ප්‍රශ්නය
අවුරුදු 1,000ක පාලනයෙන් පසු දෙවියන්වහන්සේ සාතන්ව නිදහස් කරන්නේ ඇයි?
පිළිතුර
එළිදරව් 20:7-10, “අවුරුදු දහස අවසන් වූ විට, සාතන් ඔහුගේ සිරගෙයින් නිදහස් කරනු ලබන අතර, යුද්ධය සඳහා ඔවුන්ව රැස් කිරීමට පොළොවේ සතර කොනේ සිටින ජාතීන් රැවටීමට පිටත් වේ. ගණනින් ඔවුන් මුහුදු වෙරළේ වැලි මෙන්ය. ඔවුන් පොළොව පුරා ගමන් කර දෙවියන් වහන්සේගේ සෙනඟගේ කඳවුර, එනම් උන්වහන්සේ ප්‍රේම කරන නගරය වට කළා. නමුත් අහසින් ගින්නක් බැස ඔවුන්ව විනාශ කළේය. ඔවුන්ව මුළා කළ යක්ෂයා, මෘගයා සහ බොරු අනාගතවක්තෘවරයා හෙළා තිබූ දැවෙන ගෙන්දගම් විලට හෙළනු ලැබීය. ඔවුන් සදාකාලයටම දිවා රෑ වධ හිංසාවට ලක් වනු ඇත.”
අපි මේ පද කියවන විට, “යේසුස් ක්‍රිස්තුස්වහන්සේගේ සහස්‍ර පාලනය අවසානයේදී දෙවියන්වහන්සේ සාතන්ව නිදහස් කරන්නේ ඇයි?” කියා අපි කල්පනා කරනවා. පළමුව, දෙවියන්වහන්සේ සමහර අභිරහස් තමාටම වෙන් කර ගැනීමට තෝරාගෙන ඇති නිසා අපට මහිමයේ මෙම පැත්තට පිළිතුරු දිය නොහැකි බයිබලානුකුල ප්‍රශ්න කිහිපයක් ඇති බව අප පිළිගත යුතුය (ද්විතීය කථාව 29:29, රෝම 11:33-36). එහෙත්, ඇදහිලිවන්තයන් වශයෙන්, අපට සැමවිටම දෙවියන්වහන්සේගේ වචනය, උන්වහන්සේගේ කැමැත්ත හෝ උන් වහන්සේගේ මාර්ග ගැන යමක් තේරුම් ගැනීමට නොහැකි වුවද, උන් වහන්සේ සැමවිටම විශ්වාසවන්ත, සත්‍ය සහ විශ්වාසවන්තව සිටින බවට අපට සහතික විය හැකිය, ඒ අනුව අපගේ කාර්යය වන්නේ අප කරන දෙයට කීකරු වීමයි. අපට හැකි ඉක්මනින්, සම්පූර්ණයෙන් සහ හොඳින් තේරුම් ගන්න. දෙවියන්වහන්සේ සාතන්ව නිදහස් කරන්නේ මන්දැයි අපට පිළිතුරු දීමට නොහැකි වුවද, දෙවියන්වහන්සේගේ වචනයේ සම්පූර්ණ අවබෝධය මත පදනම්ව අපට හැකි හේතු සහ අභිප්‍රේරණ කිහිපයක් යෝජනා කළ හැකිය.
සහස්‍රයේ ආරම්භයේදී, ඇදහිලිවන්තයන් පමණක් ජීවමානව සිටිනු ඇත (එළිදරව් 19:17-21), සමහරු පීඩා කාල පරිච්ඡේදය හරහා ජීවත් වන අතර, තවත් සමහරු උන්වහන්සේගේ දෙවන පැමිණීමේදී ස්වාමින්වහන්සේ සමඟ නැවත පැමිණෙති. එය ඉතිහාසයේ අසමසම සාමයේ කාලයක් වනු ඇත (යෙසායා 2:4; මීකා 4:3). යේසුස්වහන්සේ දාවිත්ගේ සිංහාසනය මත පාලනය කරනු ඇත, උන්වහන්සේගේ සියලු මැවීම් මත කරුණාවන්ත දිව්‍යාණ්ඩුවක් පටවනු ඇත. අද සමාජයේ බහුලව පවතින පාපය නොඉවසන අතරම, සෑම කෙනෙකුගේම සෑම අවශ්‍යතාවයක්ම ඉටු කර ඇති බව යේසුස්වහන්සේ සහතික කරයි (ගීතාවලිය 2:7-12; එළිදරව් 2:26-29; 12:5; 19:11-16). අපට සිතාගත හැක්කේ එවැනි “පෘථිවියේ ස්වර්ගයේ” කාලයක් පමණි.
