Pytanie
Czym jest ablucja? Czy Biblia wspomina o ablucjach?
Odpowiedź
Ablucja to ceremonialny akt obmywania. Obmywane mogą być części ciała lub święte naczynia. W wielu religiach ablucje przygotowują ludzi do zbliżenia się do Boga. Termin „ablucja” nie pojawia się w Piśmie Świętym, ale Biblia zawiera liczne aluzje do tej praktyki. Ablucja w Piśmie Świętym ujawnia prawdy o świętości Boga, zdeprawowaniu człowieka i oczyszczającej krwi Chrystusa.
Oczyszczenie było istotną częścią praktyk ceremonialnych Izraela, a prawa dane Izraelowi zawierały zasady dotyczące zachowania czystości. Na przykład kapłani mieli obowiązek umyć ręce i stopy przed wejściem do przybytku lub zbliżeniem się do ołtarza. W Księdze Wyjścia 30:20 czytamy: „Gdy wejdą do namiotu spotkania lub gdy zbliżą się do ołtarza, aby pełnić służbę, aby spalić ofiarę pokarmową dla Pana, umyją się wodą, aby nie umarli” (ESV). Świętość Boga wymaga czystości w Jego obecności, a czystość ta była symbolizowana przez ablucję.
Izraelici zostali również poinstruowani, aby obmywali swoje szaty po kontakcie z rzeczami nieczystymi, takimi jak zwłoki lub niektóre choroby (zob. Księga Kapłańska 15:5–13; Księga Liczb 10:11–12). Ablucja przypominała Izraelitom o przepaści między świętością Boga a zepsuciem ludzkiej deprawacji. Grzeszna ludzkość nie mogła zbliżyć się do Boga bez ablucji.
Oczyszczenie nie było celem samym w sobie. Czystość zewnętrzna jest niczym bez wewnętrznej skruchy. Księga Izajasza 1:16–17 głosi: „Obmyjcie się, oczyśćcie się, usuńcie zło swoich czynów z moich oczu, przestańcie czynić zło, nauczcie się czynić dobro” (ESV). Według Pisma Świętego fizyczne oczyszczenie powinno iść w parze z duchowym, wewnętrznym oczyszczeniem – pozbyciem się grzechu.
Nowy Testament odnosi się do ablucji, ale skupia się raczej na wewnętrznej odnowie niż na zewnętrznym obmyciu. Jezus ganił faryzeuszy za to, że bardziej przejmowali się szczegółami Prawa Mojżeszowego niż stanem swoich serc. W Ewangelii Marka 7:6-8 Jezus cytuje Izajasza: „Ten lud czci mnie ustami, ale sercem jest daleko ode mnie; na próżno czczą mnie, nauczając jako doktryny przykazań ludzkich” (ESV). Zanieczyszczenie nie pochodzi z nieumytych rąk, ale z serca pełnego grzechu.
Ostatecznym obmyciem jest zmycie grzechów krwią Chrystusa. List do Hebrajczyków 9:13–14 przeciwstawia obrzędowe obmycia w Starym Testamencie dokonanemu dziełu Chrystusa: „Jeśli krew kozłów i cielców oraz skropienie popiołem z jałówki osób nieczystych uświęca je do oczyszczenia ciała, o ileż bardziej krew Chrystusa, który przez wiecznego Ducha ofiarował się bez skazy Bogu, oczyści nasze sumienie z martwych uczynków, abyśmy służyli Bogu żywemu” (ESV). Ofiara Chrystusa przewyższa obmycia Starego Testamentu pod względem jakości, skuteczności i trwałości.
Wiara w dokonane dzieło Chrystusa oczyszcza człowieka z grzechu, ale wierzący musi nadal wzrastać w świętości. List Jakuba 4:8 mówi: „Zbliżcie się do Boga, a On zbliży się do was. Oczyśćcie ręce, grzesznicy, i oczyśćcie serca, ludzie o rozdwojonych umysłach” (ESV). Duchowe obmycie nie ogranicza się do jednorazowego wydarzenia, ale jest ciągłym procesem uświęcania się lub upodabniania się do Chrystusa: „Ten, kto się wykąpał, nie potrzebuje myć się, z wyjątkiem stóp, ale jest całkowicie czysty” (J 13:10, ESV).
Biblijna ablucja objawia świętość Boga, ilustruje zepsucie człowieka i wskazuje na oczyszczającą krew Chrystusa. Biblia nie pozostawia wątpliwości co do potrzeby duchowej czystości. W Chrystusie grzesznicy odkrywają całkowitą ablucję. Jego krew uwalnia nas od grzechu i daje nam moc, abyśmy stali się podobni do Niego. Mamy również obietnicę życia wiecznego. Dążmy do świętości, odzwierciedlajmy chwałę Boga i bądźmy ambasadorami Jego łaski w potrzebującym świecie.
English
Czym jest ablucja? Czy Biblia wspomina o ablucjach?
