ප්‍රශ්නය
දරුවන් සැමවිටම දෙවියන්වහන්සේගේ ආශීර්වාදයක්ද?
පිළිතුර
ගීතාවලිය 127 සලමොන්ට ආරෝපණය කරන ලද ගීතිකා දෙකෙන් එකකි (අනෙක් ගීතාවලිය 72) සහ හිතෝපදේශයකට සමානයි. සමිඳාණන් වහන්සේ මහිමයට පත් වන අතර උන්වහන්සේගේ රාජ්‍යය පොළොවේ වැඩි දියුණු කරන ලද ස්ථාවර නිවසක් සහ දේවභක්තික පවුලක් ගොඩනැගීම සඳහා එය ප්‍රඥාව ලබා දෙයි. නැඟීමේ ගීත වලින් එකක් ලෙස, මෙම ගීතිකාව පවුලේ සෑම අවශ්‍යතාවයක් සඳහාම දෙවියන්වහන්සේ මත යැපීමට සහ සෑම ආශීර්වාදයක් සඳහාම ස්තූති කිරීමටත් ඔවුන්ගේ වන්දනා ගමන් යෙරුසලමට යන විට මතක් කර දෙනු ඇත. එම ආශීර්වාදවලින් එකක් වන්නේ දෙවියන්වහන්සේගේ දරුවන්ගේ දීමනාවයි: “දරුවන් සමිඳාණන් වහන්සේගෙන් ආශීර්වාදයක් සහ දීමනාවක්” (ගීතාවලිය 127:3).
බොහෝ බයිබල් පරිවර්තන “දීමනා” වෙනුවට “ආශිර්වාදය” සහ “දීමනාව” වෙනුවට “උරුමය” යන වචනය භාවිතා කරයි. නිදසුනක් වශයෙන්, “දරුවන් සමිඳාණන්වහන්සේගෙන් උරුමයක්, දරුවන් උන්වහන්සේගෙන් විපාකයක්”, සහ “බලන්න, දරුවන් සමිඳාණන්වහන්සේගෙන් උරුමයක්, ගර්භාෂයේ ඵල විපාකයක්”. මුල් භාෂාවෙන්, “උරුමය” හෝ “ආශිර්වාදය” (නචාලා nachalah) ලෙස පරිවර්තනය කර ඇති හෙබ්‍රෙව් වචනයේ තේරුම “උරුමය” යන්නයි. දරුවන් යනු දෙමාපියන්ට ලබා දුන් දෙවියන්වහන්සේගේ කරුණාවන්ත දීමනාව බව සොලමන් පුරාණ ආසන්න පෙරදිග විශ්වාසය තහවුරු කරයි.
පරණ ගිවිසුමේ කාලවලදී, බොහෝ පුතුන් සහ දූවරුන් සහිත විශාල පවුලක් ස්වාමින්වහන්සේගේ ආශීර්වාදයේ සහ දිව්‍ය අනුග්‍රහයේ ප්‍රකාශනයේ ලකුණක් විය (උත්පත්ති 33:5; ද්විතීය කථාව 7:13-14; යෝෂුවා 24:3). උත්පත්ති 1:28 හි, දෙවියන්වහන්සේ තම සෙනඟට අණ කළේ “ඵල ඇතිව වැඩි වන ලෙස” ය. ගංවතුරෙන් පසුව, දෙවියන්වහන්සේ නෝවාට පැවසුවේ, “ඵල ඇතිව, ගණනින් වැඩි වී පොළොව පුරවන්න” (උත්පත්ති 9:1). දෙවියන්වහන්සේගේ ගිවිසුම්ගත සෙනඟ ලෙස පුරාණ හෙබ්‍රෙව්වරු ප්‍රජනනයේ වැදගත්කම අගය කළහ. සමිඳාණන්වහන්සේ ආබ්‍රහම්ට කතා කොට, “මම ඔබව මහත් ජාතියක් බවට පත් කරන්නෙමි, මම ඔබට ආශීර්වාද කරන්නෙමි. . . එවිට ඔබ කරණකොටගෙන පොළොවේ සිටින සියලු ජනයා ආශීර්වාද ලබන්නෝය.” (උත්පත්ති 12:2-3). ඊශ්‍රායෙල්හි ශාරීරික, චිත්තවේගීය සහ ආර්ථික ශක්තිය සහ ආරක්ෂාව ප්‍රකාශ කරනු ලැබුවේ විශාල පවුල් හරහාය (ගීතාවලිය 113:9).
