கேள்வி
மோனெர்ஜிசம் எதிராக சினெர்ஜிசம் – எந்தப் பார்வை சரியானது?
பதில்
இந்த தலைப்பு பல நூற்றாண்டுகளாக திருச்சபையில் பரபரப்பாக விவாதிக்கப்படுகிறது. இந்த விவாதம் நற்செய்தியின் முக்கிய ஸ்தானத்தைப் பற்றியது என்று சொன்னால் அது மிகையாகாது. முதலில், இரண்டு சொற்களை வரையறுப்போம். நாம் மோனெர்ஜிசம் மற்றும் சினெர்ஜிசம் பற்றி பேசும்போது, இறையியல் ரீதியாகப் பேசினால், நமது இரட்சிப்பை யார் கொண்டு வருகிறார்கள் என்பதைப் பற்றி பேசுகிறோம். "தனியாக கிரியை செய்வது" என்று பொருள்படும் ஒரு கூட்டு கிரேக்க வார்த்தையிலிருந்து வரும் மோனெர்ஜிசம், தேவன் மட்டுமே நம் இரட்சிப்பை கொண்டுவருகிறார் என்கிற கருத்து. இந்த பார்வை முதன்மையாக கால்வினிச மற்றும் சீர்திருத்த மரபுகளால் கைக்கொள்ளப்படுகிறது மற்றும் "கிருபையின் கோட்பாடுகள்" என்று அழைக்கப்படுவதோடு நெருக்கமாக இணைக்கப்பட்டுள்ளது. சினெர்ஜிசம், இது "ஒன்றாக கிரியை செய்வது" என்று பொருள்படும் ஒரு கூட்டு கிரேக்க வார்த்தையிலிருந்து வருகிறது, இது இரட்சிப்பை கொண்டுவருவதில் தேவன் நம்முடன் இணைந்து செயல்படுகிறார் என்கிறது. மோனெர்ஜிசம் ஜான் கால்வினுடன் நெருக்கமாக தொடர்புடையது, சினெர்ஜிசம் ஜேக்கப் அர்மீனியஸுடன் நெருக்கமாகத் தொடர்புடையது, மேலும் அவரது கருத்துக்கள் நவீன சுவிசேஷ அமைப்பை பெரிதும் வடிவமைத்துள்ளன. கால்வின் மற்றும் அர்மீனியஸ் இந்தப் பார்வைகளை உருவாக்கியவர்கள் அல்ல, ஆனால் கால்வினிசம் மற்றும் அர்மீனியனிசத்தின் சிறந்த ஆதரவாளர்கள் இதை உருவாக்கினார்கள்.
17 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் அர்மீனியனிசத்தைப் பின்பற்றுபவர்கள் தி ஃபைவ் ஆர்ட்டிகல்ஸ் ஆஃப் தி ரெமோன்ஸ்ட்ரன்ஸ் (The Five Articles of the Remonstrance – FAR) என்ற புத்தகத்தை வெளியிட்டபோது இந்த இரண்டு கருத்துக்களும் பெரிதும் விவாதிக்கப்பட்டன, இது அவர்களின் இறையியல் கால்வின் மற்றும் அவரைப் பின்பற்றுபவர்களிடமிருந்து வேறுபட்டது என்பதைக் குறிப்பிடுகிறது. இந்த விவாதத்தின் முக்கிய விஷயம், நிபந்தனையற்ற தேர்ந்தெடுத்தல் என்ற கால்வினிசக் கோட்பாட்டிற்கு எதிராக அர்மீனியனிசத்தின் நிபந்தனை தேர்ந்தெடுத்தல் கொள்கைக்கு இடையே உள்ளது. தேர்ந்தெடுத்தல் நிபந்தனையற்றது என்று ஒருவர் நம்பினால், ஒருவர் இரட்சிப்பின் மோனர்ஜிஸ்டிக் பார்வையை நோக்கிச் செல்வார். மாறாக, யாரை நம்புவது என்பது தேவனுடைய முன்னறிவின் அடிப்படையில் தேர்ந்தெடுத்தல் என்று ஒருவர் கருதினால், அவர் ஒருங்கிணைந்த பார்வையை நோக்கிச் செல்கிறார்.
