ප්‍රශ්නය
පූජකයෙකුට පව් පාපොච්චාරණය කිරීම ගැන බයිබලය පවසන්නේ කුමක්ද?
පිළිතුර
පූජකයෙකුට පව් පාපොච්චාරණය කිරීමේ සංකල්පය ශුද්ධ ලියවිල්ලේ කොතැනකවත් උගන්වා නැත. පළමුව, අළුත් ගිවිසුමේ පූජකයන් සිටිය යුතු බව අළුත් ගිවිසුමේ උගන්වන්නේ නැත. ඒ වෙනුවට, අළුත් ගිවිසුමේ උගන්වන්නේ සියලුම ඇදහිලිවන්තයන් පූජකයන් බවයි. පළමු පේතෘස් 2:5-9 ඇදහිලිවන්තයන් විස්තර කරන්නේ “ශුද්ධ පූජකත්වය” සහ “රාජකීය පූජකත්වය” ලෙසය. එළිදරව් 1:6 සහ 5:10 දෙකම ඇදහිලිවන්තයන් විස්තර කරන්නේ “පූජක රාජ්‍යයක්” ලෙසයි. පැරණි ගිවිසුමේ දී, ඇදහිලිවන්තයන් පූජකයන් හරහා දෙවියන්වහන්සේ වෙත ළඟා විය යුතු විය. පූජකයන් මිනිසුන් සහ දෙවියන්වහන්සේ අතර මැදිහත්කරුවන් විය. පූජකයන් සෙනඟ වෙනුවෙන් දෙවියන්වහන්සේට පූජා ඔප්පු කළා. එය තවදුරටත් අවශ්‍ය නොවේ. යේසුස්වහන්සේගේ පූජාව නිසා, අපට දැන් දෙවියන්වහන්සේගේ සිංහාසනයට නිර්භීතව ළඟා විය හැකිය (හෙබ්‍රෙව් 4:16). යේසුස්වහන්සේගේ මරණයේදී දේවමාළිගාවේ වැස්ම දෙකට ඉරීම සංකේතවත් කළේ දෙවියන් වහන්සේ සහ මනුෂ්‍යත්වය අතර බෙදුම් පවුර විනාශ වීමයි. මනුෂ්‍ය මැදිහත්කරුවෙකු නොමැතිව අපට කෙලින්ම දෙවියන්වහන්සේ වෙත ළඟා විය හැකිය. ඇයි? මක්නිසාද යේසුස් ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ අපගේ ශ්‍රේෂ්ඨ උත්තම පූජකයා (හෙබ්‍රෙව් 4:14-15; 10:21) සහ අප සහ දෙවියන්වහන්සේ අතර ඇති එකම මැදිහත්කරු (1 තිමෝති 2:5). අළුත් ගිවිසුමේ උගන්වන්නේ වැඩිමහල්ලන් (1 තිමෝති 3:1-7; තීතස් 1:6-9), උපස්ථායකයින් (1 තිමෝති 3:8-13) සහ දේවගැතිවරුන් (එපීස 4:11) - නමුත් පූජකයන් නොවේ.
පාපොච්චාරණය සම්බන්ධයෙන් ගත් කල, ඇදහිලිවන්තයන්ට 1 යොහන් 1: 9 හි පවසා ඇත්තේ ඔවුන්ගේ පව් දෙවියන්වහන්සේට පාපොච්චාරණය කරන ලෙසයි. දෙවියන්වහන්සේ විශ්වාසවන්ත හා යුක්ති සහගත ය, අප උන්වහන්සේට පාපොච්චාරණය කරන විට අපගේ පව්වලට සමාව දීමට. යාකොබ් 5:16 අපගේ වැරදි “එකිනෙකාට” පාපොච්චාරණය කිරීම ගැන කථා කරයි, නමුත් මෙය රෝමානු කතෝලික සභාව උගන්වන පරිදි පූජකයෙකුට පාපොච්චාරණය කිරීම හා සමාන නොවේ. යාකොබ් 5:16 සන්දර්භය තුළ පූජකයන් / සභාවේ නායකයන් කොතැනකවත් සඳහන් කර නැත. තවද, යාකොබ් 5:16 පව්වලට සමාව දීම “එකිනෙකාට” පාපොච්චාරණය කිරීම සමඟ සම්බන්ධ නොකරයි.
