ප්‍රශ්නය
වයසට යාම / වැඩීම ගැන බයිබලය පවසන්නේ කුමක්ද?
පිළිතුර
බයිබලයේ සඳහන් වන්නේ වයසට යාම මෙලොව ජීවිතයේ සාමාන්‍ය, ස්වභාවික කොටසක් ලෙසයි. වයසට යෑමේ ක්‍රියාවලියට ගෞරවයක් ඇතුළත් වේ, මන්ද මහලු වීම සාමාන්‍යයෙන් වැඩි ප්‍රඥාව සහ අත්දැකීම් සමඟිනි. “පැසුණු හිසකෙස් තේජසෙහි ඔටුන්නකි; එය සාක්ෂාත් කරගනු ලබන්නේ දැහැමි ජීවිතයකින්” (හිතෝපදේශ 16:31; හිතෝපදේශ 20:29 ද බලන්න). ජීවිතය කෙටි බවත් (යාකොබ් 4:14) යෞවනයේ සුන්දරත්වය ඉක්මනින් නැති වී යන බවත් (හිතෝපදේශ 31:30; 1 පේතෘස් 1:24) මතක තබා ගැනීමට දෙවියන්වහන්සේට අවශ්‍යය.
අවසාන වශයෙන්, වයසට යාමේ ප්‍රශ්නය ජීවිතයේ අරුත සහ අප හැර යන උරුමය පිළිබඳ ප්‍රශ්නයෙන් වෙන් කළ නොහැක. දේශනාකාරයා පොතේ, සාලමොන් වයසට යෑම සහ ඒ හා සම්බන්ධ ගැටලු පිළිබඳ විචක්ෂණශීලී බැල්මක් සපයයි.
අප උපත ලබන්නේ “මේ මොහොතේ ජීවත් වීමට” ස්වභාවික නැඹුරුවකින් වන නමුත් එම ප්‍රවේශයේ අවසාන නිෂ්ඵල භාවය දේශනාකාරයා 1-7 හි විෂය වේ. මිනිසුන් වයසින් වැඩෙන විට සහ ඔවුන්ගේ මරණ අනුපාතය වැඩි වන බලපෑම දැනෙන්නට පටන් ගන්නා විට, ඔවුන් සාමාන්‍යයෙන් උත්සාහ කරන්නේ ඔවුන්ගේ ක්ෂය වන සම්පත් ජීවිතයේ කල්පවත්නා අරුත පිළිබඳ වැඩි පොරොන්දුවක් ඇති බව පෙනෙන ව්‍යාපෘති සඳහා ආයෝජනය කිරීමට ය, විශේෂයෙන් ඔවුන්ගේ “නම” සදාකාලික කිරීමේ බලාපොරොත්තුව. කල්පවත්නා උරුමය (දේශනාකාරයා 2). අවාසනාවකට, කල් පවත්නා වටිනාකමක් සහ වැදගත්කමක් ඇති ව්‍යාපෘති මොනවාදැයි කිසිවෙකුට අනාවැකි කිව නොහැක (දේශනාකාරයා 3:1-15), මෙය සාමාන්‍යයෙන් ජීවිතයේ කෙටිකතාව සහ “හිරු යට” පෙනෙන අසාධාරණය පිළිබඳව විවිධ මට්ටම්වල කලකිරීමට සහ බලාපොරොත්තු සුන්වීමට පවා හේතු වේ (දේශනාකාරයා 3: 16–7:29).
