ප්‍රශ්නය
පුද්ගලික වගකීම ගැන බයිබලය පවසන්නේ කුමක්ද?
පිළිතුර
හැදී වැඩීමේ කොටසක් තමා වගකීම භාර ගැනීමයි. අපි ළදරුවන් ලෙස ආරම්භ කරන්නේ පුද්ගලික වගකීමකින් තොරවයි - අපට කළ යුතු සියල්ල අප වෙනුවෙන් කරනු ලැබේ. ළමා වියේ විවිධ අවධීන් පසුකරමින් ඉදිරියට යද්දී අපි වඩ වඩාත් වගකීම් භාර ගනිමු. අපි අපේම සපත්තු බැඳීමට, අපේම කාමර පිරිසිදු කිරීමට සහ අපේම ගෙදර වැඩ කිරීමට ඉගෙන ගනිමු. වගකීමට එහි ප්‍රතිලාභ ඇති බව අපි ඉගෙන ගනිමු - සහ වගකීම් නැතිකම වෙනත්, අවශ්‍ය ප්‍රමාණයට වඩා අඩු බලපෑම් ඇති කරයි. බොහෝ ආකාරවලින්, දරුවෙකු සහ මිනිසෙකු අතර ඇති වෙනස වන්නේ ඔහුගේ ක්‍රියාවන් සඳහා පෞද්ගලික වගකීම භාර ගැනීමට ඇති කැමැත්තයි. පාවුල් පවසන පරිදි, “මම මිනිසෙක් වූ විට, මම ළමා කාලය මා පිටුපස තැබුවෙමි” (1 කොරින්ති 13:11).
පෞද්ගලික වගකීම් පිළිබඳ සංකල්පය බයිබලය උගන්වයි: “පව් කරන තැනැත්තාම මිය යනු ඇත. දරුවා දෙමව්පියන්ගේ වරද බෙදා නොගනී, දෙමව්පියන් දරුවාගේ වරද බෙදා නොගනී. ධර්මිෂ්ඨයන්ගේ ධර්මිෂ්ඨකම ඔවුන්ට ප්‍රශංසා කරනු ලැබේ, දුෂ්ටයන්ගේ දුෂ්ටකම ඔවුන්ට විරුද්ධව චෝදනා කරනු ලැබේ” (එසකියෙල් 18:20). පුද්ගලික වගකීම වැපිරීමේ සහ අස්වැන්න නෙලීමේ නීතියට සමීපව සම්බන්ධ වේ (ගලාති 6:7-8). “ධර්මිෂ්ඨයන්ට කියන්න, එය ඔවුන්ට යහපතක් වනු ඇත, මක්නිසාද ඔවුන් තම ක්‍රියාවල ඵල භුක්ති විඳිනු ඇත. දුෂ්ටයන්ට දුක් වේ! විපත්තිය ඔවුන් මත! ඔවුන්ගේ දෑත් කළ දේ සඳහා ඔවුන්ට ආපසු ගෙවනු ලැබේ” (යෙසායා 3:10-11).
පරණ ගිවිසුමේ ආඥාවලට කීකරුකම සඳහා ආශීර්වාද සහ අකීකරුකම සඳහා දඬුවම් අනුයුක්ත කර ඇත; වෙනත් වචන වලින් කිවහොත්, දෙවියන් වහන්සේගේ හෙළිදරව් කරන ලද සත්‍යයට සදාචාරමය වශයෙන් සුදුසු ආකාරවලින් ප්‍රතිචාර දැක්වීමට පුද්ගලයන්ගේ වගකීම ව්‍යවස්ථාව විසින් අවධාරණය කරන ලදී. දෙවියන්වහන්සේ හරි වැරැද්ද පැහැදිලිව නිර්වචනය කළ අතර, උක්වහන්සේගේ සෙනඟ හරි දේ කිරීමට බලාපොරොත්තු විය. ඒදන් උයනේ සිට ආදම්ට නිශ්චිත නියෝගයක් ලබා දී එයට කීකරු වීමට බලාපොරොත්තු වූ දා සිට මෙය සිදු විය. පසුව, ආදම්ගේ පුත් කායින්ට දෙවියන්වහන්සේ විසින් අනතුරු ඇඟවූයේ ඔහුගේ ක්‍රියාවන්ට ඔහු පුද්ගලිකව වගකිව යුතු බවයි (උත්පත්ති 4:7).
