கேள்வி
ஜெப ஆட்டுத்தோல் என்றால் என்ன?
பதில்
"ஒரு ஆட்டுத்தோலை வெளியே போடுதல்" என்ற கருத்து நியாயாதிபதிகள் 6-ஆம் அதிகாரத்தில் இஸ்ரேலின் தலைவரான கிதியோனின் கதையிலிருந்து வருகிறது. மீதியானிய படைகளைத் தோற்கடிக்க இஸ்ரவேலின் படைகளை ஒன்று திரட்டும்படி தேவன் அவனிடம் கட்டளையிட்டபோது, கிதியோன் அந்த கட்டளை உண்மையில் கர்த்தரிடத்தில் வந்ததா என்பதை உறுதிப்படுத்த விரும்பினான். தேவனுடைய சத்தத்தை அவன் கேட்டுக்கொண்டிருந்தான், அவருடைய நடத்துதலைப் அவன் புரிந்துகொண்டான். இது உண்மையிலேயே அவருடைய சித்தம் என்பதை நிரூபிக்க அவன் தேவனிடம் ஒரு அடையாளத்தைக் கேட்டான். எனவே அவர் ஓர் இரவு முழுதும் ரோமமுள்ள ஒரு ஆட்டுத்தோலை வெளியே போட்டு, சுற்றியுள்ள இடங்களை உலர வைத்து அதை மட்டும் ஈரமாக்கும்படி தேவனிடம் கேட்டான். கிதியோன் கேட்டதைக் தேவன் கிருபையுடன் செய்தார், காலையில் ஆட்டுத்தோல் ஒரு கிண்ணத்தில் தண்ணீர் பிழிந்து எடுக்கும் அளவுக்கு ஈரமாக இருந்தது.
ஆனால் கிதியோனின் விசுவாசம் இன்னும் பலவீனமாக இருந்தது, அவன் தேவனிடம் மற்றொரு அடையாளத்தைக் கேட்டான் — இந்த முறை சுற்றியுள்ள இடமெல்லாம் ஈரமாக்கும் போது ஆட்டுத்தோலை மட்டும் உலர வைக்க வேண்டும். மீண்டும், தேவன் இணங்கினார், மேலும் கிதியோன் இறுதியாக தேவன் அவர் சொன்னதைக் குறிக்கிறார் என்றும், நியாயாதிபதிகள் 6:14-16 இல் கர்த்தருடைய தூதன் வாக்குறுதியளித்த வெற்றியை இஸ்ரவேல் தேசம் பெறும் என்றும் உறுதியாக நம்பினான். ஆட்டுத்தோல்களை வெளியே போடுவது, தேவன் உண்மையிலேயே தன்னிடம் பேசுகிறார் என்பதற்கான அடையாளத்தை கிதியோன் கேட்ட இரண்டாவது முறையாகும், அவர் சொன்னதைச் செய்வார்.
