ප්‍රශ්නය
අත්හැරීම (අත්හැර දැමීම) දික්කසාද වීමට සහ නැවත විවාහ වීමට වලංගු හේතුවක් බව බයිබලය පවසනවාද?
පිළිතුර
විවාහය මැවීමේ නියෝගයේ කොටසක් බව ශුද්ධ ලියවිල්ල පැහැදිලිය. මැවිල්ලේ දෙවියන්වහන්සේ “හොඳ නැත” යනුවෙන් ප්‍රකාශ කළ එකම දෙය මිනිසාගේ තනිකමයි (උත්පත්ති 2:18), එබැවින් ස්ත්‍රිය මවන ලද අතර විවාහ සබඳතාව ආරම්භ විය. ස්ත්‍රිය පුරුෂයා සමඟ අනුපූරක සම්බන්ධතාවක් ඇති කරගනු ලැබුවේ ඔහුගේ සහායකයා ලෙසය (උත්පත්ති 2:21-22). දෙවියන්වහන්සේ ඔවුන්ට ආශීර්වාද කළ අතර, නිවස හැර යාම සහ ඔහුගේ බිරිඳ සමඟ නව නිවසක් පිහිටුවීම සඳහා පුරුෂයා වගකිව යුතු බව තහවුරු කළේය. දෙදෙනා “එක මාංශයක්” බවට පත් විය - එනම්, ඔවුන් තවදුරටත් ස්වාධීන, වෙනම පුද්ගලයන් දෙදෙනෙකු නොව, එක් නිවසක් (උත්පත්ති 2:24).
ශුද්ධ ලියවිල්ල පුරාම, විවාහය නියෝජනය කරන්නේ දෙවියන්වහන්සේ තම සෙනඟ සමඟ ඇති සම්බන්ධය යන අදහසයි. මලාකි 2:14 සහ හිතෝපදේශ 2:17 හි විවාහය ගිවිසුම් සම්බන්ධතාවයක් ලෙස විස්තර කර ඇත. හොෂෙයා හි දෙවියන්වහන්සේ පවසන්නේ උන්වහන්සේ තම සෙනඟව විවාහ කර ගන්නා බවයි (2:19-20). අළුත් ගිවිසුමේ, පාවුල්තුමා විවාහය විස්තර කරන්නේ ක්‍රිස්තුස් වහන්සේගේ සභාව සමඟ ඇති සම්බන්ධයේ වර්ගයක් ලෙසය (එපීස 5:22-32).
විවාහ සබඳතාවයේ ඇති වැදගත්කම නිසාත්, එය නිරූපණය කරන දේ නිසාත්, දෙවියන්වහන්සේ දික්කසාදයට දැඩි සීමා පැනවීම පුදුමයක් නොවේ. ද්විතීය කථාව 24 දික්කසාදය සඳහා මාර්ගෝපදේශ කිහිපයක් ගෙනහැර දක්වයි (පද 1-4), නමුත් මේවා රබ්බිවරුන්ගේ අර්ථ නිරූපණයෙහි සැලකිය යුතු වෙනස්කම් සඳහා විවෘත විය. සමහර රබ්බිවරු දික්කසාදය ඕනෑම හේතුවක් නිසා විය හැකි බව ඉගැන්වූ අතර අනෙක් අය දැඩි සීමාවන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටියහ. මෝසෙස්ගේ නීතිය දික්කසාදය යුක්ති සහගත නොකරන නමුත් එය සීමා කරන බව යේසුස්වහන්සේ පෙන්වා දුන්නේය (මතෙව් 19:3-9). මෝසෙස් දික්කසාදයට අවසර දුන්නේ අපගේ පව්කාර ස්වභාවයන් එය ඉල්ලා සිටින බව පිළිගැනීමෙන් (“ඔබේ හදවතේ දැඩි බව නිසා”). විවාහයේ ස්ථිරභාවය පිළිබඳ යේසුස්වහන්සේගේ අදහස මතෙව් 5:31-32 හි පැහැදිලි කර ඇත, එහිදී උන්වහන්සේ පවසන්නේ එකම සාධාරණීකරණය අනාචාරය බවයි.
