Pytanie
Czym jest biblijna męskość?
Odpowiedź
W postmodernistycznym świecie niewiele tematów wywołuje tyle kontrowersji, co dyskusje na temat płci. Dodanie wymiaru religijnego czyni tę koncepcję jeszcze bardziej podatną na zniekształcenia i reakcje emocjonalne. To, co Biblia mówi o mężczyznach i kobietach, ich wzajemnych relacjach i Bożych oczekiwaniach wobec nich, może być sprzeczne z naszymi preferencjami. Idee te mogą być sprzeczne z naszą kulturą, wychowaniem lub opiniami naszych rówieśników. A jednak definicja biblijnej męskości (i kobiecości) jest właśnie taka: biblijna, a nie oparta na opiniach.
Mimo to, nawet w obrębie chrześcijaństwa toczy się poważna debata na temat najlepszego sposobu stosowania biblijnych koncepcji męskości i kobiecości. To, w jaki sposób przeżywać wyjątkowe, dane przez Boga role mężczyzn i kobiet, nie jest tak łatwe w praktyce, jak w teorii. Zamiast więc podejmować próbę szczegółowego wyjaśnienia każdego aspektu biblijnej męskości, naszym zamiarem jest jedynie podkreślenie tego tematu w ogólnych zarysach.
Biblijną męskość można sprowadzić do pięciu podstawowych zasad, których przestrzegania oczekuje się od każdego mężczyzny. Są to: 1) pokora przed Bogiem, 2) panowanie nad swoim apetytem, 3) ochrona rodziny, 4) utrzymywanie rodziny i 5) przewodzenie rodzinie. Mężczyźni, którzy nie spełniają tych oczekiwań, z biblijnego punktu widzenia nie zachowują się jak "mężczyźni", ale jak ktoś mniej szlachetny (Psalm 49.20). Dobrymi przykładami biblijnej męskości w Piśmie Świętym są Daniel, Kaleb, Jozue, Paweł i oczywiście Jezus.
Mężczyźni i kobiety zostali stworzeni na obraz Boga (1 Ks. Mojżeszowa 1.26-27), czego nie można powiedzieć o żadnym innym stworzeniu. To sprawia, że każda istota ludzka jest cenna i godna szacunku. A jednak mężczyźni i kobiety nie są identyczni. Różnimy się pod względem biologicznym, psychologicznym i emocjonalnym. Nie jest to w żadnym wypadku złe; Bóg nazwał swoje pierwotne stworzenie, które obejmowało różne płci, "bardzo dobrym" (1 Ks. Mojżeszowa 1.31). Biblijna męskość musi obejmować bogobojne spojrzenie na kobiety. Złe traktowanie kobiet, takie jak zakazywanie edukacji, wykorzystywanie seksualne lub odmawianie praw obywatelskich, stanowi naruszenie zasady obrazu Boga. Podobnie jest z postawami, które ignorują znaczące różnice między płciami lub wymazują role płciowe.
Zwróćmy uwagę na te rzeczy, których Pismo Święte nie zalicza do biblijnej męskości. Mężczyźni nie są powołani do bycia tyranami, rządzącymi domem żelazną ręką i z postawą dyktatora. Nie są też pouczani, by byli tchórzliwi i słabi wobec swoich rodzin. Mężczyźni nie są też wzywani do egzekwowania w swoich żonach biblijnych ideałów kobiecości. Pokora, samokontrola, ochrona, zaopatrzenie i przywództwo są obowiązkami mężczyzny i jego narzędziami. Mężczyźni są odpowiedzialni za duchowe przywództwo w swoich rodzinach, ale każda osoba jest ostatecznie odpowiedzialna przed Bogiem za swoje życie.
Właściwa perspektywa dla takiego przywództwa pochodzi z Efezjan 5.25-32. Celem życia każdego wierzącego jest stawanie się coraz bardziej podobnym do Chrystusa (Rzymian 8.29). Dla mężczyzn- w ich roli wyznaczonej przez Boga- oznacza to prowadzenie i kochanie swoich żon w taki sam sposób, w jaki Chrystus kochał Kościół: ofiarnie (Efezjan 5.2), poprzez służbę (Ew. Jana 13.14-15) i w bezinteresownej miłości (Efezjan 5.28). Tak jak Ojciec, Syn i Duch Święty są równi, ale pełnią różne role, tak samo mężczyźni i kobiety mogą być równi pod względem wartości i duchowej godności, ale mają różne role do odegrania.