நிபந்தனையற்ற தேர்தலின் பார்வை வெஸ்ட்மின்ஸ்டர் விசுவாச அறிக்கையில் கூறப்பட்டுள்ளது: “உலகின் அஸ்திபாரத்திற்கு முன்பே தேவன், அவருடைய நித்திய மற்றும் மாறாத நோக்கம், மற்றும் இரகசிய ஆலோசனை மற்றும் அவரது சித்தத்தின் பிரியத்தின் படி, கிறிஸ்துவில், நித்திய மகிமைக்கு, அவருடைய ஈவான கிருபையினாலும் அன்பினாலும் மட்டுமே தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார், நம்பிக்கை அல்லது நற்கிரியைகள் பற்றிய எந்த முன்னோக்கும் இல்லாமல், அல்லது அவற்றில் ஒன்றில் விடாமுயற்சி இல்லாமல், அல்லது உயிரினத்தில் உள்ள வேறு எந்த விஷயத்திலும், நிபந்தனைகளாக, அல்லது அதை நோக்கி அவரை நகர்த்தும் காரணங்கள்; மற்றும் அனைத்தும் அவரது மகிமையான கிருபையின் புகழ்ச்சிக்காகவும் ஆகும்” (WCF III.5, வலியுறுத்தல் சேர்க்கப்பட்டுள்ளது). நாம் பார்க்கிறபடி, நிபந்தனையற்ற தேர்ந்தெடுத்தல் என்பது தேவனால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவர்களைத் தேர்ந்தெடுப்பது அவருடைய சித்தத்தின் பிரியத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது என்று போதிக்கிறது. மேலும், தேர்ந்தெடுத்தலில் அவர் தெரிவு செய்வது ஒரு நபரின் நம்பிக்கையையோ அல்லது ஏதேனும் நற்கிரியைகளையோ அல்லது அந்த நபர் நம்பிக்கை அல்லது நற்கிரியைகளில் விடாமுயற்சியுடன் இருப்பதன் அடிப்படையில் அல்ல.
இரண்டு உன்னதமான வேதாகமப் பகுதிகள் இந்தக் கோட்பாட்டை ஆதரிக்கின்றன. முதலாவது எபேசியர் 1:4-5, “தமக்குமுன்பாக நாம் அன்பில் பரிசுத்தமுள்ளவர்களும் குற்றமில்லாதவர்களுமாயிருப்பதற்கு, அவர் உலகத்தோற்றத்துக்கு முன்னே கிறிஸ்துவுக்குள் நம்மைத் தெரிந்துகொண்டபடியே, பிரியமானவருக்குள் தாம் நமக்குத் தந்தருளின தம்முடைய கிருபையின் மகிமைக்குப் புகழ்ச்சியாக அவர் முன்னறிந்தார்.” இந்தப் வேதப்பகுதியின்படி, உலகம் சிருஷ்டிக்கப்படுவதற்கு முன்பு நாம் கிறிஸ்துவில் பரிசுத்தமாகவும் குற்றமற்றவர்களாகவும் இருக்க தேவனால் தெரிந்துகொள்ளப்பட்டோம், மேலும் இந்தத் தேர்வு “தேவனுடைய நோக்கத்தின்” அடிப்படையில் அமைந்தது. மற்றொரு வேதப்பகுதி ரோமர் 9:16, "ஆகையால் விரும்புகிறவனாலுமல்ல, ஓடுகிறவனாலும் அல்ல, இரங்குகிற தேவனாலேயாம்." தேவனுடைய தேர்வு நாம் செய்யும் அல்லது நம்பும் எதையும் சார்ந்தது அல்ல, ஆனால் தேவனுடைய இரக்கத்தின் விருப்பப்படி மட்டுமே செய்யப்படுகிறது.