එවැනි ක්‍රියාකාරකම්වල තෘප්තිය නොවරදවාම ක්ෂණික බව වර්ධනය වන අවබෝධයත් සමඟම, සාලමොන්ගේ බලාපොරොත්තුව වන්නේ මිනිසුන් මිය යාමට පෙර දෙවියන්වහන්සේ විසින් දෙන ලද “කොටස” හෝ වෙන් කිරීම ප්‍රයෝජනයට ගැනීමේදී ප්‍රඥාවන්තව වැඩෙනු ඇති බවයි (දේශනාකාරයා 8-12; ගීතාවලිය 90:12 ද බලන්න) . මෙම ප්‍රඥාව වර්ධනය වන්නේ “කාලය සහ විනිශ්චය” පිළිබඳ අපගේ දැනුවත්භාවයට සාපේක්ෂවය—ජීවිතයේ කෙටි බව සහ පෙනෙන අසාධාරණය හමුවේ අපට දිව්‍යමය ඉදිරිදර්ශනයක් අවශ්‍ය වේ (දේශනාකාරයා 3:15c-17; 8:5-8, 12-15; 9:11 -12; 11:9; 12:14). මෙම ඡේදවල කාලය පිළිබඳ හෙබ්‍රෙව් සංකල්පය, අවස්ථාව (අවස්ථාව ඇති වූ විට කඩිනමින් ක්‍රියා කිරීමට සුදුසු කාලය) සහ සීමිත ආයු කාලය (සියලු අවස්ථාවන් නැති වී යාමට පෙර බොහෝ කාලයක් පමණක්) යන සංකල්ප ඒකාබද්ධ කරයි. මෙම ග්‍රන්ථවලම විනිශ්චය පිළිබඳ හෙබ්‍රෙව් සංකල්පය අපගේ ආශාවන් අපව මෙහෙයවන විට අපගේ දෙවියන්වහන්සේ විසින් ලබා දී ඇති “කොටස” භාවිතා කිරීමේ සම්පූර්ණ නිදහස පුරෝකථනය කරයි, නමුත් අපට වෙන් කළ කොටස් බෙදා දුන් තැනැත්තාට සමගාමී වගවීමක් ඇත. කන්‍යාවන් දස දෙනා සහ තලෙන්ත (මතෙව් 25), පුතුන් දෙදෙනා (මතෙව් 21:28-32) සහ අසාධාරණ භාරකරු (ලූක් 16:1-) පිළිබඳ යේසුස්වහන්සේගේ උපමාවල මෙම සංකල්පවලට නව ගිවිසුමේ ප්‍රතිමූර්තිය විචිත්‍රවත් ලෙස නිරූපණය කළ හැකිය. 13)
වයසට යාමේ වඩාත්ම කලබලකාරී අංග අතර - විශේෂයෙන් රළු පුද්ගලවාදයට ඉහළ වටිනාකමක් ඇති සංස්කෘතීන් තුළ - මිනිස් ආයු කාලය වැඩි වන විට වයෝවෘද්ධ ඩිමෙන්ශියාවේ වාර ගණන වැඩි වේ. එසේ පීඩාවට පත් වූ මිනිසුන්ගේ භෞතික ශරීරය නොනැසී පවතින අතරේ ඔවුන්ගේ බුද්ධිමය, චිත්තවේගීය සහ සමාජ ජීව ශක්තිය පැහැර ගැනීම අතිශය අසාධාරණ බව පෙනේ. ඇල්සයිමර් රෝගය ගිලීමට විශේෂයෙන් අපහසු පෙත්තක් වන්නේ හේතුව නොදන්නා නිසා සහ එය විශේෂයෙන් නරක සෞඛ්‍ය පුරුදුවලට සම්බන්ධ නොවන බව පෙනේ. ඇල්සයිමර්ගේ ප්‍රගතිය ඇනහිටිය හැකි අතර, මනස උත්තේජනය කිරීම සහ ශාරීරික ක්‍රියාකාරකම් සඳහා අඛණ්ඩව ක්‍රියාකාරීව සම්බන්ධ වීමෙන්, රෝගයේ ප්‍රගතිය කෙසේ වෙතත් නොවැළැක්විය හැකිය.
