ප්‍රශ්නය
දෙවියන්වහන්සේ පාපය මැව්වාද?
පිළිතුර
දෙවියන්ෙවහන්සේ දින හයකින් විශ්වය මැවූ නමුත්, මුලින් විශ්වයට කිසිදු පාපයක් නොතිබුණි. උන්වහන්සේ සෑදූ සියල්ල “ඉතා යහපත්” (උත්පත්ති 1:31). පාපය විශ්වයට ඇතුළු වූයේ දෙවියන්වහන්සේට විරුද්ධව කැරලි ගැසීමේ ක්‍රියාවක් නිසා මිස දෙවියන්වහන්සේ පාපය මැවූ නිසා නොවේ.
අප “පාපය” යන්න නිර්වචනය කළ යුතුය. පළමුවන යොහන් 3:4 පවසනවා, “පව් කරන සියල්ලෝ නීතිය කඩ කරති; පාපය අවනීතියයි.” එබැවින් පාපය යනු දෙවියන්වහන්සේගේ ශුද්ධ නීතිය උල්ලංඝනය කිරීමකි. රෝම 3:23 පවසනවා, “සියල්ලෝම පව් කොට දෙවියන්වහන්සේගේ මහිමයෙන් හීන වී සිටිති.” මෙම පදයට අනුව, පාපය යනු දෙවියන්වහන්සේගේ මහිමයෙන් හා පරිපූර්ණත්වයට වඩා අඩු ඕනෑම දෙයක් (වචන, සිතුවිලි, ක්‍රියා සහ අභිප්‍රේරණයන්) ය. අපි හැමෝම පව් කරනවා. රෝම 3:23 ද උගන්වන්නේ පාපය නිවැරදිව නිර්වචනය කිරීමට පෙර දෙවියන්වහන්සේගේ ස්වභාවය අප දැනගත යුතු බවයි. මක්නිසාද උන්වහන්සේගේ මහිමය අප එය මනින ප්‍රමිතියයි (ගීතාවලිය 119:160; යොහන් 17:17). පරිපූර්ණ ප්‍රමිතියක් නොමැතිව යමක් අසම්පූර්ණද යන්න තීරණය කිරීමට ක්‍රමයක් නොමැත. දෙවියන්වහන්සේගේ මහිමයේ නිරපේක්ෂ ප්‍රමිතියකින් තොරව, සෑම වචනයක්ම හෝ ක්‍රියාවක්ම විනිශ්චය කරනු ලබන්නේ අසම්පූර්ණ මිනිසුන්ගේ වැරදි, වෙනස්වන ප්‍රමිතියෙනි. සෑම රීතියක්ම, නීතියක් සහ සදාචාරාත්මක මූලධර්මයක්ම මතයක් බවට පත්වනු ඇත. මිනිසාගේ මතය කාලගුණය තරම් වෙනස් හා වෙනස් කළ හැකිය.
ඉදි කරන්නෙකු හතරැස් නොවන පදනමක් මත ගොඩනගන්නේ නම්, ඔහු සමස්ත ව්‍යාපෘතියේ අඛණ්ඩතාව අවදානමට ලක් කරයි. ගොඩනැගිල්ල ඉහළට යන විට වඩා හොඳ නොවේ; එය දුර්වල වන අතර තවත් බොහෝ දේ ඉක්මවා යයි. කෙසේ වෙතත්, ආරම්භක ස්ථානය පරිපූර්ණ වූ විට, ඉතිරි ව්‍යුහය ශබ්ද වනු ඇත. සදාචාරාත්මක පදනම් එකම ආකාරයකින් ක්‍රියාත්මක වේ. දෙවියන්වහන්සේගේ සදාචාර නීතිය නොමැතිව, වැරැද්දෙන් හරි දේ දැන ගැනීමට අපට හැකියාවක් නැත. පාපය හරි දෙයින් ඈත් වේ. දෙවියන් වහන්සේගේ සදාචාරාත්මක ප්‍රමිතියෙන් අප තව දුරටත් ලබා ගන්නා තරමට පාපය වඩාත් නරක අතට හැරේ.
