Pytanie
Kim byli Egipcjanie w Biblii?
Odpowiedź
Egipcjanie byli starożytnym ludem, który zamieszkiwał żyzne brzegi Nilu w Afryce. Ich historia sięga 3000 lat p.n.e. Egipcjanie dokonali niezwykłych postępów w dziedzinie architektury, rządzenia, nauki i sztuki. Stworzyli scentralizowaną monarchię, panteon bogów i system pisma hieroglificznego. Poza swoim znaczeniem historycznym i kulturowym, Egipcjanie zajmują ważne miejsce w Piśmie Świętym.
Cywilizacja egipska rozpoczęła się około 3100 r. p.n.e. wraz z zjednoczeniem Górnego i Dolnego Egiptu pod rządami Narmera (lub Menesa), pierwszego faraona. Od tego czasu Egipt przeżywał okresy prosperity i upadku, ale jego wpływ na starożytny świat był ogromny. W społeczeństwie egipskim faraon zajmował „najwyższą pozycję”. Uważano go za pośrednika między bogami a ludźmi. Egipcjanie wierzyli w życie pozagrobowe i mieli rozbudowane zwyczaje pogrzebowe, w tym mumifikację i budowę grobowców wypełnionych skarbami i tekstami, które miały pomóc zmarłym w życiu pozagrobowym.
Egipt był dominującą potęgą w starożytnym Bliskim Wschodzie. Egipcjanie zajmowali się handlem, dyplomacją i prowadzili wojny z sąsiednimi krajami. Egipcjanie są wielokrotnie wspominani w Biblii, zarówno jako miejsce schronienia, jak i niewoli. W czasach głodu ludzie uciekali do Egiptu. W Księdze Rodzaju 12:10 czytamy: „W kraju panował głód, więc Abram udał się do Egiptu, aby tam przez jakiś czas mieszkać, ponieważ głód był dotkliwy”. Dla Abrama Egipt stanowił tymczasową ulgę.
Józef, syn Jakuba, został sprzedany przez swoich braci w niewolę i trafił do Egiptu. Jednak Józef zdobył władzę w Egipcie i stał się prawą ręką faraona. Józef zinterpretował prorocze sny faraona, które zawierały ostrzeżenie o nadchodzącym głodzie. Józef nadzorował dystrybucję zasobów w okresie poprzedzającym głód i w trakcie jego trwania, a „cała ziemia przybywała do Egiptu do Józefa, aby kupować zboże, ponieważ głód był dotkliwy na całej ziemi” (Rdz 41:57, ESV). Egipt był miejscem przetrwania i utrzymania.
W Nowym Testamencie Józef i Maria uciekają do Egiptu z nowo narodzonym Jezusem po tym, jak dowiadują się o planie króla Heroda dotyczącym wymordowania wszystkich chłopców w regionie Betlejem. W Ewangelii Mateusza 2:13–14 czytamy: „Anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: «Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i uciekaj do Egiptu, i pozostań tam, aż ci powiem, bo Herod szuka Dziecięcia, aby Je zgładzić». Wtedy Józef wstał, wziął dziecko i jego matkę w nocy i udał się do Egiptu” (NRSV). Ucieczka Józefa i Marii do Egiptu i ostateczny powrót spełniają proroctwo z Księgi Ozeasza 11:1: „Gdy Izrael był dzieckiem, umiłowałem go i z Egiptu powołałem mojego syna” (ESV).
Egipt był czasem miejscem schronienia, ale innym razem ziemią ucisku. Egipcjanie zniewolili Izraelitów w wiekach po śmierci Józefa, syna Jakuba. Według Księgi Wyjścia 1:11 Egipcjanie „ustanowili nad nimi nadzorców, aby ich dręczyli ciężkimi pracami. Budowali dla faraona miasta magazynowe, Pitom i Raamses” (ESV). Po długim okresie cierpień nastąpił exodus pod przewodnictwem Mojżesza, który zwrócił się do faraona z żądaniem Boga: „Wypuść mój lud, aby mi służył” (Księga Wyjścia 9:1, ESV).
Plagi opisane w Księdze Wyjścia 7–12 były wyrokiem Bożym wobec Egiptu i przejawem Jego chwały. W Księdze Wyjścia 14 Bóg rozdziela Morze Czerwone, aby Mojżesz i Izraelici mogli uciec przed armią faraona. Wydarzenia te upamiętnia się podczas Paschy, żydowskiego święta zapoczątkowanego w Egipcie.
Później prorok Izajasz ostrzegł Izrael przed zwracaniem się do Egiptu w celu zawarcia sojuszy wojskowych zamiast ufać suwerenności Boga: „Biada tym, którzy schodzą do Egiptu po pomoc, którzy polegają na koniach, którzy ufają liczbie swoich rydwanów i wielkiej sile swoich jeźdźców, ale nie zwracają się do Świętego Izraela ani nie szukają pomocy u Pana” (Izajasz 31:1).
Król Salomon kupił konie z Egiptu (1 Król. 10:28–29) i poślubił egipską księżniczkę (1 Król. 9:16). Później Egipt zaatakował Jerozolimę za panowania syna Salomona, Roboama, i zabrał wiele skarbów z pałacu i świątyni (2 Kron. 12). Od tego czasu Egipt był sojusznikiem lub wrogiem Izraela – głównie wrogiem. Król judzki Jozjasz zginął w bitwie z Egipcjanami (2 Król. 23:29). Jeremiasz przepowiedział, że Egipt zostanie podbity przez Babilon, ale upadek Egiptu nie będzie trwały (Jeremiasz 46:25–26).
Egipt był potężną starożytną cywilizacją, integralną częścią Bożego planu zbawienia. W przyszłym tysiącletnim królestwie Bóg obiecuje, że Egipt będzie błogosławiony: „W owym dniu będzie ołtarz Pański w sercu Egiptu. (...) W ten sposób Pan da się poznać Egipcjanom, a oni w owym dniu uznają Pana. Będą oddawać Mu cześć ofiarami i darami zbożowymi, będą składać Panu śluby i dotrzymywać ich. (...) Wszechmogący Pan będzie ich błogosławił, mówiąc: «Błogosławiony niech będzie Egipt, mój lud»” (Izajasz 19:19, 21, 25a).
English
Kim byli Egipcjanie w Biblii?