රෝමානු කතෝලික සභාව පූජකයෙකුට පාපොච්චාරණය කිරීමේ පුරුද්ද මූලික වශයෙන් කතෝලික සම්ප්‍රදාය මත පදනම් වේ. කතෝලිකයන් යොහන් 20:23 වෙත යොමු කරයි, “ඔබ යමෙකුගේ පව්වලට සමාව දෙන්නේ නම්, ඔවුන්ට සමාව ලැබේ. ඔබ ඔවුන්ට සමාව නොදෙන්නේ නම්, ඔවුන්ට සමාව නොලැබේ.” මෙම පදයෙන්, කතෝලිකයන් කියා සිටින්නේ දෙවියන්වහන්සේ අපෝස්තුළුවරුන්ට පව් කමා කිරීමට බලය දුන් බවත්, එම අධිකාරිය අපෝස්තුළුවරුන්ගේ අනුප්‍රාප්තිකයින්ට, එනම් රෝමානු කතෝලික සභාවේ බිෂොප්වරුන් සහ පූජකයන්ට පවරා ඇති බවත්ය. මෙම අර්ථ නිරූපණය සමඟ ගැටලු කිහිපයක් තිබේ. (1) යොහන් 20:23 කිසිම තැනක පාපොච්චාරණය ගැන සඳහන් කර නැත. (2) යොහන් 20:23 කොතැනකවත් ප්‍රේරිතයන්ගේ අනුප්‍රාප්තිකයින්ට කිසිම ආකාරයක අපෝස්තලික අධිකාරියක් ලබා දෙන බවට පොරොන්දු වී හෝ ඉඟි කර නැත. (3) අළුත් ගිවිසුමේ ප්‍රේරිතයන් කිසි විටෙක පුද්ගලයෙකුගේ පාපයට සමාව දීමට බලය ඇති ලෙස ක්‍රියා කළේ නැත. ඒ හා සමානව, කතෝලිකයින් මතෙව් 16:19 සහ 18:18 (බැඳීම සහ ලිහිල් කිරීම) පව් කමා කිරීමට කතෝලික සභාවේ අධිකාරියට සාක්ෂි ලෙස පෙන්වා දෙයි. ඉහත කරුණු තුනම මෙම ශුද්ධ ලියවිලිවලට සමානව අදාළ වේ.
පව් කමා කිරීමේ හැකියාව දෙවියන්වහන්සේට සහ උන්වහන්සේට පමණි (යෙසායා 43:25). යොහන් 20:23 හි වඩා හොඳ අවබෝධය නම් දෙවියන්වහන්සේ පව් කමා කරන නියමයන් ඉතා නිශ්චිතව ප්‍රකාශ කිරීමේ වගකීම ප්‍රේරිතයන්ට පැවරී තිබීමයි. සභාව ආරම්භ කරන විට, ප්‍රේරිතයන් ප්‍රකාශ කළේ ශුභාරංචිය විශ්වාස කරන අයට සමාව ලැබුණු බවත් (ක්‍රියා 16:31) සහ ශුභාරංචියට කීකරු නොවූ අය විනිශ්චයට මුහුණ දුන් බවත් (2 තෙසලෝනික 1:8; 1 පේතෘස් 4:17). ප්‍රේරිතයන් ක්‍රිස්තුස් වහන්සේ තුළ ගැළවීම ප්‍රකාශ කළ විට (ක්‍රියා 10:43) සහ සභාවේ හික්මීම ක්‍රියාත්මක කරන විට (1 කොරින්ති 5:4-5), ඔවුන් ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ ඔවුන්ට දී ඇති අධිකාරිය ක්‍රියාත්මක කරමින් සිටියහ.
නැවතත්, පූජකයෙකුට පාපොච්චාරණය කිරීමේ සංකල්පය ශුද්ධ ලියවිල්ලේ කොතැනකවත් උගන්වා නැත. අපගේ පාප දෙවියන් වහන්සේට පාපොච්චාරණය කළ යුතුය (1 යොහන් 1:9). අළුත් ගිවිසුමේ ඇදහිලිවන්තයන් ලෙස, අපට අප සහ දෙවියන්වහන්සේ අතර මැදිහත්කරුවන් අවශ්‍ය නොවේ. යේසුස්වහන්සේ අප වෙනුවෙන් කළ පූජාව නිසා අපට කෙලින්ම දෙවියන්වහන්සේ වෙත යා හැකිය. පළමු තිමෝති 2:5 පවසන්නේ, “මක්නිසාද එකම දෙවි කෙනෙක් සහ දෙවියන් වහන්සේ සහ මිනිසුන් අතර එක් මැදිහත්කරුවෙක් සිටින අතර, එනම් මනුෂ්‍ය ක්‍රිස්තුස් යේසුස්වහන්සේය.”
English
පූජකයෙකුට පව් පාපොච්චාරණය කිරීම ගැන බයිබලය පවසන්නේ කුමක්ද?