අත්හැරීම දික්කසාදය සාධාරණීකරණය කළ හැකි බවට අදහස පැමිණෙන්නේ පාවුල් කොරින්තිවරුන්ට ලියූ ලිපියෙන් (1 කොරින්ති 7:10-16). දික්කසාදය සිදු නොවිය යුතු බව යේසුස්වහන්සේගේ ප්‍රකාශිත ඉගැන්වීම බව තහවුරු කිරීමෙන් පසු, පාවුල් ස්වාමින්වහන්සේට නිශ්චිත වචන නොතිබූ තත්වයක් ආමන්ත්‍රණය කරයි. මෙහි පාවුල්ගේ වදන්, “ඉතිරි අයට මම, ස්වාමින්වහන්සේ නොව, කියමි...” යනුවෙන් පෙරවදන ලද, ශුද්ධාත්මයාණන්වහන්සේගේ ආනුභාවයෙන් අඩුවෙන් නොසැලකිය යුතුය. 15 පදයේ, පාවුල් පවසන්නේ, ඇදහිලිවන්තයෙකු නොඇදහිලිවන්තයෙකු සමඟ විවාහ වූ අවස්ථාවක, නොඇදහිලිවන්තයා සම්බන්ධතාවයෙන් ඉවත් වීමට තීරණය කරන්නේ නම්, විවාහය දිගටම කරගෙන යාමට බල කිරීමට ඇදහිලිවන්තයාට කිසිදු වගකීමක් නොමැති බවයි. එම පදයේ අවසාන වදන් පැහැදිලි කරන්නේ ඇයි - “දෙවියන් වහන්සේ අපව සාමයට කැඳවා ඇත.” එක් සහකරුවෙකු ඉවත්ව යාමට ආශාවක් තිබියදීත් නොවෙනස්ව පවතින විවාහයක් නිසැකවම සාමකාමී නොවනු ඇත.
සාම්ප්‍රදායිකව, ප්‍රතිසංස්කරණය කරන ලද ධර්මය වන්නේ දික්කසාදය වෙන් කළ යුත්තේ ද්‍රෝහිකමේ හේතූන් මත පමණක් බවයි. කෙසේ වෙතත්, යමක් නීත්‍යානුකූල බව යන්නෙන් අදහස් වන්නේ එය හොඳම ක්‍රියාමාර්ගය නොවේ (1 කොරින්ති 6:12 බලන්න). විවාහ සබඳතාව යනු මානව සබඳතාවන්ගෙන් වඩාත්ම සමීප සම්බන්ධතාවයයි (එබැවින් උත්පත්ති 2 හි “එකම මාංශය” ප්‍රකාශය). ඊට අනුරූපව, හෙබ්‍රෙව් සහ ග්‍රීක යන භාෂා දෙකෙන්ම “දික්කසාදය” සඳහා ඇති වචන ඉතා ප්‍රබල වන අතර, එය සම්බන්ධතාවයක සැබෑ විරසකයක් පෙන්නුම් කරයි. විවාහය සඳහා බයිබලානුකුල රටාව විශාල වශයෙන් සමාජයන් තුළ සාර්ථක වන බව නැවත නැවතත් පෙන්වා දී ඇත. ශක්තිමත් විවාහයන් ශක්තිමත් පවුල් ගොඩනඟන අතර ශක්තිමත් පවුල් ශක්තිමත් සභා සහ ශක්තිමත් ප්‍රජාවන් ගොඩනඟයි. සමහර අවස්ථාවලදී දික්කසාද වීමට අවසර ඇතත්, සැබෑ බයිබලානුකුල ක්‍රියාමාර්ගය වනුයේ තරවටු කිරීම, පසුතැවිලි වීම, සමාව දීම සහ සමාදාන වීමයි (මතෙව් 18:15-17 බලන්න).
English
අත්හැරීම (අත්හැර දැමීම) දික්කසාද වීමට සහ නැවත විවාහ වීමට වලංගු හේතුවක් බව බයිබලය පවසනවාද?
