Soru
Tanrı bağışlamayı esirgediğine göre, biz esirgeyebilir miyiz?
Yanıt
Kutsal Kitap hem Tanrı'nın günahkâr insanları bağışlamasından hem de insanların birbirlerini bağışlamasından çokça bahseder. Ancak bunlar iki ayrı, ilgisiz bağışlama konusu değildir; aksine, hayati derecede bağlantılıdırlar. Tanrı'yla yakınlık ve günlük arınma başkalarını bağışlamamıza bağlıdır (Matta 6:12) ve başkalarını bağışlamamız Tanrı'nın bizi bağışlamasını örnek almalıdır. Dolayısıyla, bu soru önemli bir sorudur.
Tanrı bize bağışlamamızı buyurur. Bağışlayıcılığımız Tanrı'nın örneğini izlemelidir: "Birbirinize karşı iyi yürekli, şefkatli olun. Tanrı sizi Mesih'te bağışladığı gibi, siz de birbirinizi bağışlayın" (Efesliler 4:32; çapraz başvuru Koloseliler 3:13).
Bağışlayıcılığımız her zaman hazır olmalıdır: "Bunun üzerine Petrus İsa'ya gelip, 'Ya Rab' dedi, 'Kardeşim bana karşı kaç kez günah işlerse onu bağışlamalıyım? Yedi kez mi?' İsa, 'Yedi kez değil' dedi. 'Yetmiş kere yedi kez derim sana'" (Matta 18:21-22).
Bağışlayıcılığımız merhameti örnek almaktır: "Babanız merhametli olduğu gibi, siz de merhametli olun" (Luka 6:36; çapraz başvuru Yakup 2:13).
Bağışlamayı esirgemek hiç doğru olur mu? Ne de olsa Tanrı tövbe etmeyenlerden bağışlamasını esirger. Cehennemdeki günahkârlar sonsuza dek bağışlanmamış olarak kalırlar. "Tövbe ederek Tanrı'ya dönün ve Rabbimiz İsa'ya iman edin" (Elçilerin İşleri 20:21) buyruğunu ihlal edenler Kutsal Ruh'a direnmiş ve özünde affedilmez günahı işlemiş olurlar.
Tanrı'nın günahkârlardan günahlarından tövbe etmelerini istemesi, Tanrı'nın affetmeye isteksiz ya da hazır olmadığı anlamına gelmez. O'nun yüreği bağışlamaya isteklidir ve "bütün insanların kurtulup gerçeğin bilincine erişmesini ister" (1. Timoteos 2:4). Bağışlayabileceği araçları sağlamak için akla gelebilecek en uç noktalara kadar gitmiştir ve Oğlu'nu göndermiştir. Mesih'in çarmıhtaki fedakârlığı sayesinde Tanrı özgürce bağışlama sunar.
Aynı şekilde, bizden bağışlanma dileyen herkesi bağışlamaya istekli ve hazır olmalıyız (Luka 17:4). Eğer kendi bağışlanmışlığımız için gerçekten şükrediyorsak, tövbe eden bir suçluyu, hata tekrar tekrar işlense bile, bağışlamakta hiç tereddüt etmemeliyiz. Sonuçta biz de tekrar tekrar günah işleriz ve Tanrı bizi bağışladığı için şükrederiz.
Bu noktada, affetmenin farklı türleri olduğunu hatırlamakta fayda var.
Bağışlamanın bir türü iki taraf arasında bir uzlaşma sağlar. Diğer bağışlama türü uzlaşmayı gerçekleştirmez.
Örneğin, Tanrı'nın inanlıyı bağışlaması, inanlı ile Tanrı arasında bir uzlaşmayla sonuçlanır. 2. Korintliler 5:18-19 Tanrı'nın "bizi Mesih aracılığıyla kendisiyle barıştırdığını" söyler. . Tanrı, insanların günahlarını onlara karşı saymayarak, dünyayı Mesih'te kendisiyle barıştırıyordu. Kurtulduğumuzda, Tanrı borcumuzu iptal eder ve ilişkimizi onarır. Mesih'te artık Tanrı'yla olumlu bir ilişkimiz vardır ve O'nun çocukları sayılırız (1. Yuhanna 3:1).
Ancak Kutsal Kitap uzlaşmaya yol açmayan bir bağışlama türünü de ortaya koyar. İsa çarmıhta şöyle dua etti: "Baba, onları bağışla, çünkü ne yaptıklarını bilmiyorlar" (Luka 23:34). Ancak o gün Golgota'da bulunan herkes Tanrı'yla barışmamıştı. İsa onların bağışlanması için dua etti, ama hiçbiri bağışlanmadı. İsa duasında samimi miydi? Evet. Sonuç evrensel bir uzlaşma mıydı? Hayır.
Aynı şekilde, İstefanos da taşlanarak öldürülürken, "Rab, bu günahı onlara yükleme" diye dua etti (Elçilerin İşleri 7:60). İstefanos kin tutmadı ve katillerini bağışladı. Onunla uzlaşmamışlardı, ama bağışlama şekli bunu gerektirmiyordu.
Tanrı tarafından bağışlandığımız için başkalarını bağışlarız. Bağışlarız çünkü Tanrı bize bağışlamamızı buyurur. Bağışlarız çünkü yüreklerimizde acı bir kök filizlenmemeli (İbraniler 12:15) ya da kötülüğe kötülükle karşılık vermemeliyiz (1. Petrus 3:9).
Bağışladığımızda, sabırlı olan ve "kimsenin yok olmasını istemeyen, herkesin tövbe etmesini isteyen" (2. Petrus 3:9) Tanrı'nın yüreğini yansıtırız. Rabbimiz "kötülerin ölümünden zevk almaz" ama "yollarından dönüp yaşadıklarında sevinç duyar" (Hezekiel 18:23).
Uzlaşmanın her zaman affetmeyi takip etmemesi, güvenin yeniden tesisinin otomatik olmadığı anlamına gelir. Tacizci bir eşi bugün affetmenin ayrılığın yarın sona ereceği anlamına geldiğini düşünmek yanlıştır. Kutsal Yazılar bize güvenilmez olduklarını kanıtlayan kişilere güvenmememiz için birçok neden verir (bkz. Luka 16:10-12). Güvenin yeniden inşası ancak bir uzlaşma sürecinden sonra başlayabilir ve gördüğümüz gibi, uzlaşma her zaman bağışlamadan kaynaklanmaz.
English
Tanrı bağışlamayı esirgediğine göre, biz esirgeyebilir miyiz?