දෙවියන්වහන්සේ මනුෂ්‍යයන් හා දේවදූතයන් මැව්වේ නිදහස් කැමැත්තකින් වන අතර, යම් කෙනෙකුට නිදහස් කැමැත්තක් තිබේ නම්, අවම වශයෙන් ඔහු නරක ලෙස තෝරා ගැනීමේ හැකියාවක් ඇත. දෙවියන්වහන්සේ මනුෂ්‍යයන්ව මැව්වේ උන්වහන්සේගේ ස්වරූපයෙන් වන අතර, උන්වහන්සේ නිදහස් බැවින් මනුෂ්‍යයන්ද නිදහස්ව මැවීය (උත්පත්ති 1:27). නිදහස් කැමැත්තට තෝරා ගැනීමේ හැකියාව ඇතුළත් වන අතර, දෙවියන්වහන්සේ සදාචාරාත්මක ප්‍රමිතිය සන්නිවේදනය කිරීමෙන් පසුව, ඔහු මිනිසාට සැබෑ තේරීමක් ලබා දුන්නේය (උත්පත්ති 2:16-17). ආදම් අකීකරුකම තෝරා ගත්තේය. දෙවියන්වහන්සේ ආදම්ව අකීකරුකමට පොළඹවා, බලහත්කාරයෙන් හෝ පොළඹවා ගත්තේ නැත. යාකොබ් 1:13 පවසනවා, “පරීක්ෂාවට ලක් වූ විට, ‘දෙවියන්වහන්සේ මාව පරීක්ෂාවට ලක් කරයි’ කියා කිසිවෙකු නොකියන්න. දෙවියන්වහන්සේ ආදම්ට නිදහස් තේරීමේ ගෞරවය ලබා දුන් අතර එම තේරීම සුදුසු ප්‍රතිවිපාකවලින් ගෞරව කළේය (රෝම 5:12).
දෙවියන්වහන්සේ පාපයට අවස්ථාව ලබා දුන් නමුත් උන්වහන්සේ පාපය මැව්වේ නැත. අවස්ථාව ලැබීම හොඳයි; එය නොමැතිව මිනිසුන් රොබෝවරුන්ට වඩා මඳක් වැඩි වනු ඇත. දෙවියන්වහන්සේ උන්වහන්සේව අනුගමනය කරන ලෙස අණ කරයි, ආයාචනා කරයි, ධෛර්යමත් කරයි (නික්මයාම 19:5; ද්විතීය කථාව 12:28; 1 සාමුවෙල් 15:22). අප කීකරු වන විට උන්වහන්සේ ආශීර්වාද, සහභාගිකම සහ ආරක්ෂාව පොරොන්දු වේ (යෙරෙමියා 7:23; ගීතාවලිය 115:11; ලූක් 11:28). නමුත් උන්වහන්සේ අපට දම්වැල් දමන්නේ නැත. දෙවියන්වහන්සේ ඒදන් උයනේ තහනම් ගස වටා වැටක් තැබුවේ නැත. ආදම් සහ ඒවට කීකරුකම හෝ අකීකරුකම තෝරා ගැනීමට නිදහස තිබුණි. ඔවුන් පාපය තෝරාගත් විට, එයින් ඇති වූ ප්‍රතිවිපාක ද තෝරා ගත්හ (උත්පත්ති 3:16-24).
එතැන් පටන් සෑම මිනිසෙකුටම එය එසේම විය. පාපය කිරීමට ඇති අවස්ථාව අපගේ තේරීමේ නිදහසට ආවේනික ය. ධර්මිෂ්ඨ ජීවිතයකට මඟ පෙන්වන දෙවියන්වහන්සේව සෙවීමට අපට තෝරා ගත හැකිය (යෙරෙමියා 29:13; 2 තිමෝති 2:19). නැතහොත් දෙවියන්වහන්සේගෙන් ඈත් වන අපගේම නැඹුරුවාවන් අනුගමනය කිරීමට අපට තෝරා ගත හැකිය (හිතෝපදේශ 16: 5). අප තෝරාගන්නා ඕනෑම මාර්ගයක ප්‍රතිවිපාක අනුගමනය කරන බව බයිබලය පැහැදිලිය. අප වපුරන දේ අපි නෙළා ගනිමු (ගලාති 6:7). සමහර ප්‍රතිවිපාක සදාකාලික ය. මතෙව් 25:46 පවසනවා යේසුස්වහන්සේව අනුගමනය නොකරන අය “සදාකාල දඞුවමට, නමුත් ධර්මිෂ්ඨයෝ සදාකාල ජීවනයට යනවා” කියා.
දෙවියන්වහන්සේ මිනිසුන්ව විනිශ්චය කරයි (දේශනාකාරයා 12:14) සහ ජාතීන් (මීකා 5:15) තම නිදහස් කැමැත්ත භාවිතා කර උන්වහන්සේට විරුද්ධව කැරලි ගසයි. දෙවියන්වහන්සේ පාපය මැව්වේ නැත, පාපයට තෝරාගත් අයට දඞුවම් කිරීමට උන්වහන්සේ ප්‍රිය නොකරයි (එසකියෙල් 33:11). උන් වහන්සේගේ ආශාව නම්, සියල්ලන්ම පසුතැවිලි වී උන්වහන්සේ සමඟ සදාකාල ජීවනයේ ආශීර්වාදය හා ප්‍රීතිය අත්විඳීමයි (2 පේත්‍රැස් 3:9).
English
දෙවියන්වහන්සේ පාපය මැව්වාද?
