Tanong
Ano ang ibig sabihin ng pagkakaroon ng anyo ng kabanalan ngunit itinatanggi ang kapangyarihan nito?
Sagot
Sa 2 Timoteo 3, inilarawan ni apostol Pablo ang kalikasan ng mga tao sa mga huling araw. Sa kanyang paglalarawan, nagbabala siya sa mga taong inilalarawan bilang “may anyo ng kabanalan ngunit itinatanggi ang kapangyarihan nito” (talata 5). Pagkatapos ay sinabi ni Pablo ang utos na ito: “Iwasan mo ang ganyang uri ng mga tao.”
Madalas gumamit si Pablo ng kaibahan para bigyang-diin ang isang katangian na gusto niyang bigyang diin. Sa 2 Timoteo 3:1–4, binigyan niya si Timoteo ng mahabang listahan ng mga makasalanang pag-uugali at pag-uugali na salungat sa kalooban ng Diyos. Sa talatang 5 sinabi niya kay Timoteo na iwasan ang mga nagsasabing sila ay mga Kristiyano sa pamamagitan ng kanilang mga bibig—mayroon silang “anyo” ng kabanalan—ngunit kumikilos bilang mga hindi mananampalataya—at tinatanggihan nila ang kapangyarihan ng kabanalan.
Ang mga may anyo ng kabanalan ay yaong mga gumagawa ng panlabas na pagpapakita ng relihiyon. Ipinakikita nila ang kanilang mga sarili bilang makadiyos, ngunit ang lahat ay para lamang sa pagpapakita. Walang kapangyarihan sa likod ng kanilang relihiyon, bilang ebidensya sa katotohanan na ang kanilang buhay ay hindi nagbabago. Nagsasalita sila tungkol sa Diyos at namumuhay sa kasalanan at ayos lang para sa kanila ang kalagayang ito.
Ang mga huwad na Kristiyanong ito ay mapangwasak. Nagbabala si Pablo na sila ay “gagamit ng panlilinlang upang makapasok sa mga bahay ng mga babaing madaling malinlang. Ang mga babaing ito'y inuusig ng bigat ng kanilang mga pagkakasala at itinutulak sa sari-saring pagnanasa” at sila ay “laging nag-aaral ngunit kailanma'y hindi nila nauunawaan ang katotohanan” (2 Timoteo 3: 6–7). Inihambing niya sila sa masasamang salamangkero na sumalungat kay Moises at nagbabala na ang kanilang kahangalan at tiwaling pag-iisip ay mahahayag sa lahat sa bandang huli (mga talata 8–9).
Ang kapangyarihan ng Diyos, na dapat sumama sa anyo ng kabanalan ay ipinapakita sa pamamagitan ng Banal na Espiritu at nagreresulta sa pagbabago ng ating buhay. Ang Banal na Espiritu ay nananahan sa mananampalataya (1 Corinto 6:19) at nagbibigay-daan sa kanya na magbunga ng tiyak na bunga: pag-ibig, kagalakan, kapayapaan, pagtitiyaga, kabaitan, kabutihan, katapatan, kahinahunan, at pagpipigil sa sarili (Galacia 5:22–23). Ito ang mga katangian ng isang tunay na Kristiyano taliwas sa listahan ni Pablo ng mga kasalanan sa 2 Timoteo 3:1–4.
Ang pangaral ni Pablo kay Timoteo ay naaayon sa paliwanag ni Santiago kung paano matukoy ang isang tunay na pananampalataya (Santiago 2:14–26). Ang tunay na pananampalataya ay mapapatunayan sa pamamagitan ng mabubuting gawa, na natural na mangyayari. Kung ang isang tao ay nagsasabi na siya ay isang Kristiyano ngunit hindi nagpapakita ng katibayan sa kanyang buhay sa pamamagitan ng pamumunga ng bunga ng Espiritu, kailangan nating gumawa ng paghatol tungkol sa kanya at iwasan ang taong iyon. Maaaring mayroon siyang anyo ng kabanalan, ngunit tinatanggihan niya ang kapangyarihan ng Diyos sa pamamagitan ng hindi pagpapahintulot sa kanyang sarili na kontrolin ng Espiritu. Sa katunayan, kung ang kanyang pananampalataya ay hindi tunay, hindi siya makokontrol ng kapangyarihan ng Diyos dahil ang Banal na Espiritu ay hindi nananahan sa kanya.
“Sapagkat ang taong hindi nagtataglay ng Espiritu ay hindi kayang tumanggap ng mga kaloob mula sa Espiritu ng Diyos. Para sa kanila, kahangalan ang mga iyon at di nila nauunawaan, sapagkat ang mga bagay na espirituwal ay mauunawaan lamang sa paraang espirituwal” (1 Corinto 2:14). Ang natural na tao ay maaaring may anyo ng kabanalan, ngunit itinatanggi niya ang kapangyarihan ng Diyos sa paraan ng kanyang pamumuhay. Tanging ang pananampalataya kay Jesu Cristo ang makapagbibigay sa tao ng katwiran at pagbabagong lubha niyang kailangan (Colosas 1:21–22; Roma 5:1–2).
English
Ano ang ibig sabihin ng pagkakaroon ng anyo ng kabanalan ngunit itinatanggi ang kapangyarihan nito?
