Soru
Tanrı hayır dediğinde ne yapmalıyım?
Yanıt
Tanrı'nın dualara yanıt verdiği gerçeğini severiz (1Yu.5:14-15). Ama en çok sevdiğimiz şey, O'nun isteklerimizi kabul edip "evet" demesidir. Ancak bazen Tanrı'nın yanıtı "hayır" ya da "henüz değil" olur. İyi bir Baba olarak Tanrı, yalvarsak bile uzun vadede yararımıza olmayan bir şeyi bize vermez. Tanrı'nın "evet" yanıtları duaya olan inancımızı ve güvenimizi artırır. Ama O "hayır" dediğinde nasıl karşılık vermeliyiz?
Tanrı'nın "hayır"ını kabul etmek zor bir durum olabilir. İmanla ne istersek alacağımızı belirten ayetler vardır (örneğin, Markos 11:24; Matta 21:22). Bu ayetleri ayırır ve etraflarında bir teoloji inşa edersek, işler beklediğimiz gibi gerçekleşmediğinde inancımız sarsılabilir. Bir adım geri çekilip "Tanrı'nın bütün öğüdünü" (Elçilerin İşleri 20:27) dikkate almak daha akıllıca olacaktır. Ne zaman bir ya da iki ayet etrafında bütün bir doktrin oluştursak, başımız belaya girer.
Kutsal Yazılar'da birkaç kez, Tanrı birinin istediğini yapmamıştır. O Tanrı'dır ve bizim göremediğimiz şeyleri görebilir. Kral Davut, Bathsheba'yla kendisinin küçük oğlunun yaşaması için Rab'be yalvardı. Davut günlerce oruç tuttu ve dua etti, ama yedinci gün çocuk öldü (2.Samuel 12:16, 18). Tanrı "hayır" dedi. Davut hepimize örnek olacak bir şekilde karşılık verdi. Tanrı'nın yaptığının doğru ve iyi olduğunu kabul etti ve Rab'bin evine girip tapındı. Farklı bir sonuç elde etmeyi ummuştu. Ama Tanrı Tanrı'dır ve ölüm kalım kararları verme hakkına sahiptir. Davut kederinden dolayı Rab'be karşı öfkelenmedi ya da yüz çevirmedi. Davut'un Tanrı'nın "hayır "ına verdiği yanıt, yürek acısı içinde bile daha derin bir tapınma ve teslimiyetti.
Yeni Antlaşma, Tanrı'nın hizmetkârlarına "hayır" dediği zamanlarla ilgili daha fazla örnek verir. Elçi Pavlus vaaz vermek için Asya'yı dolaşacaktı, ama Tanrı "hayır" dedi (Elçilerin İşleri 16:6-9). Pavlus Tanrı'nın planını anladığını sanıyordu. Asya'da devam etmesi gerektiğine inanıyordu. Ama Kutsal Ruh "hayır" dedi. Pavlus'un arzusu ne pahasına olursa olsun dinlemek ve itaat etmek olduğu için, Asya'yı terk etti ve Makedonya'ya gitti. Orada tüm dünyayı etkileyen kiliseler kurdu. Tanrı'nın "hayır"ına verdiği yanıt anında itaat etmek ve yönünü değiştirmek oldu.
Kişisel yaşamında Pavlus, "bedende bir diken, beni yumruklamak için Şeytan'ın bir meleği" (2. Korintliler 12:7) olarak adlandırdığı şey tarafından rahatsız edildi. Pavlus bu "dikeni" kendisinden alması için Rab'be üç ayrı kez yalvardı, ama Tanrı "hayır" dedi. Pavlus bu denemede Tanrı'nın lütfundan daha fazla pay almayı ve zorluklar içinde Tanrı'nın yüceliği için yaşamayı öğrendi. Tanrı'nın "hayır" cevabına verdiği karşılık, zayıflığıyla yücelmekti (ayet 9). Pavlus hayal kırıklığı içinde pes etmek ya da Tanrı'nın umurunda olmadığına karar vermek yerine, "Bu nedenle Mesih uğruna güçsüzlükleri, hakaretleri, zorlukları, zulümleri ve darlıkları sevinçle karşılıyorum. Çünkü ne zaman güçsüzsem, o zaman güçlüyüm" dedi (ayet 10).
Kutsal Kitap'taki örneklerden öğrendiğimiz şey, Tanrı'nın Tanrı olmaktan asla vazgeçmediğidir. O egemendir.
Tanrı'nın isteklerimize "evet" diyebildiği pek çok zaman vardır, çünkü bunlar yaşamlarımızda gerçekleştirmekte olduğu plana uygundur (Romalılar 8:28). Musa'nın görkemini görme isteğine "evet" dedi (Mısır'dan Çıkış 33:17). Süleyman'ın bilgelik isteğine "evet" dedi (1. Krallar 3:11-13). Ve İsa kendisinden şifa ve yardım isteyen herkese "evet" dedi (Matta 8:16). Ancak iman dolu isteklerimiz Tanrı'nın egemen yönetiminin yerine geçmez. Bazılarının öğrettiği gibi, O bizim dualarımıza bağlı olsaydı, aslında Tanrı olmaktan çıkardı. Bizler O'nun eylemlerini dikte eden tanrılar olurduk. Kutsal Yazılar'ın hiçbir yerinde böyle bir örnek görmüyoruz.
Tanrı gerçekleşmesini arzuladığımız şeylere sık sık "hayır" diyecektir. İmanı olgunlaşmamış olanlar bazen bunu O'nu tamamen terk etmek için bir bahane olarak kullanırlar: "Tanrı bebeğimi iyileştirmedi." "Tanrı evliliğimi kurtarmadı." "Tanrı bana ihtiyacım olan işi vermedi." Eğer görüşümüz Tanrı'nın isteklerimizi bir cinin dilekleri yerine getirmesi gibi yerine getirmek zorunda olduğu yönündeyse, Tanrı bizim için "yerine getirmediğinde" dehşete kapılırız. Tanrı'dan gelen bir "hayır"ın imanımızı sarsmasına mı yoksa güçlendirmesine mi izin vereceğimizi biz seçeriz; Tanrı'dan gelen bir "hayır" bize dayanmayı öğretebilir, anlamadığımızda bile (Yakup 1:3).
Tanrı'nın "hayır" dediği dönemlerde Tanrı'nın peşinden daha ciddiyetle gitmeye zorlanırız. Tanrı'nın "hayır"ları genellikle O'nu içinde tutmaya çalıştığımız küçük kutuyu paramparça eder ve gerçek Tanrı'nın Kendisini bize göstermesine izin verir. Bu O'nun daha büyük planının bir parçası olduğunda "hayır" der. İman eksikliğimiz O'nun söylediği kişi olduğuna gerçekten inanmadığımızı gösterdiğinde "hayır" der (İbraniler 11:6). İsteklerimiz bencillikten kaynaklandığında (Yakup 4:3) ya da bir "evet" bize zarar vereceğinde "hayır" der. Ve Pavlus gibi O'nun lütfunun bizim için yeterli olduğunu öğrenmemiz gerektiğinde de "hayır" der. Kutsal Kitap'ta Tanrı'nın "hayır"ını deneyimleyen Tanrı hizmetkârlarının örnekleri, Tanrı bize "hayır" dediğinde doğru yanıtı öğrenmemize yardımcı olur.
English
Tanrı hayır dediğinde ne yapmalıyım?