கால்வினிசத்தின் சாராம்சம் மற்றும் மோனர்ஜிஸ்டிக் வாதம், தேவன் உண்மையில் ஜனங்களைக் இரட்சிக்கும் வேலையில் இருக்கிறார், அவர்களை வெறுமனே இரட்சிக்க முடியாது. எல்லா ஜனங்களும் பாவத்தில் பிறந்திருப்பதாலும், அவர்களின் விழுந்துபோன சுபாவத்தின் காரணமாகவும் (முழுமையான சீரழிவு), அவர்கள் எப்போதும் தேவனை நிராகரிப்பார்கள்; எனவே, தேவன் விசுவாசம் போன்ற எந்த முன் நிபந்தனையும் இல்லாமல் தெரிந்துகொள்ளப்பட்டவர்களைக் இரட்சிக்க வேண்டும். தெரிந்துகொள்ளப் பட்டவர்களுக்கு இரட்சிப்பு மற்றும் நித்திய வாழ்வின் ஆசீர்வாதங்களை வழங்க, தேவன் முதலில் அவர்களின் பாவங்களுக்கு (வரையறுக்கப்பட்ட பாவப்பரிகாரம்) பாவப்பரிகாரம் செய்ய வேண்டும். இந்த கிருபையும் இரட்சிப்பும் தெரிந்துகொள்ளப்பட்டவர்களுக்குப் பயன்படுத்தப்பட வேண்டும், எனவே பரிசுத்த ஆவியானவர் தெரிந்துகொள்ளப்பட்டவர்களுக்கு இரட்சிப்பின் விளைவுகளைப் பயன்படுத்துகிறார், அவர்களின் ஆவிகளை மீண்டும் ஜெநிப்பித்து, அவர்களை இரட்சிப்பிற்கு இழுக்கிறார் (தடுக்க முடியாத கிருபை). இறுதியாக, தேவன் யாரை இரட்சித்தாரோ அவர்களை இறுதிவரை பாதுகாப்பார் (பரிசுத்தவான்களின் விடாமுயற்சி). ஆரம்பம் முதல் இறுதி வரை, இரட்சிப்பு (அதன் அனைத்து அம்சங்களிலும்) தேவன் மற்றும் தேவன் மட்டுமே செய்த ஒரு வேலை—மோனர்ஜிசம்! முக்கியமான விஷயம் என்னவென்றால், உண்மையான ஜனங்கள் இரட்சிக்கப்படுகிறார்கள்—தெரிந்துகொள்ளப்பட்டவர்கள். ரோமர் 8:28-30ஐக் கவனியுங்கள். அந்த பத்தியில் தேவன் “அவருடைய தீர்மானத்தின்படி அழைக்கும்” ஜனங்கள் குழு இருப்பதைக் காண்கிறோம். இந்த ஜனங்கள் "தேவனை நேசிப்பவர்கள்" என்று அடையாளம் காணப்படுகிறார்கள். இந்த ஜனங்கள், வசனங்கள் 29-30 வரையில் குறிப்பிடப்பட்டதுபோல முன்னறிந்த, முன்குறிக்கப்பட்ட, அழைக்கப்பட்ட, நீதிமான்களாக்கின மற்றும் மகிமைப்படுத்தப்பட்டவர்கள். தேவன் தான் இந்த ஜனங்கள் குழுவை (தேவனை நேசிப்பவர்கள், தெரிந்துகொள்ளப்பட்டவர்கள்) முன்னறிவிப்பிலிருந்து மகிமைப்படுத்தலுக்கு நகர்த்துகிறார், யாரும் வழியில் தொலைந்து போவதில்லை.
