ප්‍රශ්නය
අප පව් කරන විට දෙවියන්වහන්සේ අපට දඬුවම් කරයිද?
පිළිතුර
යේසුස්වහන්සේ තුළ ඇදහිලිවන්තයන් සඳහා, අපගේ සියලු පාප-අතීත, වර්තමාන සහ අනාගතය - දැනටමත් කුරුසියේ විනිශ්චය කර ඇත. කිතුණුවන් වශයෙන්, අපගේ පාපයට අපව කිසිදා හෙළා දකිනු නොලැබේ. එය වරක් සිදු කරන ලදී: “ක්‍රිස්තුස් යේසුස්වහන්සේ තුළ සිටින අයට දැන් වරදක් නැත” (රෝම 8:1). ක්‍රිස්තුස් වහන්සේගේ පූජාව නිසා දෙවියන් වහන්සේ අප දෙස බලන විට ක්‍රිස්තුස්වහන්සේගේ ධර්මිෂ්ඨකම පමණක් දකී. අපගේ පාපය යේසුස්වහන්සේ සමඟ කුරුසියේ ඇණ ගසා ඇති අතර, හෙළා දැකීමේ අර්ථයෙන් අප කිසි විටෙකත් ඒ සඳහා “දඬුවම්” නොලබනු ඇත. ඒ අතරම, ඕනෑම හොඳ පියෙකු මෙන් දෙවියන්වහන්සේ තම දරුවන් වැරදි කරන විට ඔවුන්ව හික්මවයි. එබැවින් කිතුණුවන් පාපයට “දඬුවම්” ලබන බව පැවසිය හැකිය, නමුත් ආදරයෙන් හික්මවීම යන අර්ථයෙන් පමණි. මෙම ලිපියේ ඉතිරි කොටස කිතුණුවන් ඔවුන්ගේ පාපයට දෙවියන්වහන්සේගෙන් “දඬුවම්” (හෙළාදැමීම) ලබා ගත යුතු බවට වන යෝජනාව මඟහරවා ගැනීම සඳහා “හික්මවීම” ගැන සඳහන් කරනු ඇත.
අප දිගටම පව්කාර මාර්ගවල ක්‍රියා කරන්නේ නම් සහ අප පසුතැවිලි වී එම පාපයෙන් ඉවත් නොවන්නේ නම්, දෙවියන්වහන්සේ උන්වහන්සේගේ දිව්‍යමය හික්මවීම අප වෙත ගෙන එයි. උන්වහන්සේ එසේ නොකළේ නම්, උන්වහන්සේ ආදරණීය සහ සැලකිලිමත් පියෙකු නොවනු ඇත. අපි අපේම දරුවන්ට ඔවුන්ගේ සුබසාධනය සඳහා හික්මවන්නා සේම, අපගේ ස්වර්ගික පියාද ඔවුන්ගේ ප්‍රයෝජනය සඳහා තම දරුවන්ව ප්‍රේමනීය ලෙස නිවැරදි කරයි. හෙබ්‍රෙව් 12:7-11 අපට පවසන්නේ, “ඔබ මෙම දිව්‍ය විනය විඳදරාගන්නා විට, දෙවියන්වහන්සේ ඔබට සලකන්නේ උන්වහන්සේගේම දරුවන් ලෙස බව මතක තබා ගන්න. කිසිදා හික්මවා නොගත් දරුවෙකු ගැන කවුරුන් අසා සිටියද? දෙවියන්වහන්සේ ඔබව හික්මවන්නේ නැත්නම්, උන්වහන්සේගේ දරුවන්, එයින් අදහස් කරන්නේ ඔබ අවජාතකයෙකු වන අතර ඇත්ත වශයෙන්ම අපව හික්මවූ අපගේ භූමික පියවරුන්ට අප ගරු කරන බැවින්, අපි අපගේ ස්වර්ගික පියාණන්වහන්සේගේ හික්මවීමට වඩාත් සතුටු සිතින් යටත් වී සදාකාලිකවම ජීවත් විය යුතු නොවේද? පියවරුන් වසර කිහිපයක් අපව විනයගරුක කර ඇත, නමුත් දෙවියන්වහන්සේගේ විනය සැමවිටම නිවැරදි හා යහපත් වන්නේ එය සිදු වන විට කිසිදු හික්මීමක් භුක්ති විඳිය නොහැකි බවයි මේ ආකාරයෙන් පුහුණු වූ අයට නිවැරදි ජීවනෝපාය පිළිබඳ නිහඬ අස්වැන්නක් ලැබෙනු ඇත.”
එසේ නම්, හික්මවීම යනු දෙවියන්වහන්සේ තම දරුවන්ව කැරලිගැසීමෙන් කීකරුකමට ප්‍රේමනීය ලෙස හරවන ආකාරයයි. හික්මවීම තුළින් අපගේ ජීවිතය පිළිබඳව දෙවියන්වහන්සේගේ ඉදිරිදර්ශනය වෙත අපගේ ඇස් වඩාත් පැහැදිලිව විවෘත වේ. දාවිත් රජු ගීතාවලිය 32 හි ප්‍රකාශ කළ පරිදි, හික්මවීම නිසා අප තවම ක්‍රියා කර නැති පාපය ගැන පාපොච්චාරණය කර පසුතැවිලි වේ. මේ ආකාරයෙන් විනය පිරිසිදු කිරීමකි. එය වර්ධන උත්ප්‍රේරකයක් ද වේ. අපි දෙවියන්වහන්සේ ගැන වැඩි වැඩියෙන් දන්නා තරමට, අපගේ ජීවිත සඳහා උන්වහන්සේගේ ආශාවන් ගැන අපි වැඩි වැඩියෙන් දනිමු. විනය මගින් අපට ඉගෙන ගැනීමට සහ ක්‍රිස්තුස්වහන්සේගේ ස්වරූපයට අනුගත වීමට අවස්ථාව ලබා දෙයි (රෝම 12:1-2). විනය හොඳ දෙයක්!
අප තවමත් මේ පොළොවේ සිටියදී පාපය අපගේ ජීවිතයේ නියත බව මතක තබා ගත යුතුය (රෝම 3:10, 23). එමනිසා, අපගේ අකීකරුකම සඳහා දෙවියන්වහන්සේගේ විනය සමඟ කටයුතු කිරීමට පමණක් නොව, පාපයේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස ස්වාභාවික ප්‍රතිවිපාක සමඟ කටයුතු කිරීමටද අපට සිදුවේ. ඇදහිලිවන්තයෙකු යමක් සොරකම් කළහොත්, දෙවියන්වහන්සේ ඔහුට සමාව දී සොරකමේ පාපයෙන් ඔහුව පවිත්‍ර කරනු ඇත, උන්වහන්සේ සහ පසුතැවිලි වූ සොරෙකු අතර සම්බන්ධතාවය නැවත ස්ථාපිත කරයි. කෙසේ වෙතත්, සොරකමේ සමාජීය ප්‍රතිවිපාක දරුණු විය හැකි අතර, එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස දඩ මුදල් හෝ සිරගත කිරීම් පවා සිදු විය හැක. මේවා පාපයේ ස්වාභාවික විපාක වන අතර ඒවා විඳදරාගත යුතුය. නමුත් දෙවියන්වහන්සේ එම ප්‍රතිවිපාක හරහා පවා අපගේ ඇදහිල්ල වැඩි කිරීමට සහ උන්වහන්සේව මහිමයට පත් කිරීමට ක්‍රියා කරයි.
English
අප පව් කරන විට දෙවියන්වහන්සේ අපට දඬුවම් කරයිද?