දරුවන් මහත් ප්‍රීතියේ සහ ප්‍රීතියේ උල්පතකි (හිතෝපදේශ 23:24). ඒ අතරම, ඔවුන් අකීකරු වී කැරලි ගැසූ විට, ඔවුන් තම දෙමාපියන්ට බොහෝ හිත් වේදනාවන් හා ශෝකය ඇති කළ හැකිය. දරුවන් විශාල වගකීමක් බව කිසිවෙකුට ප්‍රතික්ෂේප කළ නොහැක, නමුත් ඔවුන් ජීවිතයේ විශාලතම සම්පතක් ද වේ. දරුවන් ඇති දැඩි කිරීම සඳහා කාලය, සම්පත් සහ ආදරය විශාල ආයෝජනයක් අවශ්‍ය වේ, නමුත් එයින් ලැබෙන ප්‍රතිලාභ අපමණයි. යේසුස්වහන්සේ පිළිගත්තේ, “බොහෝ දෙන ලද සෑම කෙනෙකුගෙන්ම බොහෝ දේ ඉල්ලා සිටිනු ඇත. බොහෝ දේ භාර දී ඇති තැනැත්තාගෙන් තවත් බොහෝ දේ අසනු ඇත” (ලූක් 12:48). දරුවන් බරක් හෝ වගකීමක් ලෙස දැකීම වෙනුවට ඇදහිලිවන්තයන් ඔවුන්ව දෙවියන්වහන්සේගෙන් උරුමයක් සහ දීමනාවක් ලෙස පිළිගත යුතුය (නික්මයාම 23:25-26 බලන්න).
සලමොන් තවදුරටත් මෙසේ පවසයි: “රණශූරයෙකුගේ අතේ ඇති ඊතල මෙන් කෙනෙකුගේ යෞවන කාලයේදී උපන් දරුවන්ය. ඔවුන්ගෙන් කිවිසුම් පිරී ඇති මිනිසා භාග්‍යවන්තයෙකි. ඔවුන් උසාවියේදී තම විරුද්ධවාදීන් සමඟ වාද කරන විට ඔවුන් ලැජ්ජාවට පත් නොවනු ඇත” (ගීතාවලිය 127: 4-5). මෙම රේඛාවල පියෙකු රණශූරයෙකු ලෙසත් ඔහුගේ දරුවන් ඔහුගේ කිවිරියෙහි ඊතල ලෙසත් නිරූපණය කරයි. ඔහුගේ “කිව්වර් ෆුල්” සහිත සොල්දාදුවෙක් සම්පූර්ණයෙන්ම සන්නද්ධව සටනට සූදානම්ව සිටියේය. දේවභක්තික පදනමක් මත පිහිටුවා ඇති පවුල්වල, දරුවන් ලෝකයේ නපුරු බලවේගයන්ට එරෙහිව අත්‍යවශ්‍ය ආයුධයකි. දෙවියන්වහන්සේගේ රාජ්‍යයේ අභිවෘද්ධිය සඳහා ඊතල මෙන් දරුවන් ලෝකයට යැවිය හැකිය.
