninglungtad nga walay tisgstorya. Utang nato ang atong pagkatawo sa Dios kansang imahe kita gituga (Genesis 1:27). Ang atong paglungtad nakasandig sa Dios, ato man kini ilhon ang Iyang paglungtad o dili.
Ingon nga Tigpaluyo, ang Dios nagapadayon paghatag sa kinabuhi (Salmo 104:10 – 32). Siya mao ang kinabuhi (Juan 14:6), ang ang tibuok gimbuhatan gihiusa sa gahom ni Cristo (Colosas 1:17). Bisan kadtong nisalikway sa Dios nakadawat ug inandlaw nga panginahanglanon gikan Kaniya: “Iyang gipasidlak ang adlaw ngadto sa mga daotan ug sa mga maayo, ug gipadala ang ulang ngadto sa mga matarong ug sa mga dili matarong” (Mateo 5:45). Ang paghunahuna nga ang tawo mabuhi nga walay Dios mao ang pagdahum nga ang bulak nga mirasol makapadayong mabuhi nga walay kahayag ni ang rosas nga walay tubig.
Ingon nga Manluluwas, naghatag ang Dios ug kinabuhing dayon niadtong mitoo. Diha kang Cristo mao ang kinabuhi, nga mao ang kahayag sa mga tawo (Juan 1:4). Mianhi si Hesus aron makabaton kitag kinabuhi “ug mabatonan kini sa kinatibuk-an” (Juan 10:10). Ang tanan nga misalign Kaniya gisaaran ug kahangturan kuyog Niya (Juan 3:15 – 16). Alang sa tawo nga mabuhi – nga mabuhi sa tinud-anay – kinahanglan niyang mahibaloan si Cristo (Juan 17:3).
Kugn wala ang Dios, ang tawo aduna lamang linawas nga kinabuhi. Gipahimangnoan sa
Dios silang Adan ug Eva nga sa adlaw nga ila Siyang isalikway “mamatay gayud” sila (Genesis 2:17). Sa ato nang nahibaloan, misupak sila, apan wala sila namatay sa linawas anang adlawa; hinuon, namatay sila sa espirituhanon. Adunay butang sa ilang kinasuloran ang namatay – ang espirituhanong kinabuhi nga ilang nahibaloan, ang panag-ambit sa Dios, ang kagawasan nga makabenepisyo Kaniya, ang kainosente ug kaputli sa ilang mga kalag – kining tanan nawala.
Si Adan, nga gituga aron magkinabuhi ug makig-uban sa Dios, gitungla sa bug-os nga lawasnong paglungtad. Kon unsay tuyo sa Dios alang sa abog nga mopaingon sa himaya karon mao ang abog paingon sa abog. Sama ra ni Adan, ang tawo nga walay Dios karon nagkapusbuhat gihapon sa usa ka yutan-ong paglungtad. Ang maong tawo makita nga daw malipayon; sanglit, aduna may kasadya ug kalipay nga maangkon niining kinabuhia. Apan bisan ang maong mga kasadya ug mga kalipay dili hingpit nga madawat kung walay kalambigitan sa Dios.
Ang uban nga nisalikway sa Dios nagkinabuhi sa lingaw-lingaw ug hudyaka. Ang ilang mga unodnong tinguha daw nakaani sa walay kabalak ug makalipay nga paglungtad. Ang Biblia nagn-ingon nga adunay daginoton nga kalipay nga maangkon diha sa sala (Hebreo 11:25). Ang problema mao nga lumalabay kini, ang kinabuhi niining kalibotana hamubo (Salmo 90:3 – 12). Sa madugay o sa madali, ang usa ka hedonista, sama sa usa ka anak nga mausikon sa sambingay, hikaplagan nga ang kalibotanong kalipay dili mapadayon (Lucas 15:13 – 15).
