Soru
Tanrı'nın sevinci nedir?
Yanıt
Rab'bin sevinci, Tanrı'yı tanımaktan, Mesih'e bağlı kalmaktan ve Kutsal Ruh'la dolmaktan kaynaklanan yürek sevincidir.
İsa doğduğunda, melekler "büyük sevinç müjdesini" duyurdular (Luka 2:10). İsa'yı bulan herkes, doğumdaki çobanlarla birlikte O'nun getirdiği sevinci bilir.
İsa hizmetinde sevincin örneğini vermiştir. O asık suratlı bir münzevi değildi; aksine, düşmanları O'nu zaman zaman çok neşeli olmakla suçlamışlardır (Luka 7:34). İsa Kendisini düğün ziyafetinden zevk alan bir damat olarak tanımlamış (Markos 2:18-20); "Kutsal Ruh'la sevinmiş" (Luka 10:21); "sevincimden" söz etmiş (Yuhanna 15:11) ve öğrencilerine ömür boyu sevinç vereceğine söz vermiştir (Yuhanna 16:24). Sevinç, Luka 15'teki "meleklerin huzurunda sevinmekten" (Luka 15:10) söz eden ve sevinçli bir çoban, sevinçli bir kadın ve sevinçli bir babayla biten üç öykü de dahil olmak üzere, İsa'nın birçok benzetmesinde yansıtılır.
Nehemya tövbe eden İsraillilere Rab'bin sevincinin güçleri olacağını söylemiştir (Nehemya 8:10). İlk kilise sevinç ve Rab'bin sevinciyle karakterize edilmiştir (Elçilerin İşleri 2:46; 13:52) ve "Kutsal Ruh'taki sevinç" Tanrı'nın krallığının ayırt edici bir işaretidir (Romalılar 14:17). Krallığın bir parçası olanlar krallığın sevincini paylaşırlar.
Sevinç Ruh'un meyvesinin bir parçasıdır (Galatyalılar 5:22-23). Aslında Rab'de sevinmek Hristiyan olarak görevimizdir (Filipililer 3:1; 4:4; 1. Selanikliler 5:16). İmanlı Mesih'te "anlatılamaz ve görkemli bir sevinçle doludur" (1. Petrus 1:8).
Doğaüstü kökeni nedeniyle, Rab'bin sevinci -yürek sevincimiz- yaşamın denemelerinde bile mevcuttur. Tanrı'nın çocukları olduğumuzu ve kimsenin bizi O'ndan koparamayacağını biliriz (Yuhanna 10:28-29). "aşayan bir umudun, çürümez, lekesiz, solmaz bir mirasın" mirasçılarıyız ve kimse bunu bizden çalamaz (1. Petrus 1:4; Matta 6:20). İmanımızın Yazarı ve Sonlandırıcısı'nı görürüz ve düşman ne kadar öfkelenirse öfkelensin, sonunda kimin kazanacağını biliriz (İbraniler 12:2; Mezmur 2).
İman dünyanın üstesinden gelen zaferdir ve Rab'bin sevinci bizim gücümüzdür. Olumsuz koşullar imanımızı engellemek yerine, aslında sevincimizi artırabilir. Pavlus ve Silas, Filipin hapishanesinde ayakları zincire vurulmuş bir şekilde otururken zorluğun farkındaydılar. Yasal hakları ihlal edilmişti. Sebepsiz yere tutuklanmışlar ve yargılanmadan dövülmüşlerdi. Gece yarısı, uyuyamadıkları için, hizmet ettikleri Rab'be övgülerini yüksek sesle söylediler (Elçilerin İşleri 16:25). Hemen ardından bir mucize gelir (ayet 26).
Yeruşalim'deki elçiler iki kez tutuklandılar ve İsa'nın adıyla vaaz vermemeleri emredildi. İkinci kez mahkemeye çıkarıldıklarında dövüldüler. Yılmadan, "İsa'nın adı uğruna hakarete layık görüldükleri için Yüksek Kurul'un huzurundan sevinç içinde" ve daha fazla vaaz vermeye hazır olarak evlerine döndüler (Elçilerin İşleri 5:41). Elbette elçiler sadece Rabbimizin örneğini izliyorlardı: "Gözümüzü imanımızın öncüsü ve tamamlayıcısı İsa'ya dikelim. O kendisini bekleyen sevinç uğruna utancı hiçe sayıp çarmıhta ölüme katlandı ve şimdi Tanrı'nın tahtının sağında oturuyor" (İbraniler 12:2).
Rab'bin sevinci, ona sahip olmayan biri için açıklanamaz olabilir. Ancak Mesih inanlısı için Rab'bin sevinci asmadaki üzümler kadar doğaldır. Gerçek Asma olan Mesih'e bağlı kaldıkça, dallar olan bizler O'nun gücü ve canlılığıyla dolarız ve sevinç de dahil olmak üzere ürettiğimiz meyveler O'nun eseridir (Yuhanna 15:5).
English
Tanrı'nın sevinci nedir?
