Tanong
Nababago ba ng panalangin ang isip ng Diyos?
Sagot
Ang tanong na ito ay pinakamainam na sagutin sa pamamagitan ng paghahati sa dalawang tanong: 1) Binabago ba ng panalangin ang isip ng Diyos? at 2) Binabago ba ng panalangin ang mga bagay? Ang sagot sa una ay, hindi, hindi nagbabago ang isip ng Diyos. Ang sagot sa pangalawa ay, oo, ang panalangin ay kayang baguhin ng mga bagay. Kaya paano mababago ng panalangin ang mga pangyayari nang hindi binabago ang isip ng Diyos?
Una sa lahat, para baguhin ng Diyos ang Kanyang isip, kailangan Niyang baguhin ng kaunti ang Kanyang sarili. Sa madaling salita, kung nagbago ang isip ng Diyos, ang pagkilos na iyon ay nagsasabi na ang Kanyang paraan ng pag-iisip ay kulang, ngunit, dahil nanalangin tayo, pinagbuti Niya ang Kanyang plano tungkol sa ating sitwasyon. Nagbabago tayo ng isip kapag nakakita tayo ng mas magandang paraan para gawin ang isang bagay. Akala natin mabuti ang A pero naisip natin na mas magaling ang B, kaya nagbago ang isip natin. Ngunit, dahil alam ng Diyos ang lahat ng bagay, ang simula mula sa wakas (Pahayag 22:13; Efeso 1:4), hindi posible para sa Kanya na pagbutihin ang anumang plano na Kanyang ginawa. Ang Kanyang mga plano ay perpekto na (2 Samuel 22:31), at Kanyang sinabi na ang Kanyang mga plano ay mananaig (Isaias 46:9–11).
Paano naman ang mga talatang tulad ng Exodo 32:14 na tila nagpapahiwatig na ang Diyos ay “nagsisi sa” Kanyang pagkilos? Ang salitang Hebreo nacham, na kadalasang isinasalin na “magsisi” o “magbago ng isip,” ay maaari ding mangahulugang “kalungkutan” o “maghatid ng kaaliwan.” Ang Genesis 6:6 ang unang paglitaw ng salitang ito sa pagtukoy sa Panginoon: “Nagsisi ang Panginoon na ginawa niya ang mga tao sa lupa, at ang kanyang puso ay lubhang nabagabag.” Lumilitaw dito na ang Diyos ay nagdalawang-isip tungkol sa Kanyang desisyon na likhain ang mga tao. Ngunit dahil perpekto ang mga paraan ng Diyos, kailangan nating maghanap ng ibang paliwanag. Kung ilalapat natin ang pangalawang kahulugan ng salitang isinalin na “pinagsisisihan,” mauunawaan natin ang talatang ito na ang kasamaan ng tao ay nagdulot ng matinding kalungkutan sa puso ng Diyos, lalo na kung ano ang dapat Niyang gawin para mabuo muli sila.
Ang Jonas 3:10 ay isa pang halimbawa ng salitang Hebreo na nacham: “Nang makita ng Diyos kung ano ang kanilang ginawa at kung paano sila nagpatuloy sa kanilang masasamang lakad, siya ay nagsisi at hindi dinala sa kanila ang kapahamakan na Kaniyang banta.” Sa madaling salita, naaliw ang Diyos sa katotohanang hindi Niya kailangang lipulin ang mga taga Nineve gaya ng sinabi Niyang gagawin Niya. Hindi Niya binago ang Kanyang isip; alam na Niyang magsisisi sila. Ang Kanyang mga gawa ay palaging bahagi ng Kanyang mas malaking plano na nabuo bago pa likhain ang mundo. Tinutulungan ng Jeremias 18:8 na ipaliwanag ang konseptong ito: “at ang bansang iyon ay tumalikod sa kanyang kasamaan, hindi ko na itutuloy ang aking sinabing gagawin”. Hindi binabago ng Diyos ang Kanyang isip; Siya ay natutuwa sa katotohanan na ang pagsisisi ng tao ay pipigil sa kahihinatnan na Siya, sa Kanyang katuwiran, ay naitatag na.
Kaya kung hindi binabago ng panalangin ang isip ng Diyos, bakit tayo nananalangin? Binabago ba ng panalangin ang ating mga kalagayan? Oo. Nalulugod ang Diyos sa pagbabago ng ating mga kalagayan bilang tugon sa ating mga panalangin ng pananampalataya. Inutusan tayo ni Jesus na “laging manalangin at huwag panghinaan ng loob” (Lukas 18:1). Ipinaaalala rin sa atin ng 1 Juan 5:14–15 na, kapag nananalangin tayo ayon sa kalooban ng Diyos, dinirinig at sinasagot Niya. Ang pangunahing parirala ay “ayon sa Kanyang kalooban.” Kasama rin diyan ang Kanyang panahon.
Isipin natin ito sa ganitong paraan: plano ng isang ama na bigyan ang kanyang anak na babae ng isang mahalagang pamana kapag ito ay 16 taong gulang. Alam niyang sa oras na iyon ay magiging sapat na ito para sa responsibilidad sa pagmamay-ari nito. Pero balak din niyang hintayin itong ibigay hanggang sa hingin niya ito, dahil gusto niyang pahalagahan niya ang regalo. Ngunit sa edad na 11, nagsimula siyang magmakaawa para dito. Nagsusumamo siya, nakikipagtawaran, at nagagalit nang sa kanyang ika-12, ika-13, at ika-14 na kaarawan ay hindi pa rin niya pagmamay-ari ang mamahaling pamana. Nag edad na sya at huminto sa pagtatanong, ngunit sa edad na 16 ay nilapitan niya ang kanyang ama sa mas maalalahaning paraan, ipinaliwanag ang kanyang pangangailangan para sa bagay na ito, at ipinahayag ang kanyang kumpiyansa sa ama na kaya na niyang pangalagaan ang pamana. Sa napakaikling panahon, masayang ipinagkatiwala niya ito sa kanya. Nagbago ba ang isip niya? Hindi, noon pa man ay binalak niyang ibigay ito sa kanya. Kailangan ba niyang hingin? Oo, bahagi iyon ng kanyang desisyon.
Gayundin, inaanyayahan tayo ng ating Ama sa langit na hingin sa Kanya ang lahat ng kailangan natin. Nalulugod Siyang ibigay ito sa atin kapag ito ay nasa Kanyang plano. Alam Niya na hindi natin laging nauunawaan ang Kanyang oras, ngunit inaasahan Niya na tayo ay magtitiwala at hindi mag-aalinlangan (Santiago 1:5–6; Mateo 6:8). Ang ating mga panalangin ay nakatutulong na iayon ang ating mga puso sa Kanyang puso hanggang sa Kanyang kalooban ang ating pinakamataas na layunin (Lukas 22:42). Nangangako Siya na pakikinggan at ipagkakaloob ang mga hinahangad ng ating mga puso kapag ang ating mga puso ay ganap na sa Kanya (Awit 37:4; 2 Cronica 16:9).
English
Nababago ba ng panalangin ang isip ng Diyos?
