ප්‍රශ්නය
හුදකලාවේ වටිනාකම ගැන බයිබලය පවසන්නේ කුමක්ද?
පිළිතුර
හුදකලාව, තනිව සිටීම, බොහෝ විට සාම්ප්‍රදායික අධ්‍යාත්මික විෂයයන්ගෙන් එකක් ලෙස සැලකේ. බොහෝ විට එය නිශ්ශබ්දතාවය සමඟ සම්බන්ධ වේ. අදහස නම් දෙවියන්වහන්සේ සමඟ තනිව සිටීම, යාච්ඤා කිරීම, උන්වහන්සේගේ වචනය මෙනෙහි කිරීම සහ උන්වහන්සේගේ පැමිණීම සරලව භුක්ති විඳීමයි. සමහර අය හුදකලාව ලෝකයේ අවධානය වෙනතකට යොමු කිරීමට මාර්ගයක් ලෙස භාවිතා කරයි, ඔවුන්ගේ හදවත් අභ්‍යන්තරය පිළිගැනීමට සහ දෙවියන්වහන්සේ කතා කිරීමට සවන් දෙයි. තනිව සිටීම විවේකයක් සහ ප්‍රබෝධමත් කාලයක් ලෙසද භාවිතා කළ හැකිය.
හුදකලාවේ සිටීමේ වටිනාකම බයිබලය නිසැකවම අනුබල දෙයි. ගීතාවලිය 46:10 පවසන්නේ, “නිශ්චලව සිටින්න, මා දෙවියන්වහන්සේ බව දැනගන්න.” හුදකලාව තුළ “නිශ්චලව සිටීම” වඩා පහසුය. විලාප ගී 3:25-28 පවසන්නේ, “ස්වාමීන්වහන්සේ කෙරෙහි බලාපොරොත්තු තබන අයට, උන්වහන්සේ සොයන්නාට යහපත්ය. සමිඳාණන්වහන්සේගේ ගැළවීම සඳහා නිහඬව බලා සිටීම හොඳය. මිනිසෙකු තරුණ වියේදී වියගහ දරා සිටීම හොඳය. සමිඳාණන් වහන්සේ එය ඔහු මත තැබූ බැවින් ඔහුට නිශ්ශබ්දව හිඳගන්නට ඔහුට ඉඩ දෙන්න.
දෙවියන්වහන්සේගේ සෙනඟ හුදකලාවේ යෙදෙන උදාහරණ අපි බයිබලයේ දකිමු. නිදසුනක් වශයෙන්, මෝසෙස් නිතරම මණ්ඩපයේ දී ස්වාමින්වහන්සේව හමු විය (නික්මයාම 33: 7, 11). දෙවියන් වහන්සේ එලියා සමඟ කතා කළා (1 රාජාවලිය 19) සහ යාකොබ් (උත්පත්ති 32:24-32) සමඟ කතා කළේ මේ මිනිසුන් තනිව සිටියදීය. හොඳම උදාහරණය නම් යේසුස්වහන්සේ, “බොහෝ විට පාළු තැන්වලට ගොස් යාච්ඤා කළ” (ලූක් 5:16). යේසුස්වහන්සේ, දෙවියන්වහන්සේ, උන්වහන්සේගේ පියා සමඟ තනිව කාලය ගත කළේය. ප්‍රාතිහාර්යයන් සිදු කිරීමෙන් පසු (මාර්ක් 1:35), ශෝක කාලවලදී (මතෙව් 14:13), ප්‍රේරිතයන් දොළොස් දෙනා තෝරා ගැනීමට පෙර (ලූක් 6:12-13), ගෙත්සෙමනේදී (ලූක් 22) උන්වහන්සේගේ විපතේදී හුදෙකලාව සොයන අයුරු අපි දකිමු (ලූක් 22:39-44), සහ වෙනත් අවස්ථාවලදී. හුදකලාව යේසුස් වහන්සේගේ ජීවිතයේ ස්ථිර පුරුද්දක් විය.
