ප්‍රශ්නය
දෙවියන්වහන්සේගේ පරමාධිපත්‍ය කැමැත්ත සහ දෙවියන් වහන්සේගේ හෙළිදරව් කරන ලද කැමැත්ත අතර වෙනස කුමක්ද?
පිළිතුර
මිනිස් කැමැත්ත තරමක් සරල ය: අපට යමක් සිදු වීමට අවශ්‍ය වූ විට, එය සිදු වීමට අපි “කැමැත්ත” කරමු; අපි යමක් කරන විට, අපි කාරණය සම්බන්ධයෙන් අපගේ “කැමැත්ත” පෙන්වා ඇත. දෙවියන්වහන්සේගේ කැමැත්ත ටිකක් සංකීර්ණයි. ඇත්ත වශයෙන්ම, දේවධර්මාචාර්යවරුන් දෙවියන්ෙවහන්සේගේ කැමැත්තෙහි විවිධ පැති තුනක් බයිබලයේ දකිති: උන්වහන්සේගේ පරමාධිපත්‍ය (විවේචනාත්මක) කැමැත්ත, උන්වහන්සේගේ හෙළිදරව් කරන ලද (නිර්දේශාත්මක) කැමැත්ත සහ උන්වහන්සේගේ ආකල්පමය කැමැත්ත.
දෙවියන්වහන්සේගේ පරමාධිපත්‍ය හෝ අධිපති කැමැත්ත උන්වහන්සේගේ “සැඟවුණු” කැමැත්ත ලෙසද හැඳින්වේ. එය “ස්වෛරී” වන අතර, එය සිදු වන සියල්ල නියම කරන විශ්වයේ පරමාධිපත්‍ය පාලකයා බව පෙන්නුම් කරයි. එය දෙවියන්වහන්සේගේ අණපනත් ඇතුළත් වන නිසා එය “අණන” වේ. එය “සැඟවී” ඇත, මන්ද දෙවියන්වහන්සේගේ කැමැත්තේ මෙම අංගය උන් වහන්සේ නියම කර ඇති දේ සිදු වන තෙක් අප සාමාන්යයෙන් නොදන්නා බැවිනි. දෙවියන්වහන්සේගේ පරමාධිපත්‍ය කැමැත්තට පිටින් සිදුවන කිසිවක් නැත. නිදසුනක් වශයෙන්, යෝසෙප්ව ඊජිප්තුවට ගෙන යාමත්, පාරාවෝගේ සිරගෙදරට වී සිටීමත්, රජුගේ සිහින අර්ථකථනය කිරීමත්, අවසානයේ උන් වහන්සේගේ ජනතාව සාගතයෙන් ගලවා ගැනීමත්, සියල්ලන්ගේ ගෞරවයට පාත්‍ර වීමත් දෙවියන්වහන්සේගේ පරමාධිපත්‍ය කැමැත්ත විය (උත්පත්ති 37-50). මුලදී, යෝසෙප් සහ ඔහුගේ සහෝදරයන් මෙම කාරණාවලදී දෙවියන් වහන්සේගේ කැමැත්ත සම්පූර්ණයෙන්ම නොදැන සිටි නමුත්, මාර්ගයේ සෑම පියවරකදීම දෙවියන්වහන්සේගේ සැලැස්ම පැහැදිලි විය. එපීස 1:11 දෙවියන් වහන්සේව විස්තර කරන විට “සියල්ල උන්වහන්සේගේ කැමැත්තේ උපදෙස් අනුව ක්‍රියා කරන” තැනැත්තා ලෙස එය දෙවියන්වහන්සේගේ පරමාධිපත්‍ය හෝ නියම කිරීමේ කැමැත්ත ගැන කථා කරයි. යෙසායා 46:10 හි දෙවියන් වහන්සේම උන්වහන්සේගේ පරමාධිපත්‍ය කැමැත්ත පිළිබඳ සත්‍යය ප්‍රකාශ කරයි: “මගේ අරමුණ පවතිනු ඇත, මම කැමති සියල්ල කරන්නෙමි.” දෙවියන් වහන්සේ පරමාධිපත්‍යය නිසා, උන්වහන්සේගේ කැමැත්ත කිසිදා කලකිරීමට පත් කළ නොහැක.