கிதியோனின் கதையில் நமக்குப் பல பாடங்கள் உள்ளன. முதலாவதாக, தேவன் நம்மிடம் நம்பமுடியாத அளவிற்கு கிருபையாகவும் பொறுமையாகவும் இருக்கிறார், குறிப்பாக நம்முடைய விசுவாசம் பலவீனமாக இருக்கும்போது. கிதியோன் ஆபத்தான நிலத்தில் நின்றுகொண்டிருப்பதை அறிந்திருந்தான், மேலும் பல அடையாளங்களைக் கேட்டு தேவனுடைய பொறுமையை முயற்சித்தான். முதன்முதலில் ஆட்டுத்தோல் அடையாளம் காட்டிய பிறகு, “நான் இன்னும் ஒருவிசைமாத்திரம் பேசுகிறேன், உமது கோபம் என் மேல் மூளாதிருப்பதாக” (நியாயாதிபதிகள் 6:39) என்றான். ஆனால், நம்முடைய தேவன் இரக்கமும், அன்பும், பொறுமையும் உள்ள தேவன், நம்முடைய பலவீனங்களை அறிந்தவர். எவ்வாறாயினும், கிதியோனின் கதை நமது அறிவுறுத்தலுக்காக இருக்க வேண்டும், நமது சொந்த நடத்தைக்கு ஒரு மாதிரியாக இருக்கக்கூடாது. "இந்தப் பொல்லாத விபசாரச் சந்ததியார் அடையாளத்தைத் தேடுகிறார்கள்" என்று இயேசு இரண்டு சந்தர்ப்பங்களில் கூறினார் (மத்தேயு 12:39; 16:1-4). அவர் ஏற்கனவே அவர்களுக்குக் கொடுத்த அடையாளங்கள் - பழைய ஏற்பாட்டு தீர்க்கதரிசனத்தின் நிறைவேற்றம், குணப்படுத்துதல்கள் மற்றும் அற்புதங்கள் - அவர்கள் உண்மையாக இருந்தால், அவர்கள் சத்தியத்திற்கு பதிலளிக்க போதுமானதாக இருந்தது என்பதே அவரது கருத்து. தெளிவாக, அது அப்படி இல்லை.
கிதியோனுடைய சோதித்தலில் மற்றொரு பாடம் என்னவென்றால், அடையாளங்களைக் கேட்பவர்கள் பலவீனமான மற்றும் முதிர்ச்சியற்ற விசுவாசத்தை வெளிப்படுத்துகிறார்கள், அது எப்படியும் அடையாளங்களால் விசுவாசிக்கப்படாது! கிதியோன் அடையாளம் எதுவும் இல்லாமலே போதுமான தகவல்களைப் பெற்றிருந்தார். அவன் வெற்றி பெறுவான் என்று தேவன் அவனிடம் கூறியிருந்தார் (வசனம் 14), மேலும் அவர் ஒரு அடையாளத்திற்கான முந்தைய கோரிக்கைக்கு பதிலளித்தார், அக்கினியில் வல்லமையின் அற்புதக் காட்சியுடன் (வசனம் 16) பதிலளித்தார். இருப்பினும், கிதியோன் தனது சொந்த பாதுகாப்பின்மையின் காரணமாக மேலும் இரண்டு அடையாளங்களைக் கேட்டான். அதுபோலவே, தேவன் நாம் கேட்கும் அடையாளத்தைக் கொடுத்தாலும், நாம் விரும்புவதை அது நமக்குத் தருவதில்லை, ஏனென்றால் நம்முடைய அசையாத நம்பிக்கை இன்னும் சந்தேகமாக இருக்கிறது. இது அடிக்கடி பல அடையாளங்களைக் கேட்க நம்மை வழிநடத்துகிறது, அவற்றில் எதுவுமே நமக்குத் தேவையான உறுதியைத் தருவதில்லை, ஏனென்றால் பிரச்சனை தேவனுடைய வல்லமையில் இல்லை; அது நமது சொந்த கருத்துடன் உள்ளது.