சினெர்ஜிஸ்டிக் வாதத்திற்கு ஆதரவாக உள்ள, Five Articles of the Remonstrance இன் ஐந்து கட்டுரைகளுக்கு நம் கவனத்தைத் திருப்புவோம்: “அந்த தேவன், தம்முடைய குமாரனாகிய இயேசு கிறிஸ்துவில் நித்தியமான மற்றும் மாறாத நோக்கத்தால், உலகத்தின் அஸ்திபாரத்திற்கு முன்பே, விழுந்துபோனவர்களைத் தீர்மானித்தார். பரிசுத்த ஆவியின் கிருபையினால், இந்த அவருடைய குமாரனாகிய இயேசுவை விசுவாசித்து, இந்த விசுவாசத்திலும் விசுவாசத்தின் கீழ்ப்படிதலிலும் நிலைத்திருப்பவர்களை, கிறிஸ்துவிலும், கிறிஸ்துவின் நிமித்தமும், கிறிஸ்துவின் மூலமும் இரட்சிக்க, பாவமுள்ள மனிதர்கள் கிருபையினால், இறுதிவரையில் நிலைத்திருக்கும்படி; மறுபுறம், யோவான் 3:36-ல் உள்ள நற்செய்தியின் வார்த்தையின்படி, மாற்ற முடியாத மற்றும் அவிசுவாசிகளை பாவத்திலும் கோபத்திலும் விட்டுவிட்டு, அவர்களை கிறிஸ்துவிடமிருந்து அந்நியமானவர்கள் என்று கண்டனம் செய்வது ஆகும்: அதாவது ‘குமாரனிடத்தில் விசுவாசமாயிருக்கிறவன் நித்தியஜீவனை உடையவனாயிருக்கிறான்; குமாரனை விசுவாசியாதவனோ ஜீவனைக் காண்பதில்லை, தேவனுடைய கோபம் அவன்மேல் நிலைநிற்கும்,’ மேலும் வேதாகமத்தின் மற்ற பகுதிகளின்படியும் வலியுறுத்தப்படுகிறது” (FAR, கட்டுரை I, வலியுறுத்தல் சேர்க்கப்பட்டுள்ளது). இரட்சிப்பு என்பது தனிநபரின் விசுவாசம் மற்றும் விடாமுயற்சியின் மீதுள்ள நிபந்தனைக்குட்பட்டது என்பதை இங்கே காண்கிறோம். நிபந்தனைக்குட்பட்ட தேர்ந்தெடுத்தல் என்ன செய்வது, இயேசுவைத் தேர்ந்தெடுத்து அவரில் நிலைத்திருப்பதற்கான நமது திறனின் மீது, நமது இரட்சிப்பினுடைய தீர்மானிக்கும் காரணியை நம்மீது முழுமையாக வைப்பதாகும். இயேசுவைத் தேர்ந்தெடுப்பதற்கான நமது திறன், பாவ வீழ்ச்சியின் விளைவுகளை ஈடுசெய்து, கிறிஸ்துவை ஏற்கவோ அல்லது நிராகரிக்கவோ மனிதனைத் தேர்வுசெய்ய அனுமதிக்கும் அனைத்து ஜனங்களுக்கும் தேவன் முதலில் வழங்கும் உலகளாவிய கிருபையின் விளைவு என்று இப்போது அர்மீனியனிச கோட்பாட்டாளர்கள் கூறுவார்கள். வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், இரட்சிப்பின் தேர்வை சாத்தியமாக்க தேவன் ஏதாவது செய்ய வேண்டும், ஆனால் இறுதியில் அது நம்மை இரட்சிக்கும் நமது விருப்பமே ஆகும். விசுவாசிகளுக்கு நித்திய ஜீவன் உண்டு என்றும், நிராகரிப்பவர்களுக்கு நித்திய ஜீவன் இல்லை என்றும், கட்டுரை I வழங்கும் வேதக் குறிப்பு நிச்சயமாக உறுதிப்படுத்துகிறது, எனவே இந்தக் கோட்பாட்டிற்கு சில வேதப்பூர்வமான ஆதரவு இருப்பதாகத் தோன்றுகிறது. இவ்வாறு, சினெர்ஜிஸ்டிக் வாதம் தேவன் இரட்சிப்பை கொண்டுவருகிறார் என்பதை சாத்தியமாக்குகிறது என்று கூறுகிறது, ஆனால் அது இரட்சிப்பை உண்மையானதாக்குவது நமது தேர்ந்தெடுக்கும் விருப்பமாகும்.