සමිඳාණන් වහන්සේ ඊශ්‍රායෙල්වරුන්ට තම දරුවන්ට තම මාර්ග ඉගැන්වීමට අණ කළ සේක (ද්විතීය කථාව 6:6-7; 11:19), එම වගකීම අද ක්‍රිස්තියානි දෙමාපියන් වෙත පවතී (එපීස 6:4 බලන්න). වාසනාවකට මෙන්, දේවභක්තික දරුවන් ඇති දැඩි කිරීම සඳහා බයිබලය බොහෝ ප්‍රඥාව සහ උපදෙස් ලබා දෙයි. අවසාන ඉලක්කය වන්නේ දෙවියන් වහන්සේට ගෞරව කරන සහ මහිමයට පත් කරන සහ ඔවුන්ගේ ජීවිත කාලය පුරාම උන් වහන්සේට සේවය කරන නුවණැති දරුවන් බිහි කිරීමයි (හිතෝපදේශ 22:6).
දරුවන් ද ස්වාමින්වහන්සේගෙන් ආශීර්වාදයක් වන්නේ ඔවුන් තම පවුල්වලට අනාගත ආරක්ෂාව සහ ආරක්ෂාව සපයන බැවිනි. පුරාණ ඊශ්‍රායෙලයේ, බොහෝ පුතුන් සිටින නිවසක් ආරක්ෂාව සහ ආරක්ෂාව ලබා දුන්නා - වැඩි වැඩියෙන් දරුවන් අඩු අවදානමකට සමාන විය. කුඩා කාලයේදීම දරුවන් සිටින දෙමාපියන් ආශීර්වාද ලබන්නේ එම දරුවන් පසුකාලීනව තම දෙමාපියන්ට සහයෝගය සහ මූල්‍ය ස්ථාවරත්වය ලබා දීම සඳහා නියමිත කාලයට වැඩෙන බැවිනි. වැඩිහිටි දෙමව්පියන්ගෙන් නීත්‍යානුකූල හෝ මූල්‍යමය වාසි ලබා ගැනීමට උත්සාහ කරන අයගෙන් වැඩිහිටි දරුවන් පවුලේ උරුමය ආරක්ෂා කරයි. ඔවුන් අනාගත පරපුරට පවුල් උරුමයන් ද රැගෙන යයි.
එපමණක්ද නොව, දරුවන් දෙවියන්වහන්සේගේ රාජ්‍ය සේවකයන් විසින් වගා කිරීමට අවශ්‍ය බොහෝ චරිත ගුණාංග විදහා දැක්වීමෙන් ස්වාමින් වහන්සේගෙන් ලැබෙන ආශීර්වාදයකි (මතෙව් 18:3-4; 19:14; මාර්ක් 10:14-15; ලූක් 18:16-17; 22:26 1 පේතෘස් 2:2).
දරුවන් සමිඳාණන්වහන්සේගෙන් ආශීර්වාදයක් බව සලමොන්ගේ ප්‍රකාශයෙන් අදහස් වන්නේ දෙවියන්වහන්සේ දරුවන් නොමැති ජෝඩුවලට ආශීර්වාද කර නොමැති බව හෝ දරුවන් උන්වහන්සේගේ අනුග්‍රහයේ එකම ලකුණ බව නොවේ. එයින් සරලව අදහස් වන්නේ දරුවන් ලැබිය යුත්තේ දෙවියන් වහන්සේගේ යහපත්කමේ සහ කරුණාවේ ප්‍රකාශනයක් ලෙස මිස ශාපයක් හෝ අපහසුතාවයක් ලෙස නොවන බවයි. දෙවියන්වහන්සේ අපට දරුවන්ට ආශීර්වාද කිරීමට තෝරා ගත් විට, ඔවුන් තුළින් අපගේ නිවසට සහ පවුලට මහත් ප්‍රීතිය, සතුට, ආරක්ෂාව, ආරක්ෂාව සහ විපාක ගෙන ඒමට උන්වහන්සේ අදහස් කරයි.
English
දරුවන් සැමවිටම දෙවියන්වහන්සේගේ ආශීර්වාදයක්ද?