දෙවියන්වහන්සේගේ පරමාධිපත්‍ය හෝ අධිෂ්ඨානශීලී කැමැත්ත උන් වහන්සේගේ ඵලදායි කැමැත්ත සහ උන්වහන්සේගේ අවසර කැමැත්ත ලෙස බෙදිය හැකිය. අපි මෙය කළ යුත්තේ දෙවියන්වහන්සේ සෑම දෙයක්ම සිදු වීමට සෘජුවම “හේතු” නොකරන බැවිනි. උන්වහන්සේගේ සමහර නියෝග ඵලදායි (එනම්, ඔවුන් දෙවියන්වහන්සේගේ ආශාව ඉටු කිරීමට සෘජුවම දායක වේ); උන්වහන්සේගේ අනෙකුත් නියෝග අවසර ඇත (එනම්, ඔවුන් දෙවියන් වහන්සේගේ ආශාව වක්‍රව ඉටු කිරීමට ඉඩ සලසයි). දෙවියන්වහන්සේ ස්වෛරී බැවින්, උන්වහන්සේ අවම වශයෙන් සියලු සිදුවීම් සහ සිදුවීම් “අවසර” කළ යුතුය. දෙවියන්වහන්සේගේ පරමාධිපත්‍ය කැමැත්ත තුළ, උන්වහන්සේ කිසිඳු සතුටක් නොලබන බොහෝ දේ සිදුවීමට ඉඩ හැරීමට උන්වහන්සේ තීරණය කරයි. නැවතත් යෝසෙප් සහ ඔහුගේ සහෝදරයන්ගේ ආදර්ශය ගෙනහැර දක්වමින්, දෙවියන්වහන්සේ, යෝසෙප්ව පැහැරගෙන ගොස් වහල්භාවයට පත්කිරීමට ඉඩ දීම, තක්කඩි කැමැත්තේ ක්‍රියාවකින් තෝරා ගත්තේය. දෙවියන්වහන්සේගේ අවසරය වැඩි යහපතක් ගෙන ඒම සඳහා යෝසෙප්ගේ සහෝදරයන්ගේ පාපවලට ඉඩ දෙනු ඇත (උත්පත්ති 50:20 බලන්න). යෝසෙප්ට සිදු වූ සෑම වැරදි සැලකීමකදීම, දෙවියන්වහන්සේට මැදිහත් වීමට බලය තිබුණි, නමුත් උන්වහන්සේ නපුරට “අවසර” දුන් අතර, එම සීමිත අර්ථයෙන්, එය සිදු වීමට ස්වෛරී ලෙස “කැමැත්ත” කළේය.
දෙවියන්වහන්සේගේ එළිදරව් වූ හෝ නියමාකාර කැමැත්ත අපෙන් සැඟවී නැත. දෙවියන්වහන්සේගේ කැමැත්තේ මෙම පැතිකඩට දෙවියන්වහන්සේ බයිබලයේ අපට හෙළි කිරීමට තෝරාගෙන ඇති දේ ඇතුළත් වේ - උන් වහන්සේගේ ශික්ෂා පද පැහැදිලිව දක්වා ඇත. “මනුෂ්‍යය, යහපත් දේ උන් වහන්සේගේ ඔබට පෙන්වා දී ඇත. යෙහෝවා ඔබෙන් බලාපොරොත්තු වන්නේ කුමක්ද? යුක්තිසහගතව ක්‍රියා කිරීමටත් දයාවට ප්‍රේම කිරීමටත් ඔබේ දෙවියන්වහන්සේ සමඟ නිහතමානීව ගමන් කිරීමටත්” (මීකා 6:8). දෙවියන් වහන්සේගේ නියම කැමැත්ත නම් දෙවියන්වහන්සේට අවශ්‍ය වන්නේ අප විසින් කිරීමට (හෝ නොකිරීමට) නිදසුනක් වශයෙන්, අපි ප්‍රේමයෙන් සත්‍යය කථා කිරීම දෙවියන්වහන්සේගේ කැමැත්ත බව අපි දනිමු (එපීස 4:15), පසුතැවිලි වී දෙවියන්වහන්සේ වෙත හැරීම (ක්‍රියා 3:19). අප කාමමිථ්‍යාචාරය (1 කොරින්ති 6:18) හෝ මත් නොවී සිටීම (එපීස 5:18) දෙවියන්වහන්සේගේ එළිදරව් කරන ලද කැමැත්තයි. දෙවියන්වහන්සේගේ හෙළිදරව් කරන ලද කැමැත්ත නිරන්තරයෙන් “ප්‍රඥාවන්තයන් ප්‍රඥාවන්ත කිරීම” (ගීතාවලිය 19:7).