Podstawowym wymogiem biblijnej męskości jest właściwa relacja z Bogiem (Ks. Micheasza 6.8). To stanowi podstawę dla każdej innej odpowiedzialności mężczyzny w jego życiu. Pokora oznacza uznanie swojej niedoskonałości (Rzymian 3.23), przyjęcie Chrystusa jako zbawiciela (2 Piotra 3.9) i ciągłe poczucie zależności od Boga (1 Piotra 5.7; Hebrajczyków 13.15). Pobożny człowiek będzie studiował, uczył się i rozumiał wolę Bożą (Ew. Mateusza 6.33; Rzymian 12.2) poprzez Słowo Boże (Hebrajczyków 4.12). Daje mu to narzędzia do wypełniania wszystkich innych obowiązków; nie czyni to automatycznie jego życia biblijnie zdrowym (1 Koryntian 3.2).
Wiedza o tym, czego chce Bóg, to tylko pierwszy krok, ponieważ biblijna męskość wymaga również podporządkowania się tej wiedzy. Mężczyźni są wzywani do kontrolowania swoich popędów i apetytów (1 Tesaloniczan 4.3-5), polegając na Bogu w przezwyciężaniu pokus (1 Koryntian 10.13). Zgodnie z Biblią, mężczyźni nie powinni przekręcać Pisma Świętego, aby osiągnąć swój cel (Ew. Marka 7.8-9) lub dopasować je do własnych preferencji (Ks. Przyp. Salomona 14.12). Zamiast tego mają postępować zgodnie z Bożymi przykazaniami (Ks. Przyp. Salomona 1.7), a nie własnymi popędami (Rzymian 6.12; 1 Piotra 1.14). Obejmuje to inne wymagania biblijnej męskości, które mogą być trudne do zastosowania w pokorny, bogobojny sposób.
Biblijna męskość obejmuje odpowiedzialność za ochronę swojej rodziny. Może to oznaczać fizyczne oddanie życia (Efezjan 5.25). W Biblii mężczyźni są wzywani do walki w obronie swoich żon i dzieci (Ks. Nehemiasza 4.13-14); kobiety nigdy nie są wzywane do robienia tego samego dla swoich mężów. Wiąże się to również z ochroną duchową - weźmy pod uwagę, że Ewa zgrzeszyła jako pierwsza, ale Adam został obwiniony za to, że jej nie poprowadził (1 Ks. Mojżeszowa 3.11, 17). Mężczyźni są poinstruowani, aby "szanować" swoje żony jako "słabsze naczynia" (1 Piotra 3.7), co w kontekście przywołuje coś cennego, drogiego i wartościowego. Ochrona małżonki i rodziny przed krzywdą, zarówno duchową, jak i fizyczną, powinna być naturalnym instynktem chrześcijańskiego mężczyzny.
Mężczyźni są również powołani do bycia głównymi żywicielami swoich rodzin. Oczywiście może to przybierać różne formy, a szczególne okoliczności mogą zmienić to, kto przyczynia się do finansowania rodziny. Bezrobocie, choroba, obrażenia i tak dalej są okolicznościami, a nie celowymi ustaleniami. Karą dla Adama za upadek był zwiększony ból związany z jego podstawową odpowiedzialnością w rodzinie, którą było bycie żywicielem (1 Ks. Mojżeszowa 3.17-19). Fragmenty takie jak 1 Tymoteusza 5.9 opisują wsparcie dla wdów, ale nie dla wdowców. To raczej mężczyźni są wyróżnieni jako ci, którzy mają zapewnić utrzymanie swoim rodzinom (1 Tymoteusza 5.8). Wielokrotnie Biblia wzywa mężczyzn do zapewnienia opieki, a kobiety do dbania o dom.
Rola przywódcy, zarówno w kościele, jak i w małżeństwie, jest również częścią biblijnej męskości. Wymóg ten powstał jeszcze przed upadkiem, kiedy to Adam i Ewa dzielili równość w zakresie różnych obowiązków (Rzymian 12.4-5). Widać to również w nadaniu Ewie imienia przez Adama (1 Ks. Mojżeszowa 2.23), co symbolizuje autorytet. Jak już wspomniano, Chrystus musi być wzorem dla tego rodzaju przywództwa. Mężczyzna jest powołany do przewodzenia poprzez miłość, służbę i poświęcenie. Nie jest to dominujące przywództwo ani represyjna arogancja. Męskie przywództwo w domu i w kościele ma odzwierciedlać relację między Chrystusem a kościołem.
Oczywiście te zasady biblijnej męskości są łatwiejsze do zrozumienia niż do zastosowania. Nasza upadła natura prowadzi nas do opierania się woli Bożej (Hebrajczyków 3.15), nawet jeśli nie odrzucamy jej wprost (Rzymian 7.23-25). Biblijna męskość jest jednak szczególnie ważna jako fundamentalna część wypełniania Bożych przykazań. Nie ma nic "męskiego", wartościowego czy godnego pochwały w mężczyźnie, który uchyla się od tych obowiązków (Ks. Przyp. Salomona 19.1; 29.1). Nie ma też nic godnego podziwu w społeczeństwie, które gardzi cechami pobożnego mężczyzny (Judy 1.10).
English
Czym jest biblijna męskość?
