Pytanie
Co mówi Biblia o śmiałości?
Odpowiedź
Śmiałość to odwaga do nieustraszonego działania lub mówienia, pomimo rzeczywistych lub wyimaginowanych niebezpieczeństw. Kiedy ktoś działa odważnie, podejmuje działania bez względu na ryzyko. Drobna matka odważnie wyrwie rękę swojego dziecka z rąk mierzącego sześć stóp nieznajomego. Mężczyzna może odważnie przeciwstawić się dyktatorskiemu szefowi, wiedząc, że może zostać za to zwolniony. Śmiałości nie należy mylić z pochopnością czy agresywnością. Jest jednak podobna do asertywności, ponieważ sprawia, że ktoś robi lub mówi to, co jest konieczne, pomimo możliwości negatywnego wyniku.
Odwaga była jedną z pierwszych cech, jakie Duch Święty przekazał wierzącym po wstąpieniu Jezusa do nieba. Naśladowcy Jezusa ukrywali się w strachu przed żydowskimi władzami, modląc się i dodając sobie nawzajem otuchy. Następnie zstąpił na nich Duch Święty, a ci wcześniej przerażeni uczniowie stali się nieustraszonymi kaznodziejami (Dz. Apostolskie rozdział 2). Niedługo później, gdy uczniowie stanęli w obliczu prześladowań ze strony władz, modlili się o odwagę (Dz. Apostolskie 4.29). Ich modlitwa została wysłuchana, a oni zostali napełnieni Duchem Świętym i "głosili słowo z odwagą" (Dz. Apostolskie 4.31). Bóg daje nam odwagę, gdy naszym celem jest posłuszeństwo i oddawanie Mu chwały.
Duchowa śmiałość [śmiałość osób odrodzonych duchowo- wyjaśnienie od tłum.] może wydawać się opiniotwórcza lub ekstrawertyczna, podczas gdy w rzeczywistości śmiała osoba może odczuwać wielką trwogę. Taka śmiałość pochodzi od Ducha Świętego, który skłania człowieka do mówienia prawdy w miłości, nawet jeśli nie jest to mile widziane. Zdrową śmiałość można porównać do kobiety, która boi się węży, ale widzi jednego na swoim ganku. Jest przerażona, ale nie pozwoli mu uciec, ponieważ jest niebezpieczny. Idzie za nim z łopatą i zabija go, nawet jeśli sama trzęsie się ze strachu. Nie byłoby trafne stwierdzenie, że ta kobieta lubi konfrontację. Zamiast tego jej odwaga w zabiciu węża wynika z determinacji, by zrobić to, co słuszne, aby chronić swoją rodzinę, niezależnie od strachu. Duchowa odwaga dąży do prawdy, działa na rzecz zniszczenia kłamstw i błędów oraz mówi to, co słuszne, niezależnie od tego, jak przerażające może być takie działanie.
Z drugiej strony śmiałość światowa [śmiałość osób nienarodzonych duchowo- wyjaśnienie od tłum.] może stać się natarczywa lub konfrontacyjna. Rozwija się dzięki powszechnej aprobacie i często ignoruje ostrożność lub wrażliwość. W ślad za zuchwałym głupcem podążają pełne niedowierzania słowa: "Co ty sobie myślałeś?". Nie powinniśmy być odważni w czynieniu zła, podejmowaniu wyzwań lub przekraczaniu granic tylko po to, by udowodnić, że potrafimy. Śmiałość bez rozeznania może prowadzić do głupich słów i ryzykownych zachowań. Ks. Przyp. Salomona często łączy pochopną śmiałość z głupotą. Ks. Przyp. Salomona 13.16 mówi: "Roztropny robi wszystko rozważnie, lecz głupiec popisuje się głupotą" (tłum. Biblia Warszawska). Głupcy są tak ślepi na własne błędy, że bezwstydnie się nimi chwalą. Są śmiali w głoszeniu swoich błędnych poglądów i jeszcze śmielsi w ich realizacji. Śmiałość nie jest bardziej odpowiednia dla głupca niż klejnoty dla wieprza (zob. Ks. Przyp. Salomona 11.22).
Ks. Przyp. Salomona 28.1 mówi: "Występny ucieka, chociaż nikt go nie goni, lecz sprawiedliwy jest nieustraszony jak młody lew." Sprawiedliwi są śmiali, ponieważ wiedzą, że Bóg jest za nimi, a to, co mają do powiedzenia, jest ważne (Hebrajczyków 13.6). Kiedy apostoł Paweł był w więzieniu, napisał do kościołów prośbę o modlitwę, aby był odważny w dalszym głoszeniu ewangelii (Efezjan 6.19). Boża śmiałość jest motywowana pasją dla Chrystusa i Jego prawdy. Rzadko jest skoncentrowana na sobie, ponieważ wymaga od nas odłożenia na bok naszego naturalnego pragnienia wygody i popularności. Dla Pawła odważne przemawianie najprawdopodobniej oznaczałoby więcej prześladowań. Szczepan przemawiał odważnie i stał się pierwszym chrześcijańskim męczennikiem (Dz. Apostolskie 6.8-10, 7.1-2, 54-58).
Jako naśladowcy Chrystusa powinniśmy modlić się tak jak Paweł, aby Pan dał nam nadprzyrodzoną odwagę do mówienia i życia tak, jak On chce. W tym wieku wielkiego oszustwa i oporu wobec prawdy potrzebujemy śmiałości bardziej niż kiedykolwiek. Odwaga, połączona z miłością i pokorą (1 Koryntian 13.4-8; 1 Piotra 5.6), jest jak światło w ciemności (Ew. Mateusza 5.14). Kiedy jesteśmy przekonani, że nasze przesłanie jest życiodajne i wieczne, możemy mówić z odwagą, wiedząc, że Bóg użyje go, aby wpłynąć na nasz świat (Ks. Izajasza 55.10-11).
English
Co mówi Biblia o śmiałości?