පීඩාව හරහා ජීවත් වන ඇදහිලිවන්තයන් මාරාන්තික වනු ඇත. ඔවුන් සහස්‍ර රාජ්‍යය තුළ පෘථිවියේ ජීවත් වන අතර නැවත ජනාවාස කරනු ඇත. පාපයේ විනාශයෙන් තොරව, සහස්‍රයේ ජනගහන වර්ධනය අතිවිශාල, තේරුම්ගත නොහැකි තරම් වනු ඇතැයි අපට සිතාගත හැකිය. සහස්‍රයේ උපත ලබන සියලු දෙනා ක්‍රිස්තුන්වහන්සේගේ රාජ්‍ය පාලනයේ ප්‍රතිලාභ සහ ආශීර්වාද භුක්ති විඳිනු ඇත, නමුත් ඔවුන් තවමත් පව්කාර ස්වභාවයකින් උපත ලබන අතර, ඔවුන්ට තවමත් නිදහසේ පසුතැවිලි වී ශුභාරංචිය විශ්වාස කිරීමට සිදුවනු ඇත, පුද්ගලිකව ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ ගැලවුම්කරුවා සහ ස්වාමීන් ලෙස තෝරා ගනු ඇත.
එහෙත්, සහස්‍ර පාලනයේ අවසානයේ දී, සාතන් මුදා හරිනු ලබන අතර, මහිමයේ සමිඳාණන්වහන්සේට සහ උන්වහන්සේගේ සාන්තුවරයන්ට එරෙහිව එක් අවසාන කැරැල්ලකින් ඔහු පසුපස යාමට විශාල සමූහයක් රවටා ගැනීමට ඔහුට හැකි වේ! පීඩාවේ අවසානය සහ සහස්‍රයේ ආරම්භයේ සිට මනුෂ්‍යත්වය තව දුරටත් ලැබෙන බව පෙනේ, ඔවුන් එය කොතරම් හොඳද යන්න “අවශ්‍ය ලෙස සලකනු ඇත”, සමහරෙකුට දෙවියන්වහන්සේගේ යහපත්කම ගැන සැකයන් පවා ඇති විය හැකිය. සාතන් සමඟ කැරලි ගසන සංඛ්‍යාව “මුහුදේ වැලි මෙන්” යැයි පැවසුවද (එළිදරව් 20:7), කැරලි නොගන්නා සංඛ්‍යාවට සාපේක්ෂව ඔවුන් තවමත් සුළුතරයක් විය හැකිය. එය තවමත් සාතන් සමඟ එකතු වන ආත්ම විශාල සංඛ්‍යාවක් වනු ඇත. නිසැකවම, කාලයාගේ ඇවෑමෙන් සිදුවනු ඇති දේ පිළිබඳ මෙම චිත්‍රය දෙවියන්වහන්සේ අපට ලබා දීමට එක් ප්‍රධාන හේතුවක් වන්නේ මුළු මනුෂ්‍ය වර්ගයාටම ආවේනික වූ ගැඹුරු පාප ස්වභාවය ප්‍රදර්ශනය කිරීමයි (යෙරෙමියා 17:9).