எனவே, மோனெர்ஜிசம் தேவன் நமது இரட்சிப்புக்கு தேவையான மற்றும் போதுமான நிபந்தனை என்று கூறும்போது, சினெர்ஜிசம் தேவன் ஒரு அவசியமான நிபந்தனை என்பதை ஒப்புக்கொள்கிறது, ஆனால் அவர் மட்டுமே போதுமானவர் என்பதை மறுக்கிறது. நமது சுதந்திரமான விருப்பமும் தேவனுடைய செயல்பாடும் அதைப் போதுமானதாக மாற்றுகிறது. தர்க்கரீதியாகப் பார்த்தால், சினெர்ஜிஸ்டிக் வாதத்தில் உள்ள குறையை நாம் காண முடியும்—தேவன் உண்மையில் யாரையும் இரட்சிக்கவில்லை. இது இரட்சிப்பின் பொறுப்பை நம்மீது சுமத்துகிறது, ஏனென்றால் கிறிஸ்துவில் நாம் விசுவாசத்தை வைப்பதன் மூலம் இரட்சிப்பை உண்மையானதாக மாற்ற வேண்டும். தேவன் உண்மையில் யாரையும் இரட்சிக்கவில்லை என்றால், யாரும் இரட்சிக்கப்பட மாட்டார்கள். தேவன் உண்மையில் யாரையும் இரட்சிக்கல்லை என்றால், ரோமர் 8:28-30 போன்ற வலுவான வேதப்பகுதிகளை எவ்வாறு விளக்குவது? அந்த பத்தியில் உள்ள அனைத்து கிரேக்க வினைச்சொற்களும் (aorist/indicative), அதாவது அதில் விவரிக்கப்பட்டுள்ள செயல் முழுமையானது ஆகும்; அந்த பத்தியில் வேறே எந்த சாத்தியமும் இல்லை. தேவனுடைய பார்வையில், இரட்சிப்பு செயல்படுத்தப்பட்டுள்ளது. மேலும், ரீமோன்ஸ்ட்ரான்ஸின் கட்டுரை IV கூறுகிறது, தேவனுடைய கிருபை எதிர்க்கக்கூடியது, மேலும் தேவனுடைய கிருபையைத் தேர்ந்தெடுத்தவர்களும் அந்த கிருபையிலிருந்து விழுந்து, "தற்போதைய போல்லாப்பு நிறைந்த உலகத்திற்கு" "கிருபை இல்லாதவர்களாக" மாறலாம் என்று கட்டுரை V வலியுறுத்துகிறது. விசுவாசியின் நித்திய பாதுகாப்பைப் பற்றிய வேதத்தின் தெளிவான போதனைக்கு இந்தக் கருத்து முரண்படுகிறது.
அப்படியானால், நிபந்தனைக்குட்பட்ட தேர்ந்தெடுத்தலுக்கான வேதாகம ஆதரவிற்கு நாம் எவ்வாறு பதிலளிப்பது (யோவான் 3:36)? நம் வாழ்வில் இரட்சிப்பை ஒரு "முடிவுற்ற ஒப்பந்தமாக" மாற்ற விசுவாசம் அவசியம் என்பதை மறுப்பதற்கில்லை, ஆனால் இரட்சிப்பின் வரிசையில் விசுவாசம் எங்கே வருகிறது (Ordo Salutis)? மீண்டும், நாம் ரோமர் 8:29-30 ஐக் கருத்தில் கொண்டால், இரட்சிப்பின் தர்க்கரீதியான முன்னேற்றத்தைக் காண்கிறோம். விசுவாசத்தின் மூலம் இரட்சிப்பைக் கருத்தில் கொள்ளும்போது பொதுவான பார்வையில் இருக்கும் நீதிமானாக்கப்படுதல், முன்னறிதல், முன்குறித்தல் மற்றும் அழைத்தல் ஆகியவற்றுக்கு முந்தைய வரிசையில் நான்காவது இடத்தில் உள்ளது. இப்போது அழைப்பை பின்வருமாறு பிரிக்கலாம்: மறுபிறப்பு, சுவிசேஷம், விசுவாசம் மற்றும் மனந்திரும்புதல். வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், "அழைப்பு" (சீர்திருத்த இறையியலாளர்களால் "பயனுள்ள அழைப்பு" என்று குறிப்பிடப்படுகிறது) முதலில் பரிசுத்த ஆவியின் வல்லமையால் மீண்டும் பிறப்பதை உள்ளடக்கியதாக இருக்க வேண்டும் (யோவான் 3:3). அடுத்ததாக நற்செய்தி பிரசங்கம் (ரோமர் 10:14-17), அதைத் தொடர்ந்து விசுவாசம் மற்றும் மனந்திரும்புதல். இருப்பினும், அதில் ஏதேனும் ஒன்று நடைபெறுவதற்கு முன், அது தர்க்கரீதியாக முன்னறிதல் மற்றும் முன்கூட்டியே தீர்மானிக்கப்பட வேண்டும்.
