Soru
Tanrı bizi ayartmayacağını söylediği halde İsa neden bize 'Ayartılmamıza izin verme' diye dua etmemizi buyurdu?
Yanıt
Yakup 1:13'ten Tanrı'nın bizi günaha teşvik etmediğini biliyoruz. Eğer Tanrı bizi günaha teşvik etseydi, kendi kutsal doğasına, kendisi gibi kutsal olmamızı istemesine (1. Petrus 1:16) ve Kutsal Yazılar'da günahtan kaçınmamızı ve ayartılmaktan kaçmamızı söyleyen diğer tüm emirlere aykırı davranmış olurdu. Rab'bin örnek duasında (Matta 6:9-13) İsa şöyle der: "Ayartılmamıza izin verme. Bizi kötü olandan kurtar" (ayet 13). Tanrı'dan bizi günaha sürüklememesini istemek bize günaha düşmekten kaçınmanın Hristiyan yaşamının başlıca kaygılarından biri olması gerektiğini öğretir.
Tanrı'nın halkına önderlik etmesi fikri Kutsal Yazılar'ın ana temalarından biridir. Özellikle Mezmurlar kitabı, Tanrı'nın bizi Kendi yollarında (Mezmur 5:8; 27:11), Kendi gerçeği ve doğruluğuyla ve "sonsuz yolda" (Mezmur 139:24) yönlendirmesi için yakarışlarla doludur. Bizi iyiye doğru yönlendirmesinin yanı sıra, Tanrı'dan bizi kötülükten uzaklaştırmasını da istediğimizi anlarız. Rab'bin Duası'ndaki günaha sürüklenmeme isteği, inanlının günahın tehlikelerinden tamamen kaçınma arzusunu yansıtır. O halde bu ifade "izin verme" anlamında anlaşılmalıdır. İsa bize şöyle dua etmemizi öğretmiştir: "Günaha sürüklenmemize 'izin verme' ya da 'müsaade etme'." Bu istek, Cennetteki Babamız'a yakarırsak, Tanrı'nın ayartıcı üzerinde bizi onun gücünden kurtaracak kadar kontrolü olduğunu ima eder.
Tanrı'ya bizi ayartmaması için yalvarmamız gereken başka bir anlam daha vardır. Ayartma sözcüğü denemeler anlamına da gelebilir. 1. Korintliler 10:13'ten Tanrı'nın bizi Mesih'te dayanma gücümüzün ötesinde sınamayacağını ve her zaman bir çıkış yolu sağlayacağını biliyoruz. Ancak Tanrı bazen, Eyüp ve Petrus'un durumlarında olduğu gibi (Luka 22:31-32), kendi amaçları için bizi Şeytan'ın saldırılarına maruz bırakabilecek denemelere tabi tutar. Eğer Rab'bin Duası'ndaki ayartma denemeleri kastediyorsa, Matta 6:13'ün anlamı, "Bizi sıkıntıya sokma ya da deneme" demektir. Ne olursa olsun, kendimizi Tanrı'nın isteğine teslim ettiğimiz sürece, denemelerden ve acılardan kurtulmak için dua etmek yanlış değildir. İmanlı haklı olarak sınavdan kurtulmayı isteyebileceği gibi, sınav geldiğinde ona dayanma gücü de isteyebilir.
İsa'nın sözlerini şöyle örneklendirebiliriz: Bir anne küçük çocuklarıyla birlikte market alışverişine çıkar ve şeker reyonuna gelir. Çocuklarını o reyona götürmenin yüreklerinde açgözlülük uyandıracağını ve mızmızlanma ve somurtma nöbetlerine yol açacağını bilir. Bilgece davranarak başka bir yol seçer; şeker reyonunda ihtiyacı olan her neyse başka bir gün beklemek zorunda kalacaktır. Bu şekilde anne tatsızlığı önler ve çocuklarını bir sınavdan kurtarır. "Ayartılmamıza izin verme" diye dua etmek, "Tanrım, bugün beni şekerleme reyonuna götürme" diye dua etmek gibidir. Bu, doğal olarak faydasız şeylere sarıldığımızı ve Tanrı'nın bilgeliğinin sızlanmalarımızın tatsızlığını önleyebileceğini kabul etmektir.
Tanrı'dan bizi günahtan ya da zor denemelerden uzak tutmasını isterken, amacımız 13. ayetin ikinci kısmında bulunur: "Bizi kötü olandan kurtar." Buna benzer bir dilekçe Davut tarafından Mezmur 141:4'te sunulur: "Yüreğim kötülüğe eğilim göstermesin, Suç işleyenlerin fesadına bulaşmayayım; Onların nefis yemeklerini tatmayayım." Her konuda Tanrı bizim kurtarıcımızdır ve O'nun günah üzerindeki gücünü aramak akıllıca olacaktır.
English
Tanrı bizi ayartmayacağını söylediği halde İsa neden bize 'Ayartılmamıza izin verme' diye dua etmemizi buyurdu?