මීට අමතරව, දෙවියන්වහන්සේ සහස්‍ර යුගයේදී ප්‍රදර්ශනය වූ උන්වහන්සේගේ ස්වභාවය ගැන යමක් අපට පැවසීමට උත්සාහ කරයි. උන්වහන්සේගේ කරුණාව සහ යහපත්කම නිරන්තරයෙන් ප්‍රදර්ශනය වනු ඇත. නමුත් වසර 1,000 අවසානයේදී, උන්වහන්සේ කැරැල්ල සඳහා ශුන්‍ය ඉවසීමක් නොදක්වයි. එය සිදු වූ විට, උන්වහන්සේ දයාව නොපෙන්වන අතර “දෙවන අවස්ථාව” ලබා නොදේ. එම අවස්ථාවේදී උන්වහන්සේ විනිශ්චය කිරීමට ඉක්මන් වනු ඇත, සාතන්ගේ සහ පව්කාර මිනිසාගේ අවසාන කැරැල්ල ගින්නෙන් අවසන් වනු ඇත, මෙයින් පසු, මළවුන්ගේ අවසාන විනිශ්චය සිදු වේ (මහා සුදු සිංහාසන විනිශ්චය, එළිදරව් 20:11. -15) මේ අනුව සදාකාලික පාපයේ සෑම අංශයකින්ම ආරම්භ විය හැක.
අවසාන වශයෙන්, දෙවියන්වහන්සේ සාතන් සම්බන්ධයෙන්, විශේෂයෙන්ම ඇදහිලිවන්තයන් සඳහා ඉතා වැදගත් පාඩම් කිහිපයක් ශක්තිමත් කිරීමට උත්සාහ කරයි. පළමුව, ඔහු මානව වර්ගයාගේ සතුරා වී ඇති අතර සැමවිටම වනු ඇත. දෙවියන්වහන්සේ උන්වහන්සේගේ ප්‍රේමය අප කෙරෙහි තබා ඇති පරිදි, සාතන්ට අප කෙරෙහි විශේෂ වෛරයක් ඇත. සාතන්ගේ වැටීමේ සිට (යෙසායා 14, එසකියෙල් 28), ඔහු ඇදහිලිවන්තයන්ගේ විරුද්ධවාදියා වූ අතර, ඔහු මානව වර්ගයාගේ අවසාන රැවටිලිකාරයා ලෙස යෝග්‍ය ලෙස විස්තර කර ඇත (යොහන් 8:44; 1 යොහන් 2:22). ඔහුට මිනිසාට දිය හැකි හෝ පොරොන්දු විය හැක්කේ මරණය සහ විනාශය පමණි (යොහන් 10:10a). සාතන් සැබවින්ම පරාජිත සතුරෙකු ලෙස ද මෙහි පෙන්වා දී ඇති අතර, ඔහු අනුගමනය කරන සියල්ලන්ගේ විනාශය සමඟ ඔහුගේ අවසාන විනාශය නියත ය. දෙවියන්වහන්සේ අපට මතක් කිරීමට උත්සාහ කරන්නේ සාතන් යනු උන් වහන්සේ ඉදිරියෙහි බල රහිත මැවූ ජීවියෙකු බවයි (2 කොරින්ති 12:7). මේ සියල්ල අද දින ඇදහිලිවන්තයන් දිරිමත් කළ යුත්තේ යක්ෂයා සම්බන්ධයෙන් ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ තුළ අපගේ ස්ථාවරය සම්බන්ධයෙන් දෙවියන්වහන්සේව උන්වහන්සේගේ වචනයට ගැනීමටය (මතෙව් 4:1-11; ලූක් 4:1-13; 1 කොරින්ති 10:13; 2 කොරින්ති 4:1-7 යාකොබ් 4:6-8; 1 යොහන් 4:1-3), විශේෂයෙන්ම අපි මේ උතුම් සත්‍යය මතක තබා ගන්නෙමු: “... ඔබ තුළ සිටින තැනැත්තාට වඩා උන්වහන්සේ උතුම් ය. ලෝකය” (1 යොහන් 4:4).
English
අවුරුදු 1,000ක පාලනයෙන් පසු දෙවියන්වහන්සේ සාතන්ව නිදහස් කරන්නේ ඇයි?
