ප්‍රශ්නය
මම විවාහ විය යුත්තේ ඇයි?
පිළිතුර
අද ලෝකයේ බොහෝ සංස්කෘතීන් විවාහය යනු කුමක්ද යන්න පිළිබඳ අවබෝධය නැති වී යයි. අප ජීවත් වන්නේ අපට අවශ්‍ය ඕනෑම දෙයක් අපට ලබා ගත හැකි යැයි පවසන ලෝකයක ය. විවාහය සමහර විට සිරගත කිරීමක් ලෙස දැකිය හැකි අතර එය අපට අවශ්‍ය විටදී අපට අවශ්‍ය දේ ලබා ගැනීමට ඇති හැකියාවට බාධාවක් විය හැකිය. අද විවාහය සමහර විට එහි අදාළත්වය නැති කර ගත් පෞරාණික ආයතනයක් ලෙස සමච්චලයට ලක් වේ.
ඉතින් විවාහය යනු කුමක්ද? එය යල් පැන ගිය එකක් වී තිබේද? විවාහය යනු මිනිසා විසින් සාදන ලද සංකල්පයක් නොවන බව මුලින්ම වටහා ගැනීම වැදගත්ය. දෙවියන්වහන්සේ පළමු මනුෂ්‍යයා තමාගේ ස්වරූපයෙන් මැවූ විට (උත්පත්ති 1:27; 2: 7), උන්වහන්සේ ඒ මිනිසාට සෑහීමකට පත්වීමට අවශ්‍ය සියල්ල ලබා දුන්නේය. නමුත්, දෙවියන්වහන්සේ පැවසුවේ, "මිනිසා තනිව සිටීම හොඳ නැත කියාය. මම ඔහුට සුදුසු සහායකයෙක් සාදන්නෙමි" (උත්පත්ති 2:18). ඉතින් දෙවියන්වහන්සේ ආදම්ගේ ඇලපතෙන් ස්ත්‍රියක් මවා ඇයව පුරුෂයා ළඟට ගෙනාවේය. පළමු විවාහය සිදු වූයේ පුරුෂයාගේ අවශ්‍යතා සපුරාලීම සඳහා දෙවියන්වහන්සේ ස්ත්‍රියක් මැවූ විට ය ඉතින් එතකොට, ගිවිසුමට සම්බන්ධ වූ විට, ඔවුන් එක මාංශයක් බවට පත්විය. "එක් මාංශයක්" යන අදහසින් ඇඟවෙන්නේ ජීවිත කාලය පුරාම නොබිඳිය හැකි මුද්‍රාවකි. දික්කසාදය ගැන යේසුස්වහන්සේගෙන් විමසූ විට, උන්වහන්සේ පිළිතුරු දුන්නේ, "මේ හේතුව නිසා මිනිසෙකු තම පියා සහ මව අත්හැර තම බිරිඳ සමඟ එක්සත් වනු ඇත, සහ දෙදෙනා එක මාංශයක් බවට පත්වනු ඇත ... එබැවින් ඔවුන් තවදුරටත් දෙදෙනෙකු නොව එක් මාංශයකි.
එබැවින් දෙවියන් වහන්සේ එකතු කර ඇති දේ කිසිවෙකු වෙන් නොකරන්න" (මතෙව් 19:5-6). පුරුෂයෙකු හා ස්ත්‍රියක් විවාහයට එක් වන්නේ දෙවියන් වහන්සේ බව සැලකිල්ලට ගන්න. මලාකී 2:14 හි දෙවියන්වහන්සේ අපට මතක් කර දෙන්නේ උන්වහන්සේ "ඔබ සහ ඔබේ තරුණ කාලයේ භාර්යාව අතර සාක්ෂිකරුවෙකු" බවය. දෙවියන් වහන්සේ විවාහය ඉතා බැරෑරුම් ලෙස සලකයි.
