Soru
Tanrı Süleyman'ın yedi yüz karısı ve üç yüz cariyesi olmasına neden izin verdi?
Yanıt
1. Krallar 11:3 Süleyman'ın "kral kızlarından yedi yüz karısı ve üç yüz cariyesi" olduğunu belirtir. Tanrı'nın Süleyman'ın bu eşlere sahip olmasına "izin verdiği" açıktır, ancak izin vermek onaylamakla aynı şey değildir. Süleyman'ın evlilik kararları Tanrı'nın Yasası'nı doğrudan ihlal ediyordu ve bunun sonuçları oldu.
Süleyman hayatının erken dönemlerinde babası Davut'un öğütlerini dinleyerek iyi bir başlangıç yaptı: "Herkes gibi ben de yakında bu dünyadan ayrılacağım. Güçlü ve kararlı ol. Tanrın RAB'bin verdiği görevleri yerine getir. Onun yollarında yürü ve Musa'nın yasasında yazıldığı gibi Tanrı'nın kurallarına, buyruklarına, ilkelerine ve öğütlerine uy ki, yaptığın her şeyde ve gittiğin her yerde başarılı olasın" (1. Krallar 2:2-3). Süleyman'ın erken dönemdeki alçakgönüllülüğü, Rab'den bilgelik istediği 1.Krallar 3:5-9 ayetlerinde görülür. Bilgelik uygulamalı bilgidir; Rab'bi onurlandıran ve Kutsal Yazılar'la uyumlu kararlar vermemize yardımcı olur. Süleyman'ın Özdeyişleri kitabı Rab'bi nasıl izleyeceğimize dair pratik öğütlerle doludur. Süleyman ayrıca Tanrı'nın evliliğin nasıl olmasını istediğinin güzel bir resmini sunan Ezgiler Ezgisi'ni de yazmıştır. Yani Kral Süleyman her zaman doğru yolu izlemese de neyin doğru olduğunu biliyordu.
Zamanla Süleyman kendi öğütlerini ve Kutsal Yazılar'ın bilgeliğini unuttu. Tanrı kral olacak kişi için açık talimatlar vermişti: At biriktirilmeyecek, eşler çoğaltılmayacak, altın ve gümüş biriktirilmeyecekti (Yasa'nın Tekrarı 17:14-20). Bu emirler kralın askeri güce güvenmesini, yabancı tanrıların peşinden gitmesini ve Tanrı yerine zenginliğe bel bağlamasını önlemek için tasarlanmıştı. Süleyman'ın yaşamı incelendiğinde bu üç ilahi yasağı da çiğnediği görülecektir!
Böylece Süleyman'ın çok sayıda eş ve cariye alması Tanrı'nın Sözü'nü doğrudan ihlal ediyordu. Tıpkı Tanrı'nın önceden bildirdiği gibi, "Süleyman yaşlandıkça, karıları onu başka ilahların ardınca yürümek üzere saptırdılar. Böylece Süleyman bütün yüreğini Tanrısı RAB'be adayan babası Davut gibi yaşamadı" (1.Krallar 11:4). Süleyman karılarını memnun etmek için, "iğrenç" eylemlerin yapılmasını gerektiren bir tanrı olan Molek'e kurban vermeye bile başladı (1. Krallar 11:7-8).
Tanrı Süleyman'ın itaatsizlik etme seçimini yapmasına izin verdi, ama Süleyman'ın seçimi kaçınılmaz sonuçlar doğurdu. Bunun üzerine Rab Süleyman'a, "Seninle yaptığım antlaşmaya ve kurallarıma bilerek uymadığın için krallığı elinden alacağım ve görevlilerinden birine vereceğim" dedi (1.Krallar 11:11). Tanrı Davut'un hatırı için Süleyman'a merhamet gösterdi (ayet 12), ama Süleyman'ın krallığı sonunda bölündü. Süleyman'a verilen bir başka ceza da Edomlular ve Aramiler'le yapılan savaştı (ayetler 14-25).
Süleyman kukla bir kral değildi. Tanrı onu doğru olanı yapması için zorlamadı. Aksine, Tanrı Kendi isteğini ortaya koydu, Süleyman'ı bilgelikle kutsadı ve kraldan itaat etmesini bekledi. Süleyman ilerleyen yaşlarında itaatsizlik etmeyi seçti ve kararlarından sorumlu tutuldu.
Süleyman'ın yaşamının sonuna doğru, Tanrı'nın onu Kutsal Kitap'ta bulduğumuz bir kitap daha yazmak için kullanması öğreticidir. Vaiz kitabı bize "hikâyenin geri kalanını" verir. Süleyman kitap boyunca bize bu dünyada ya da "güneşin altında" Tanrı'dan ayrı olarak tatmin bulmak için denediği her şeyi anlatır. Bu onun kendi tanıklığıdır: "Altın, gümüş biriktirdim; kralların, illerin hazinelerini topladım. Kadın, erkek şarkıcılar ve erkeklerin özlemi olan bir harem edindim" (Vaiz 2:8). Ama haremi mutluluk getirmedi. Bunun yerine, "Gördüm ki, hepsi boş ve rüzgarı kovalamaya kalkışmakmış. Güneşin altında hiçbir kazanç yokmuş." (ayet 11). Vaiz'in sonunda bilgece bir öğüt buluruz: "Her şey duyuldu, sonuç şu: Tanrı'ya saygı göster, buyruklarını yerine getir, Çünkü her insanın görevi budur" (Vaiz 12:13)."
Hiç kimsenin günah işlemesi Tanrı'nın isteği değildir, ancak kendi seçimlerimizi yapmamıza izin verir. Süleyman'ın öyküsü, itaatsizliğin bir bedeli olduğu konusunda bize güçlü bir ders verir. İyi başlamak yeterli değildir; iyi bitirmek için de Tanrı'nın lütfunu aramalıyız. Tanrı'nın olmadığı bir yaşam çıkmaz sokaktır. Süleyman 1000 eş ve cariyeye sahip olmanın mutluluk sağlayacağını düşündü, ama elde ettiği zevk ödediği bedele değmedi. Daha bilge bir Süleyman, zevk dolu yaşamının "anlamsız" olduğu sonucuna varmıştır (Vaiz 12:8) ve Vaiz kitabı "Tanrı'nın her işi yargılayacağı" uyarısıyla sona erer (ayet 14).
English
Tanrı Süleyman'ın yedi yüz karısı ve üç yüz cariyesi olmasına neden izin verdi?