දේශනාකාරයාගේ කතුවරයා මෙම දරුණු අසාධාරණය මානව දෘෂ්ටිකෝණයකින් පිළිගනී (දේශනාකාරයා 7:15-18; 8:14-9:3), නමුත් දෙවියන්වහන්සේගේ දෘෂ්ටිකෝණයෙන් එය සමඟ කටයුතු කිරීමට අපට උපකාර කිරීමට ඔහු ප්‍රඥාව ඉදිරිපත් කරයි, “කාලය සහ විනිශ්චය.” මනුෂ්‍ය තත්ත්වය - අපගේ විශ්වීය පරිහානිය, අවිනිශ්චිතභාවය සහ මරණ අනුපාතය පිළිබඳ අපගේ නොවැළැක්විය හැකි අපේක්ෂා භංගත්වය සමඟින් - මතක තබා ගැනීම නුවණට හුරුය, “ජීවත් වන සියල්ලන්ටම බලාපොරොත්තුවක් ඇත, මක්නිසාද යත් මියගිය සිංහයෙකුට වඩා ජීවමාන බල්ලෙක් හොඳය. මක්නිසාද ජීවත්ව සිටින අය තමන් මිය යන බව දනිති. නමුත් මළවුන් කිසිවක් නොදනිති, ඔවුන්ට තවත් විපාකයක් නැත, මන්ද ඔවුන් ගැන මතකය අමතක වී ඇත. එසේම ඔවුන්ගේ ආදරය, ඔවුන්ගේ වෛරය සහ ඊර්ෂ්‍යාව දැන් විනාශ වී ඇත. ඉර යට කරන කිසිම දෙයකට ඔවුන්ට කිසිදාක පංගුකාරකමක් නැත” (දේශනාකාරයා 9:4-6). දෙවියන්ෙවහන්සේ විසින් ලබා දී ඇති “කොටස” සඳහා ඔවුන් වගකිව යුතු බව දැන, මිනිසුන් ඔවුන්ගේ සියලු දීමනා, දක්ෂතා, ප්‍රඥාව සහ ජීවිතයේ අවස්ථා ඉක්මනින්ම ප්‍රීතියෙන් ප්‍රයෝජනයට ගත යුතුය - එසේ කිරීමට ඇති සියලු අවස්ථාවන් නතර වීමට පෙර, නොවැළැක්විය හැකි දුර්වලතා අත්විඳීමට පෙර. සියලු අවස්ථා (9:7-10; 11:9-12:7).
මහලු වීම පිළිබඳ දේශනාකාරයාගෙන් මෙම පරාවර්තනයේ තෙරපුම නම්, ජීවිතයේ අරුත අපගේ දෙවියන්වහන්සේ විසින් ලබා දී ඇති අරමුණ තුළ ඉටු වන අතර, අපගේ අරමුණ ඉටු වන්නේ දෙවියන්වහන්සේ පොරොන්දු වූ ගැලවුම්කරු වන ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ තුළ දෙවියන්වහන්සේ විසින් අපට ලබා දී ඇති කොටසෙන් ප්‍රයෝජන ගත් විට පමණි. මෙම කොටස අනෙක් අයට වඩා සමහර අයට අඩු සාධාරණයක් ලෙස පෙනුනද, ජීවිතයේ අරුත සම්පූර්ණ වන්නේ අවසාන විනිශ්චයේදී පමණි (දේශනාකාරයා 7:11) අපගේ කොටස හොඳ හෝ නරක හෝ වේවා ආයෝජනය කරන ආකාරය සඳහා (දේශනාකාරයා 12:14; 2 කොරින්ති 5:10). මෙම වර්තමාන ජීවිතය තුළ අපගේ කොටස කෙතරම් අසාධාරණ හෝ අසමාන ලෙස බෙදී ගියත්, දෙවියන් වහන්සේ ඔහුගේ විපාකය තුළ ඉතා සාධාරණ බව එදින අපට පෙනෙනු ඇත.
English
වයසට යාම / වැඩීම ගැන බයිබලය පවසන්නේ කුමක්ද?
