Pytanie
Co to znaczy, że ktoś został odcięty od swojego ludu?
Odpowiedź
„Odcięcie” jest formą separacji relacyjnej, w której dana osoba zostaje wykluczona z grupy lub społeczności. Pojęcie „odcięcia” od swojej społeczności etnicznej, społecznej, politycznej lub religijnej ma korzenie biblijne i współczesne implikacje.
W Starym Testamencie pojęcie „odcięcia” od Izraela jest powracającym motywem, pojawiającym się jako boska kara dla tych, którzy są niewierni Bogu. Kara „odcięcia” jest czymś więcej niż tylko społeczną i religijną izolacją; oznacza ona również oddzielenie od błogosławieństw przymierza obiecanych Izraelowi. Na przykład w Księdze Rodzaju 17:14 Pan mówi: „Każdy mężczyzna nieobrzezany, który nie został obrzezany w ciele, zostanie odcięty od swojego ludu; złamał moje przymierze”. Obrzezanie dla Hebrajczyków nie było zatem jedynie aktem fizycznym, ale znakiem aktywnego i dobrowolnego uczestnictwa w przymierzu Abrahamowym.
Prawo Mojżeszowe porusza również kwestię „wyrzucenia” ze społeczności. Od Izraelitów oczekiwano zachowania moralnej i duchowej czystości przed Bogiem oraz posłuszeństwa Mu. Jak ostrzega Księga Liczb 9:13: „Jeśli ktoś, kto jest ceremonialnie czysty i nie jest w podróży, nie obchodzi Paschy, musi zostać wyrzucony ze swojego ludu za to, że nie złożył ofiary Panu w wyznaczonym czasie. Poniesie konsekwencje swojego grzechu”. Inne grzeszne działania prowadzące do „odcięcia” obejmują oddawanie czci innym bogom (Księga Kapłańska 20:3), spożywanie krwi (Księga Kapłańska 17:10), łamanie szabatu (Księga Wyjścia 31:14) i lekceważenie praw dotyczących rytualnej czystości (Księga Kapłańska 7:21–21). W sumie prawo zawierało dziewiętnaście przestępstw, za które groziła kara wykluczenia. Posłuszeństwo prawu Bożemu było niezbędne, aby pozostać w społeczności Izraela.
Wyrzucenie ze społeczności było surową karą za poważne przestępstwa przeciwko Bogu. W niektórych kontekstach wyrzucenie ze społeczności wydaje się być równoznaczne ze śmiercią danej osoby — jak w przypadku kultu Molecha w Księdze Kapłańskiej 20.
W Nowym Testamencie pojęcie „wydalenia” ewoluuje, odzwierciedlając Nowe Przymierze ustanowione przez dokonane dzieło Chrystusa. Podczas gdy Stary Testament kładzie nacisk na posłuszeństwo prawu i konsekwencje nieposłuszeństwa, Nowy Testament skupia się na wierze w Chrystusa jako podstawie przynależności do Jego Kościoła. Termin „odcięcie” nie jest używany, ale można znaleźć podobną koncepcję. „Odcięcie” w Nowym Testamencie nie skutkuje usunięciem z przymierza, ale pociąga za sobą ekskomunikę lub usunięcie z lokalnego kościoła.
Paweł odnosi się do sytuacji w kościele, która wymagała „odcięcia” członka: „W rzeczywistości doniesiono, że wśród was panuje niemoralność seksualna... A wy jesteście aroganccy! Czy nie powinniście raczej płakać? Niech ten, kto to uczynił, zostanie usunięty spośród was... Ale teraz piszę do was, abyście nie utrzymywali kontaktów z nikim, kto nosi imię brata, a jest winny niemoralności seksualnej, jest wyzwolony, bałwochwalcą, bluźniercą, pijakiem lub oszustem – nie jedzcie nawet z takim człowiekiem... Wyrzućcie złego człowieka spośród siebie” (1 List do Koryntian 5:1–2, 11–13, ESV). W tym fragmencie apostoł nakłania kościół do zachowania czystości i integralności zgromadzenia. Potrzebna jest samodyscyplina, pokuta, a gdy nadejdzie pokuta – przywrócenie wspólnoty.
English
Co to znaczy, że ktoś został odcięty od swojego ludu?