ஆட்டுத்தோலின் அமைப்பில் கிதியோனின் உதாரணத்தைப் பின்பற்றுவதில் உள்ள சிக்கல் என்னவென்றால், நம்முடைய சூழ்நிலையும் அவனுடைய சூழ்நிலையும் உண்மையில் ஒப்பிட முடியாதவை என்பதை அது கணக்கில் எடுத்துக்கொள்ளவில்லை. கிதியோனிடம் இல்லாத இரண்டு சக்தி வாய்ந்த கருவிகள் கிறிஸ்தவர்களாகிய நம்மிடம் உள்ளன. முதலாவதாக, "தேவஆவியினால் அருளப்பட்டிருக்கிறது; தேவனுடைய மனுஷன் தேறினவனாகவும், எந்த நற்கிரியையுஞ் செய்யத் தகுதியுள்ளவனாகவும் இருக்கும்படி, அவைகள் உபதேசத்துக்கும், கடிந்துகொள்ளுதலுக்கும் சீர்திருத்தலுக்கும், நீதியைப் படிப்பிக்குதலுக்கும் பிரயோஜனமுள்ளவைகளாயிருக்கிறது" என்று நமக்குத் தெரிந்த முழுமையான தேவனுடைய வார்த்தை நமக்கு உள்ளது (2 தீமோத்தேயு 3.:16-17). வாழ்க்கையில் எதற்கும் எல்லாவற்றுக்கும் நாம் "முழுமையாக ஆயத்தமாக" இருக்க அவருடைய வார்த்தையே தேவை என்று தேவன் நமக்கு உறுதியளித்துள்ளார். அவருடைய வார்த்தையில் அவர் ஏற்கனவே நமக்குச் சொல்லியிருப்பதைச் சரிபார்ப்பதற்கு அனுபவ ஆதாரம் (அடையாளங்கள், சத்தங்கள், அற்புதங்கள்) தேவையில்லை. கிதியோனை விட நமக்கிருக்கும் இரண்டாவது நன்மை என்னவென்றால், ஒவ்வொரு கிறிஸ்தவனிடமும் பரிசுத்த ஆவியானவர் இருக்கிறார், அவர் தேவனாகவே இருக்கிறார், வழிநடத்தவும், வழிகாட்டவும் மற்றும் ஊக்குவிக்கவும் அவர் நம்முடைய இருதயத்தில் வசிக்கிறார். பெந்தெகொஸ்தே நாளுக்கு முன்பு, விசுவாசிகள் பழைய ஏற்பாட்டை மட்டுமே கொண்டிருந்தனர் மற்றும் தேவனுடைய கரத்தால் வெளிப்புறமாக நடத்தப்பட்டனர். இப்போது அவருடைய முழுமையான வேதாகமும் நம்முடைய இருதயங்களின் உள்ளில் வசிக்கும் பிரசன்னமும் உள்ளது.
ஆட்டுத்தோல்கள் மூலம் அடையாளங்களைத் தேடுவதற்குப் பதிலாக, ஒவ்வொரு நாளும் ஒவ்வொரு சூழ்நிலையிலும் நமக்கான தேவனுடைய சித்தத்தை அறிந்துகொள்வதில் நாம் திருப்தியடைய வேண்டும்: "கிறிஸ்துவின் வசனம் உங்களுக்குள்ளே சகல ஞானத்தோடும் பரிபூரணமாக வாசமாயிருப்பதாக" (கொலோசெயர் 3:16); “எப்பொழுதும் சந்தோஷமாயிருங்கள். இடைவிடாமல் ஜெபம்பண்ணுங்கள். எல்லாவற்றிலேயும் ஸ்தோத்திரஞ்செய்யுங்கள்; அப்படிச் செய்வதே கிறிஸ்து இயேசுவுக்குள் உங்களைக்குறித்துத் தேவனுடைய சித்தமாயிருக்கிறது” (1 தெசலோனிக்கேயர் 5:16-18); "வார்த்தையினாலாவது கிரியையினாலாவது, நீங்கள் எதைச் செய்தாலும், அதையெல்லாம் கர்த்தராகிய இயேசுவின் நாமத்தினாலே செய்து, அவர் முன்னிலையாகப் பிதாவாகிய தேவனை ஸ்தோத்திரியுங்கள்" (கொலோசெயர் 3:17). இந்த காரியங்கள் நம் வாழ்க்கையை வகைப்படுத்தினால், நாம் எடுக்கும் முடிவுகள் தேவனுடைய விருப்பத்திற்கு ஏற்ப இருக்கும், அவர் தம்முடைய சமாதானம் மற்றும் உறுதிப்பாட்டால் நம்மை அளவிடமுடியாத அளவிற்கு ஆசீர்வதிப்பார், மேலும் ஆட்டுத்தோல்களை வெளியே போடவோ அல்லது அடையாளங்களைக் கேட்கவோ தேவையில்லை.
English
ஜெப ஆட்டுத்தோல் என்றால் என்ன?
