Soru
Vicdanımı nasıl rahatlatabilirim?
Yanıt
Vicdan, "kişinin davranışlarının doğruluğu ya da yanlışlığı konusunda rehberlik eden içsel bir duygu" olarak tanımlanabilir. Kutsal Kitap'a dayalı bir dünya görüşüne sahip olanlar için vicdan, insan ruhunun Tanrı'ya en çok benzeyen kısmıdır (Yaratılış 3:22). Tanrı'ya inanmayanlar insan vicdanının varlığını açıklamakta zorlanırlar. Evrim, insan ruhunun "en güçlü olanın hayatta kalması" zihniyetiyle açıklanamayacak bu yönünü açıklayamaz.
Adem ve Havva Tanrı'nın buyruğuna itaatsizlik edip iyiyle kötüyü bilme ağacından yediklerinde (Yaratılış 3:6) insanın vicdanı uyandı. Ondan önce sadece iyiyi biliyorlardı. Yaratılış 3:5 ayetindeki bilmek sözcüğü başka yerlerde cinsel yakınlığı tanımlamak için kullanılan sözcükle aynıdır (Yaratılış 4:17; 1. Samuel 1:19). Yakın bir deneyimle kötülüğü "bilmeyi" seçtiğimizde, vicdanlarımız ihlal edilir ve duygusal rahatsızlık devreye girer. Tanrı'yı kabul edelim ya da etmeyelim, Yaratıcımızla paydaşlık kurmak için yaratıldık. Yanlış yaptığımızda, yaratılış amacımızla çeliştiğimizi hissederiz ve bu duygu son derece rahatsız edicidir.
Adem ve Havva'nın gücendirdiği Tanrı'ydı; ancak Tanrı'nın Kendisi onların ihlal edilen vicdanlarına çözüm sağladı. Onların çıplaklığını örtmek için masum bir hayvan kesti (Yaratılış 3:21). Bu, Tanrı'nın tüm insanlığın günahını örtmek için tasarladığı planın bir habercisiydi.
İnsanlar vicdanlarını temizlemek için hayır işlerinden kendini yaralamaya kadar pek çok şey denemişlerdir. Tarih, insanoğlunun vicdanını yatıştırma çabalarının örnekleriyle doludur, ancak hiçbir şey işe yaramaz. Bu yüzden kendisini suçlu ilan eden o iç sesi bastırmak için sık sık başka yollara başvurur. Bağımlılıklar, ahlaksızlık, şiddet ve açgözlülük genellikle suçlu bir vicdanın verimli topraklarında derin kökler salmıştır.
Ancak tüm günahlar en nihayetinde Tanrı'ya karşı işlenmiş günahlar olduğundan, ihlal edilmiş bir vicdanı sadece Tanrı kurtarabilir. Tıpkı Aden Bahçesi'nde yaptığı gibi, Tanrı kusursuz ve suçsuz bir şeyi kurban ederek bize bir örtü sağlar (Mısır'dan Çıkış 12:5; Levililer 9:3; 1. Petrus 1:18-19). Tanrı kendi Oğlu İsa'yı, tüm dünyanın günahları için son ve mükemmel kurban olması amacıyla dünyaya göndermiştir (Yuhanna 3:16; 1. Yuhanna 2:2). İsa çarmıha gittiğinde, işleyebileceğimiz her günahı Kendi üzerine aldı. İhlal edilen her vicdan, her günahkâr düşünce ve her kötü eylem O'nun üzerine yüklendi (1. Petrus 2:24). Tanrı'nın günahlarımıza karşı duyduğu tüm haklı gazap Kendi Oğlu'nun üzerine döküldü (Yeşaya 53:6; Yuhanna 3:36). Adem'in günahını örtmek için masum bir hayvan kurban edildiği gibi, kusursuz Oğul da bizim günahımızı örtmek için kurban edildi. Tanrı'nın Kendisi bizi Kendisiyle doğru kılmayı ve bağışlandığımızı ilan etmeyi seçer.
Günahlarımızı, başarısızlıklarımızı ve Tanrı'yı yatıştırmaya yönelik zavallı girişimlerimizi çarmıhın dibine getirdiğimizde vicdanlarımız temizlenebilir. Mesih'in kefareti günahlarımızı bağışlar ve vicdanımızı temizler (İbraniler 10:22). Kendi yüreklerimizi temizlemekteki yetersizliğimizi kabul eder ve bunu bizim için yapmasını isteriz. İsa'nın ölümünün ve dirilişinin Tanrı'ya borçlu olduğumuz bedeli ödemeye yeterli olduğuna güveniriz. İsa'nın kişisel günahımıza karşılık ödediği bedeli kabul ettiğimizde, Tanrı günahlarımızı "doğu batıdan ne kadar uzaksa" bizden o kadar uzağa atacağını vaat eder (Mezmur 103:12; çapraz başvuru İbraniler 8:12).
Mesih'te günahın boyunduruğundan kurtuluruz. Doğruluk ve saflık peşinde koşmak ve Tanrı'nın bizi yarattığı erkek ve kadın olmak için özgür bırakıldık (Romalılar 6:18). Mesih'in izleyicileri olarak yine de ara sıra günah işleyeceğiz. Ancak o zaman bile Tanrı vicdanlarımızın temizlenmesi için bize bir yol sağlar. 1. Yuhanna 1:9 şöyle der: "Ama günahlarımızı itiraf edersek, güvenilir ve adil olan Tanrı günahlarımızı bağışlayıp bizi her kötülükten arındıracaktır." Çoğu zaman bu itirafla birlikte, kırdığımız kişilerle aramızdaki sorunları düzeltmemiz gerektiği bilgisi de gelir. Tanrı'nın bizi zaten bağışladığını bilerek, incittiğimiz kişiler için bu adımı atabiliriz.
Günahlarımızı sürekli olarak Tanrı'ya itiraf ettiğimiz ve İsa'nın kanının bizi O'nunla doğru kılmaya yeteceğine güvendiğimiz için vicdanlarımız temiz kalabilir. "Öncelikle O'nun egemenliğinin ve doğruluğunun ardından gitmeye" devam ederiz (Matta 6:33). Kusurlarımıza rağmen Tanrı'nın bizden ve yaşamlarımızdaki dönüştürücü işinden hoşnut olduğuna güveniriz (Filipililer 2:13; Romalılar 8:29). İsa şöyle demiştir: "Bunun için, Oğul sizi özgür kılarsa, gerçekten özgür olursunuz" (Yuhanna 8:36). Tanrı'nın bağışladığı başarısızlıkların içinde debelenmeyi reddederek temiz bir vicdanla yaşarız. O'nun şu vaadine güveniyoruz: "Öyleyse buna ne diyelim? Tanrı bizden yanaysa, kim bize karşı olabilir?" (Romalılar 8:31).
English
Vicdanımı nasıl rahatlatabilirim?