දෙවියන්වහන්සේගේ හෙළිදරව් කරන ලද හෝ නියමාකාර කැමැත්තට කීකරු වීමට අපි බැඳී සිටිමු; කෙසේ වෙතත්, අපට අකීකරු වීමේ හැකියාව ඇත. ආදම් සහ ඒව සඳහා දෙවියන්වහන්සේගේ එළිදරව් වූ කැමැත්ත වූයේ සරුසාර වීම සහ වැඩි කිරීම, උයන රැකබලා ගැනීම, පොළොව යටත් කිරීම සහ යම් ගසකින් නොකෑම (උත්පත්ති 1-2). අවාසනාවන්ත ලෙස, ඔවුන් දෙවියන් වහන්සේගේ හෙළිදරව් කරන ලද කැමැත්තට එරෙහිව කැරලි ගැසූහ (උත්පත්ති 3). ඔවුන් විඳි ප්‍රතිවිපාකවලින් පෙනී යන්නේ ඔවුන් කළ වරදට සමාව දිය නොහැකි බවයි. අපගේ පාපය හුදෙක් දෙවියන්වහන්සේගේ පරමාධිපත්‍ය කැමැත්ත ඉටු කරන බව අපට ප්‍රකාශ කළ නොහැක, එය අපව වරදින් නිදහස් කරයි. යේසුස්වහන්සේ දුක් විඳ මිය යාම දෙවියන්වහන්සේගේ කැමැත්තයි, නමුත් උන්වහන්සේගේ මරණයට වගකිව යුතු අය තවමත් වගකිව යුතු ය (මාර්ක් 14:21).
දෙවියන්වහන්සේගේ ආකල්පමය කැමැත්ත උන්වහන්සේගේ “ආකල්ප” සමඟ කටයුතු කරයි; උන්වහන්සේගේ කැමැත්ත හෝ කැමැත්ත උන් වහන්සේව සතුටු කරයි. නිදසුනක් වශයෙන්, දෙවියන්වහන්සේට අවශ්‍ය වන්නේ “සියලු මිනිසුන් ගැළවීම සහ සත්‍යය පිළිබඳ දැනුමට පැමිණීමයි” (1 තිමෝති 2:4). මෙය නැතිවූවන් කෙරෙහි දෙවියන්වහන්සේගේ ආකල්පයේ ප්‍රකාශනයකි - උන්වහන්සේට ඔවුන් ගැලවීම අවශ්‍යයි (උන්වහන්සේ එසේ නොකළේ නම්, උන්වහන්සේ ගැලවුම්කරුව එවන්නේ නැත). දෙවියන් වහන්සේගේ සිත සියල්ලෝම ගැළවීමට කැමති වුවද, සියල්ලෝම ගැළවෙන්නේ නැත. එබැවින්, දෙවියන්වහන්සේගේ ආකල්පමය කැමැත්ත සහ උන්වහන්සේගේ ස්වෛරී කැමැත්ත අතර වෙනසක් ඇත.
සාරාංශයක් ලෙස, දෙවියන්වහන්සේගේ කැමැත්ත පැති තුනක් ඇතුළත් වේ: 1) දෙවියන්වහන්සේගේ ස්වෛරී කැමැත්ත උන්වහන්සේගේ වෙනස් කළ නොහැකි නියෝග වලින් හෙළි වේ. ආලෝකය ඇති බවත් ආලෝකය ඇති බවත් උන්වහන්සේ නියෝග කළේය (උත්පත්ති 1:3) - උන්වහන්සේගේ ඵලදායි නියෝගයේ උදාහරණයක්. උන්වහන්සේ සාතන්ට යෝබ්ට වධ දීමට ඉඩ දුන්නේය (යෝබ් 1:12) - උන්වහන්සේගේ අවසර ලත් නියෝගයේ උදාහරණයක්. 2) දෙවියන්වහන්සේගේ හෙළිදරව් කරන ලද කැමැත්ත උන්වහන්සේගේ ශික්ෂාපදවල අඩංගු වන අතර, අප ශුද්ධකමේ ගමන් කිරීම සඳහා අපට දෙනු ලැබේ. මෙම විධාන බිඳ දැමීමට අපට හැකියාවක් ඇත (නමුත් අයිතිය නොවේ). 3) දෙවියන්වහන්සේගේ ආකල්පමය කැමැත්ත උන්වහන්සේගේ ආකල්පයයි. සමහර අවස්ථාවලදී, දෙවියන්වහන්සේ දුෂ්ටයන්ගේ මරණය වැනි උන්වහන්සේට සතුටක් ලබා නොදෙන දෙයක් නියම කරයි (එසකියෙල් 33:11 බලන්න).
English
දෙවියන්වහන්සේගේ පරමාධිපත්‍ය කැමැත්ත සහ දෙවියන් වහන්සේගේ හෙළිදරව් කරන ලද කැමැත්ත අතර වෙනස කුමක්ද?