දෙවියන් වහන්සේ විසින් නිර්මාණය කරන ලද පළමු ආයතනය විවාහයයි. පල්ලිය (සභාව) හෝ රජය (රාජ්‍යය) පිහිටුවීමට පෙර එය සිදුවිය. විවාහය පළමු සමාජ ආයතනය විය. මිනිසුන් නිර්මාණය කර ඇත්තේ සෞඛ්‍ය සම්පන්න ආකාරයකින් අන්‍යයන් හා සම්බන්ධ වූ විට වඩාත් හොඳින් ක්‍රියා කිරීමටයි, විවාහය සඳහා දෙවියන් වහන්සේගේ සැලැස්ම වන්නේ ශක්තිමත් පවුල් ඇති කිරීමටයි. එම චිත්තවේගීය අවශ්‍යතා සපුරාලීම සඳහා පවුලේ සාමාජිකයන් එකිනෙකාට සැලකිය යුතු ආකාරය පිළිබඳව බයිබලයේ බොහෝ උපදෙස් අඩංගු වේ (එපීස 5:21-33; 6:1-4; කොලොස්සි 3:18-21; 1 කොරින්ති 7:2-5, 10-16). දෙවියන්වහන්සේ විවාහය එක් පුරුෂයෙකු හා එක් කාන්තාවක් ලෙස ජීවිත කාලය පුරාම නිර්මාණය කළේය, එම සැලැස්මෙන් බැහැරවීම උන් වහන්සේගේ අභිප්‍රාය විකෘති කිරීමකි (මතෙව් 19:8; රෝම 1:26-27).
පළමු කොරින්ති 7:1-2 අපට විවාහ වීමට හොඳම හේතුව සපයයි: "පුරුෂයෙකු ස්ත්‍රියක් සමඟ ලිංගික සම්බන්ධකම් පැවැත්වීම හොඳ ය. නමුත් ලිංගික දුරාචාරය සිදුවන බැවින්, සෑම පිරිමියෙක්ම තම බිරිඳ සමඟ ලිංගික සම්බන්ධකම් පැවැත්විය යුතුය, සෑම ස්ත්‍රියක්ම තම ස්වාමිපුරුෂයා සමඟ සිටියි. දෙවියන්වහන්සේ ලිංගිකත්වය භුක්ති විඳීමට සැලසුම් කර ඇත්තේ විවාහයේ සීමාවන් තුළ පමණි. එම සීමාවන්ට පිටින් සිදුවන ඕනෑම ලිංගික ක්‍රියාවක් පාපයකි (ගලාති 5:19; කොලොස්සි 3:5). පුද්ගලයෙකුට ශක්තිමත් ලිංගික ධාවකයක් තිබේ නම්, රාගය අවම කර ගැනීම සහ දුරාචාරය වළක්වා ගැනීම සඳහා විවාහ වීම සාමාන්‍යයෙන් හොඳ අදහසකි (යාකොබ් 1:13-15). තමාගේම සහකරු හෝ සහකාරිය හැර වෙනත් කෙනෙකු සමඟ ලිංගිකව හැසිරීම පාපයක් වන අතර එය හෘද වේදනාව හා ව්‍යසනයකට මග පාදයි (හිතෝපදේශ 6:26-29; 1 කොරින්ති 6:18).
කෙසේ වෙතත්, සෑම කෙනෙකුම විවාහ විය යුතු බවට ශුද්ධ ලියවිල්ලේ ආඥාවක් නොමැත. ඇත්ත වශයෙන්ම, ප්‍රේරිත පාවුල් දෙවියන්වහන්සේට සේවය කිරීම සඳහා වැඩි කාලයක් කැප කිරීමේ ක්‍රමයක් ලෙස තනිකමට කැමති විය (1 කොරින්ති 7:7-9, 32-35). විවාහ වීමේ අවශ්‍යතාවය නොදන්නා සමහරු සිටිති, එහි කිසිදු වරදක් නැත. තනිකඩ පුද්ගලයින්ට ජීවිතය සම්පූර්ණ කර ගත හැකි අතර මිතුරන් හරහා සහය සොයා ගැනීමට හැකිය, පවුලේ අය සහ දේවසේවයේ අවස්ථා තුළින් චිත්තවේගීය සහය ලබා ගත හැකිය. කෙසේ වෙතත්, අපේ සමාජය තනිකඩභාවය ලිංගික දුරාචාරයට සමාන කිරීමට පටන් ගෙන තිබේ, ඒක හරිම වැරදියි. පාවුල් තනිකඩභාවය ප්‍රවර්ධනය කළේ පුද්ගලයෙකුට ක්‍රිස්තුස් වහන්සේගේ දේවල් කෙරෙහි පූර්ණ අවධානය යොමු කිරීමටය. තනිකඩභාවය කිසි විටෙකත් ලිංගික පාපයේ ජීවත් වීමට නිදහසට කරුණක් ලෙස භාවිතා නොකළ යුතුය. නමුත් තනි පුද්ගලයෙකුට ඔහුගේ හෝ ඇයගේ තම ආශාවන් පාලනය කර සදාචාරාත්මකව පිරිසිදු ජීවිතයක් ගත කළ හැකි නම්, විවාහ වීමට බලපෑම් කිරීම අවශ්‍ය නොවේ (1 කොරින්ති 7:37).
English
මම විවාහ විය යුත්තේ ඇයි?