இது முன்னறிதல் பற்றிய கேள்விக்கு நம்மைக் கொண்டுவருகிறது. முன்னறிதல் என்பது தெரிந்துகொள்ளப்பட்டவர்களின் நம்பிக்கையை முன்னறிதலைக் குறிக்கிறது என்று அர்மீனியர்கள் கூறுவார்கள். அப்படியானால், தேவன் நம்மைத் தேர்ந்தெடுப்பது இனி "அவருடைய சித்தத்தின் பிரியத்தினுடைய நோக்கத்தின்" அடிப்படையிலானது அல்ல, மாறாக ரோமர் 8:7 இன் படி தேவனுக்கு விரோதமான நமது வீழ்ச்சியடைந்த நிலை இருந்தபோதிலும், நாம் அவரைத் தேர்ந்தெடுக்க முடியும். மற்றும் அவ்வாறு செய்ய இயலாததுமாகும். முன்னறிதல் பற்றிய அர்மீனிய பார்வையானது நிபந்தனையற்ற தேர்ந்தெடுத்தலுக்கு ஆதரவாக மேலே குறிப்பிட்டுள்ள பகுதிகளின் தெளிவான போதனைக்கும் முரண்படுகிறது (எபேசியர் 1:4-5 மற்றும் ரோமர் 9:16). இந்தக் பார்வையின் அடிப்படையில் தேவனுடைய இறையாண்மையைப் பறிக்கிறது மற்றும் இரட்சிப்பின் பொறுப்பை முற்றிலும் தங்களை இரட்சித்துக் கொள்ள இயலாத உயிரினங்களின் தோள்களில் வைக்கிறது.
முடிவாக, தர்க்கரீதியான ஆதாரங்களின் பலமும், வேதாகம ஆதாரங்களின் பலமும் இரட்சிப்பின் மோனர்ஜிஸ்டிக் பார்வையை ஆதரிக்கிறது—தேவன் நமது இரட்சிப்பின் காரணக்கர்த்தா மற்றும் பூரணப்படுத்துபவர் (எபிரெயர் 12:2). நம்மில் நற்கிரியையைத் தொடங்கினவர் அதை இயேசுகிறிஸ்துவின் நாள்பரியந்தம் முடிய நடத்திவருவார் (பிலிப்பியர் 1:6). மோனெர்ஜிசம் ஒருவர் இரட்சிப்பை எவ்வாறு பார்க்கிறார் என்பதில் மட்டும் ஆழமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறது, ஆனால் சுவிசேஷ ஊழியத்திலும் கூட. இரட்சிப்பு என்பது தேவனுடைய இரட்சிப்பின் கிருபையை மட்டுமே அடிப்படையாகக் கொண்டால், நாம் பெருமை பேசுவதற்கு இடமில்லை, மேலும் எல்லா மகிமையும் அவருக்குச் செல்கிறது (எபேசியர் 2:8-9). கூடுதலாக, தேவன் உண்மையில் ஜனங்களைக் இரட்சித்தால், நமது சுவிசேஷ முயற்சிகள் பலனளிக்க வேண்டும், ஏனென்றால் தெரிந்துகொள்ளப்பட்டவர்களை இரட்சிக்க தேவன் வாக்குறுதி அளித்துள்ளார். மோனெர்ஜிசம் தேவனுக்கு அதிக மகிமைக்கு சமப்படுத்துகிறது!
English
மோனெர்ஜிசம் எதிராக சினெர்ஜிசம் – எந்தப் பார்வை சரியானது?