Kung wala ang Dios, ang tawo walay katagbawan, bisan sa iyang may kinutobang kinabuhi. Ang tawo walay kalinaw sa iyang isigkatawo tungod kay wala siyay kalinaw sa iyang kaugalingon. Ang tawo nag-alindasay sa iyang kaugalingon tungod kay wala siyay kalinaw sa Dios. Ang pagpangitag kalipay tungod ug alang sa kalipay usa ka timailhan sa kinasulorang kagubot. Ang mga nangitag kalipayan sa tibuok kasaysayan balik balik nga nakaamgo nga ang lumalabay nga lingawlingaw sa kinabuhi naghatag ug dalan sa mas lawom nga langiob (pagkawalay paglaum). Ang nagtagawtaw nga pagbati nga “adunay dili sakto” lisod paphaon. Si haring Salomon mihatag sa iyang kaugalingon ngadto sa pagpangita sa tanang butang nga ikadalit niining kalibotana, ug iyang gitala ang iyang mga hikaplagan sa balasahon sa Ecclesiastes.
Nahikaplagan ni Salomon nga ang kahibalo, sa iyang kaugalingon, kawang lamang (Ecclesiastes 1:12 – 18). Iyang nahikaplagan nga ang kahilayan ug bahandi kawang lamang (2:1 – 11), ang materyalismo kabuangan (2:12 – 23), ug ang mga bahani lumalabay (capitulo 6). Si Salomon nakahukam nga ang kinabuhi gasa sa Dios (3:12 – 13) ug ang bugtong paagi sa pagkinabuhing maalamon mao ang pagbaton ug kahadlok sa Dios: “Atong pamatian ang panapos sa tibuok sultihanan: Kahadloki ang Dios, ug tumana ang iyang mga mando: kay kini ang tibuok tahas sa tawo. Kay pagahukman sa Dios ang matag binuhatan, inubanan sa tanang mga tinago, maayo man kini, o daotan” (12:13 – 14).
Sa laing pagkasulti, aduna labaw pa sa kinabuhi kay sa linawas nga dimension. Gipahimug-atan ni Hesus kini nga punto sa dihang miingon Siya, “Ang tawo dili lamang mabuhi sa pan, apan sa matag pulong nga mogula gikan sa ngabil sa Dios” (Mateo 4:4). Dili pan (ang linawas) apan ang Pulong sa Dios (ang espirituhanon) ang nagbuhi kanato. Walay kapuslanan alang kanato ang pagpangita sa atong kinasuloran sa tambal sa tanan tang mga kalisdanan. Hikaplagan lamang sa tawo ang kinabuhi ug katagbahaw sa dihang iyang ilhon ang Dios.
Kong wala ang Dios, ang kapalaran sa tawo mao ang impiyerno. Ang tawo nga walay Dios patay sa espirituhanon; sa dihang ang iyang pisikal nga kinabuhi matapos, iyang atubangon ang dumalayong pagkahimulag gikan sa Dios. Sa sugilanon ni Hesus mahitungod sa adunahan ug ni Lazaro (Lucas 16:19 – 31), ang adunahan nagkinabuhi sa kahilayang kinabuhi sa kahamugaway nga walay paghunahuna sa Dios, samtang si Lazaro nag-antos sa tibuok niyang kinabuhi ang nahibalo sa Dios. Diha lamang human sila mamatay nga ang duha ka tawo tinud-anay nga nasabtan ang gibug-aton sa mga pagpili nga ilang nahimo samtang buhi pa sila. Ulahi na, nga napamatud-an sa adunahan nga aduna pay labaw sa kinabuhi kay sa pagpangitag bahandi. Samtang, si Lazaro gihupay sa Paraiso. Kay alang sa duha ka tawo, ang hamubong kadugayon sa ilang yutan-ong paglungtad dili ikatandi sa malungtarong kahimtang sa ilang mga kalag. Ang tawo usa ka talagsaong binuhat. Ang Dios nagbutang ug panimati sa kahangtoran sulod sa atong mga kasingkasing (Ecceliastes 3:11), ug ang maong panimati sa walay katapusang kapalaran makakaplag lamang sa iyang katagbawan diha sa Dios Mismo.
English
Mabuhi ba ang tawo nga walay Dios?