ආකාන් යෙරිකෝවේදී ඔහුගේ පාපයට වගකිව යුතු විය (යෝෂුවා 7:14-15). සමිඳාණන්වහන්සේ වෙතින් පලා යාමට ඔහු තෝරා ගැනීම සම්බන්ධයෙන් යෝනා වගකිව යුතු විය (යෝනා 1:7-8). මණ්ඩපයේ රැකවරණය සඳහා ලෙවීවරුන් වගකිව යුතු විය (ගණන් කථාව 18:5). මුල් සභාවේ උපස්ථායකයන් සභාවේ සමහර ප්‍රායෝගික අවශ්‍යතා සපුරාලීම සඳහා පුද්ගලික වගකීම භාර ගත්හ (ක්‍රියා 6:3). අන්‍යජාතිකයන්ට ශුභාරංචි මාර්ගයක් දැල්වීමේ වගකීම පාවුල්ට පැවරී ඇත (එපීස 3:2).
ජීවිතයේ සෑම අංශයකදීම පෞද්ගලික වගකීමක් ගත යුතුයි කියා බයිබලයේ බලාපොරොත්තු වෙනවා. හැකියාව ඇති අය තම ආහාර සඳහා වැඩ කළ යුතුය. “වැඩ කිරීමට අකමැති තැනැත්තා නොකන්නේය” (2 තෙසලෝනික 3:10). පිරිමින් තම නිවෙස්වලට සැපයීමේ වගකීම භාරගත යුතුය (1 තිමෝති 5:8).
සමහර අවස්ථාවලදී, මිනිසුන් පුද්ගලික වගකීමෙන් වැළකී සිටීමට උත්සාහ කරයි, සාමාන්‍යයෙන් දොස් පැවරීම හරහා. ආදම් තම පාපයට ඒවට දොස් පැවරීමට උත්සාහ කළේය (උත්පත්ති 3:12). කායින් වගකීමෙන් වැළකී සිටීමට උත්සාහ කළේය (උත්පත්ති 4:9). පිලාත් ක්‍රිස්තුස්වහන්සේගේ කුරුසියේ ඇණ ගැසීම සම්බන්ධයෙන් ඔහුගේ වරදින් නිදහස් වීමට උත්සාහ කළේය: “‘මේ මිනිසාගේ රුධිරයෙන් මම නිර්දෝෂීය,’ ඔහු පැවසීය. ‘එය ඔබේ වගකීමයි!’” (මතෙව් 27:24). අවසාන වශයෙන්, එවැනි උත්සාහයන් නිෂ්ඵල ය. “ඔබේ පාපය ඔබව සොයාගනු ඇති බවට ඔබට සහතික විය හැක” (ගණන් කථාව 32:23).
අප සෑම කෙනෙකුටම පුද්ගලික වගකීමක් ඇත “පසුතැවිලි වී ශුභාරංචිය විශ්වාස කිරීමට” (මාර්ක් 1:15) ඉන්පසු යහපත් ක්‍රියාවලින් ස්වාමින්වහන්සේව මහිමයට පත් කිරීමට (එපීස 2:10). “පුත්‍රයා සිටින තැනැත්තාට ජීවනය ඇත. දෙවියන්වහන්සේගේ පුත්‍රයා නැති තැනැත්තාට ජීවනය නැත” (1 යොහන් 5:12). දෙවියන්වහන්සේගේ සත්‍යය ප්‍රතික්ෂේප කිරීමට තෝරා ගන්නා අය “නිදහසට කරුණක් නැත” (රෝම 1:20). ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ කෙරෙහි ඇදහිල්ල ක්‍රියාත්මක කිරීමේ අපගේ පුද්ගලික වගකීමෙන් අපට මග හැරිය නොහැක.
English
පුද්ගලික වගකීම ගැන බයිබලය පවසන්නේ කුමක්ද?
