Pytanie
Kim byli królowie Izraela i Judy?
Odpowiedź
W okresie poprzedzającym monarchię Izrael nie miał króla; każdy postępował tak, jak uważał za stosowne (Sędziowie 21:25). Bóg powołał Samuela, aby przewodził ludowi (1 Samuela 3:4). Cały Izrael wiedział, że Samuel został ustanowiony prorokiem Pana (1 Samuela 3:20). Samuel sądził Izrael przez całe swoje życie, a gdy się zestarzał, ustanowił swoich synów sędziami nad Izraelem (1 Samuela 8:1). Izrael odrzucił synów Samuela, odmówił posłuszeństwa Samuelowi i zażądał króla (1 Samuela 8:19-20). Kiedy Samuel przekazał ich prośbę Bogu, Pan odpowiedział: „Wysłuchaj ich i daj im króla” (1 Samuela 8:22).
Pierwszym królem był Saul. Pochodził z plemienia Beniamina, które w czasach sędziów zostało niemal całkowicie zniszczone. Wysoki, przystojny i pokorny Saul rozpoczął swoje panowanie od wspaniałego zwycięstwa nad Ammonitami. Wszelkie obawy związane z nową monarchią zniknęły. Jednak sukces szybko uderzył Saulowi do głowy, a pokora ustąpiła miejsca dumie. Złożył ofiarę, co było wyłączną funkcją kapłanów, pokazując swoją domniemaną ważność. Celowo nie posłuchał Boga, co spowodowało, że Bóg powiedział Samuelowi: „Żałuję, że ustanowiłem Saula królem, ponieważ odwrócił się ode Mnie i nie wykonał moich poleceń” (1 Samuela 15:10). Saul panował bez powodzenia od 1049 r. p.n.e. do 1009 r. p.n.e., a następnie, ranny w bitwie, „wziął swój miecz i rzucił się na niego” (1 Samuela 31:4).
Dawid, choć namaszczony na króla jeszcze jako chłopiec, wstąpił na tron dopiero po śmierci Saula (2 Samuela 2:4). Dawid był niskiego wzrostu, rumiany, o pięknej twarzy, przystojny, o ogromnej sile fizycznej i wielkiej osobistej atrakcyjności. Był człowiekiem wojny, rozważnym w mowie, odważnym, muzykalnym i religijnym. Bóg obiecał, że rodzina Dawida będzie panować na wieki. „Z pnia Jessego [ojca Dawida] wyrośnie pęd, a z jego korzeni wyrośnie gałąź [Jezus], która przyniesie owoc” (Izajasz 11:1). Po śmierci Saula Dawid został królem Judy, a siedem lat później królem całego Izraela. Miał 30 lat, kiedy został królem i panował od 1009 r. p.n.e. do 969 r. p.n.e.
Salomon został królem w 971 r. p.n.e., prawdopodobnie dwa lata przed śmiercią swojego ojca Dawida, i panował do 931 r. p.n.e. Salomon był synem Batszeby i chociaż nie był bezpośrednim następcą tronu, został wybrany przez Dawida i zatwierdzony przez Boga na następcę Dawida (1 Kronik 23:1). Salomon odziedziczył tron najpotężniejszego królestwa, jakie wówczas istniało. Była to era pokoju i dobrobytu, charakteryzująca się rozległą działalnością gospodarczą i osiągnięciami literackimi. Bóg powiedział Salomonowi, aby poprosił o to, czego pragnie, a zostanie mu to dane. Salomon poprosił o mądrość, aby rządzić swoim ludem. To ucieszyło Boga, który hojnie wynagrodził go bogactwem, mądrością, władzą i ważnym zadaniem budowy świątyni (1 Kronik 28:2–6).
Po śmierci Salomona królestwo zostało podzielone. Dziesięć plemion utworzyło Królestwo Północne, zwane Izraelem; Juda i Benjamin utworzyły Królestwo Południowe, zwane Judą. Data podziału królestwa to około 931 r. p.n.e. Poniżej znajduje się lista królów Izraela i Judy. Daty ich panowania są przybliżone ze względu na nakładające się panowania, powiązaną suwerenność, okresy anarchii oraz żydowską praktykę liczenia części lat jako pełnych lat. Część niektórych panowań pokrywała się. Wszyscy królowie Izraela praktykowali bałwochwalstwo; najgorsi służyli Baalowi. Wielu królów Judy służyło bożkom; niewielu służyło Panu wiernie. Niektórzy źli królowie byli częściowo dobrzy; niektórzy dobrzy królowie byli częściowo źli. Poniżej znajduje się lista królów, przybliżone daty ich panowania oraz opis ich ogólnego posłuszeństwa Bogu:
KRÓLOWIE IZRAELA:
Jeroboam I, buntowniczy, 931–910 p.n.e.
Nadab, zły, 910–909 p.n.e.
Baasha, niegodziwy, 909–886 p.n.e.
Elah, zły, 886–885 p.n.e.
Zimri, grzeszny, 885 p.n.e.
Tibni, niegodziwy, 885–880 p.n.e.
Omri (pokrywający się okres), wyjątkowo zły, 885–874 p.n.e.
Achab, najgorszy do tego momentu, 874–853 p.n.e.
Achazjasz, nieposłuszny, 853–852 p.n.e.
Joram/Jehoram, w większości zepsuty, 852–841 p.n.e.
Jehu, nie najlepszy, ale lepszy od pozostałych, 841–814 p.n.e.
Joachaz, nieposłuszny, 814–798 p.n.e.
Joasz, krnąbrny, 798–782 p.n.e.
Jeroboam II (pokrycie), źle wychowany, 793–753 p.n.e.
Zachariasz, fatalny, 753 p.n.e.
Sallum, pełen występków, 752 p.n.e.
Menahem, okropny, 752–742 p.n.e.
Pekachiasz, bałwochwalczy, 742–740 p.n.e.
Pekach (pokrywa się), okropny, 752–732 p.n.e.
Hoshea, przerażający, 732–722 p.n.e.
KRÓLOWIE JUDY:
Rechoboam, w większości zły, 931–913 p.n.e.
Abia, w większości zboczony, 913–911 p.n.e.
Asa, DOBRY, 911–870 p.n.e.
Jozafat (nakładanie się), SPRAWIEDLIWY, 873–848 p.n.e.
Joram (pokrycie), okropny, 853–841 p.n.e.
Achazjasz, okrutny, 841 p.n.e.
Atalia (królowa), diabelna, 841–835 p.n.e.
Joasz, przeważnie cnotliwy, 835–796 p.n.e.
Amazjasz, przeważnie ZDROWY, 796–767 p.n.e.
Uzjasz/Azariasz (nakładające się okresy), przeważnie SZANOWANY, 790–739 p.n.e.
Jotam (pokrycie), GODNY, 750–731 p.n.e.
Achaz, ohydny, 735–715 p.n.e.
Ezechiasz, NAJLEPSZY, 715–686 p.n.e.
Manasses, zdeprawowany, aż do momentu skruchy pod koniec życia, 695–642 p.n.e.
Amon, zdradziecki, 642–640 p.n.e.
Jozjasz, WSPANIAŁY, 640–609 p.n.e.
Joachaz, okropny, 609 p.n.e.
Jojakim, zdegenerowany, 609–597 p.n.e.
Jojachin, przerażający, 597 p.n.e.
Sedekiasz, głupi, 597–586 p.n.e.
English
Kim byli królowie Izraela i Judy?