යේසුස්වහන්සේ තම ගෝලයන්ට ආරාධනා කළේ හුදෙකලාව (කණ්ඩායම් හුදකලාව) තමන් සමඟ බෙදා ගන්නා ලෙසයි. “ඉන්පසු, බොහෝ සෙනඟ පැමිණ යන බැවින් ඔවුන්ට කෑමටවත් අවස්ථාවක් නොතිබූ බැවින්, උන් වහන්සේගේ ඔවුන්ට කතා කොට, ‘මා සමඟ තනියම නිස්කලංක ස්ථානයකට පැමිණ ටිකක් විවේක ගන්න’ කියා ඔවුන්ට කීවේය. හුදකලා ස්ථානයකට බෝට්ටුවක්” (මාර්ක් 6:31-32).
බයිබලයට අනුව, හුදෙකලාව වටිනා පුරුද්දකි. දෙවියන්වහන්සේ සමඟ “තනි වේලාවට” අපව පරීක්ෂා කිරීමට දෙවියන්වහන්සේට ඉඩ දිය හැකිය. එය දෙවියන්වහන්සේව වඩාත් ගැඹුරින් දැන හඳුනා ගැනීමේ කාලයක්, ශක්තිමත් කිරීමේ කාලයක්, ප්‍රබෝධමත් කාලයක්, අපගේ ගැඹුරු සැලකිල්ල දෙවියන් වහන්සේ සමඟ බෙදා ගැනීමේ කාලයක් සහ අපගේ අවබෝධයෙන් ඔබ්බට අපව සෑදූ සහ අපට ප්‍රේම කරන තැනැත්තා සමඟ සරලව සිටීමේ කාලයක් විය හැකිය.
වරින් වර හුදෙකලාව ගතකිරීමේ තවත් වාසියක් නම්, සැබවින්ම වැදගත් දේ කෙරෙහි නැවත අවධානය යොමු කිරීමට එවැනි අවස්ථාවන් අපට ඉඩ සලසයි. සෑම විටම, “ඉවත්ව” යන්න හොඳයි; අපට අවශ්‍ය වන්නේ අන් අයගෙන්, ජංගම දුරකථනවලින්, රූපවාහිනී වැඩසටහන්වලින්, දෛනික ජීවිතයෙන් ඈත් වී කාලය ගත කිරීමයි. “මේ ජීවිතයේ කරදර” වචනය යටපත් කිරීමට අපට අවශ්‍ය නැත (මාර්ක් 4:19). ඒ වෙනුවට, අපට අවශ්‍ය වන්නේ යේසුස්වහන්සේ සමඟ කාලය ගත කිරීමටත්, බෙතානියේ මරියා මෙන්, උන්වහන්සේගේ වචනය අසමින් උන්වහන්සේගේ පාමුල හිඳීමටත්ය (ලූක් 10:39).
වෙනත් ආගමික පිළිවෙත් මෙන්ම හුදකලා චර්යාවද සෞඛ්‍යයට අහිතකර අන්තයකට ගෙන යා හැකිය. හුදෙකලාව ජීවත් වීමට සුදුසු තැනක් නොවේ. අප සමාජයෙන් ඈත් වී පැවිදි වීමට හෝ ආරාම විය යුතු නැත. කෙසේ වෙතත්, දෙවියන්වහන්සේ සමඟ අපගේ සම්බන්ධතාවය සම්පූර්ණයෙන් භුක්ති විඳීමට සහ දේව ප්‍රජාවට සම්පුර්ණයෙන්ම සහභාගී වීමට නම්, අප දෙවියන්වහන්සේ සමඟ එකින් එක සම්බන්ධ වන අවස්ථා තිබිය යුතුය.
හෙලන් ලෙමෙල් විසින් රචිත පැරණි ගීතිකාව එය හොඳින් පවසයි: “ඔබේ ඇස් යේසුස්වහන්සේ දෙසට යොමු කරන්න, / උන්වහන්සේගේ පුදුමාකාර මුහුණ දෙස බලන්න, / උන්වහන්සේගේ තේජස හා කරුණාවේ ආලෝකයෙන් පොළොවේ දේවල් අමුතු ලෙස අඳුරු වනු ඇත.”
English
හුදකලාවේ වටිනාකම ගැන බයිබලය පවසන්නේ කුමක්ද?
