Soru
Sıkıntıların ortasında sevinci nasıl bulabilirim?
Yanıt
Yakup 1:2-4 şöyle der: "Kardeşlerim, çeşitli denemelerle yüz yüze geldiğinizde bunu büyük sevinçle karşılayın. Çünkü bilirsiniz ki, imanınızın sınanması dayanma gücünü yaratır. Dayanma gücü de, hiçbir eksiği olmayan, olgun, yetkin kişiler olmanız için tam bir etkinliğe erişsin." Yakup'un mektubunda selamlamadan sonra yazdığı ilk şey budur. Neden mi? Çünkü çok önemlidir. Birçok Hristiyan Mesih için karar verdikten sonra her şeyin yerli yerine oturacağını düşünür. Ve denemeler ve zor zamanlar başlarına geldiğinde ya da devam ettiğinde, "neden?" diye sorgulamaya başlarlar.
Petrus denemeler aracılığıyla sevinç konusunu da ele alır. "Bu nedenle şimdi kısa bir süre çeşitli denemeler sonucu acı çekmeniz gerekiyorsa da, sevinçle coşmaktasınız. Böylelikle içtenliği kanıtlanan imanınız, İsa Mesih göründüğünde size övgü, yücelik, onur kazandıracak. İmanınız, ateşle arıtıldığı halde yok olup giden altından daha değerlidir. Mesih'i görmemiş olsanız da O'nu seviyorsunuz. Şu anda O'nu görmediğiniz halde O'na iman ediyor, sözle anlatılmaz yüce bir sevinçle coşuyorsunuz. Çünkü imanınızın sonucu olarak canlarınızın kurtuluşuna erişiyorsunuz
" (1. Petrus 1:6-9).
Bu iki pasajda da ne yapmamız gerektiğine dair talimatlar görüyoruz. 'Sevinçle karşılayın...', 'Sevinçle coşmaktasınız...' Neden? Çünkü denemeler bizi güçlendirir. Yakup'un pasajında imanımızın sınanmasının sebat doğurduğu açıkça belirtilir. Petrus pasajında ise paha biçilmez olan imanımızın gerçekliğinin kanıtlanacağı ve Tanrı'ya övgüyle sonuçlanacağı belirtilir. Ama nasıl? Tüm bu ıvır zıvırın, zorlukların ve acı verici koşulların ortasında neşeyi nasıl bulabiliriz?
Öncelikle, dünyanın verdiği sevincin Ruh'un verdiği sevinçle aynı olmadığını anlamamız gerekir. Dünyevi sevinç ya da mutluluk kıyıya vuran dalgalar gibi sık sık gelir ve gider. Sevdiğiniz birini kaybettiğinizde ya da iflasla karşı karşıya kaldığınızda tutunabileceğiniz bir şey değildir. Öte yandan Ruh'un sevinci ya da mutluluğu uzun süre sizinle kalabilir. İmanlılar için, sevinç de dahil olmak üzere Ruh'un meyvesi dipsiz bir su kuyusu gibidir; her zaman bol miktarda bulunur. En karanlık günlerde bile, üzüntü, keder ve kayıp sizi boğmakla tehdit ettiğinde, Tanrı'nın sevinci oradadır.
İkinci olarak, Tanrı'nın sevincinin elimizden alınamayacağını anlamamız gerekir. Onun gittiğini düşünebilirsiniz -talihsizliğin elleri onu sizden almıştır- ama öyle değildir. İnanlılar olarak bize Kutsal Ruh'un sürekli varlığı vaat edilmiştir. Bize O'nun sevinci vaat edilmiştir. Tıpkı kurtuluşumuzun İsa'nın herkes için tek seferlik fedakârlığı aracılığıyla güvence altına alınması gibi. İsa'nın Yuhanna 15:11'deki sözleri: "Bunları size, sevincim sizde olsun ve sevinciniz tamamlansın diye söyledim." Diğer örnekler: Elçilerin İşleri 13:52, "Öğrenciler ise sevinç ve Kutsal Ruh'la doluydu." Elçilerin İşleri 16:34, "Pavlus'la Silas'ı evine götürerek sofra kurdu. Tanrı'ya inanmak, onu ve evindekilerin hepsini sevince boğmuştu."
Üçüncü olarak, hayıflanmayı, sızlanmayı ve şikâyet etmeyi bırakıp Tanrı'nın sevincine sarılmamız gerekir. Tıpkı kurtuluş gibi, sevinç de O'ndan gelen ücretsiz ve mükemmel bir armağandır ve bu armağana uzanıp onu kabul etmeliyiz. Ona tutunmalıyız. Bir cankurtaran halatı gibi. Acı, öfke ve üzüntü yerine sevinci seçin. Her gün neşeyi seçmek için bir karar verin. Ne olursa olsun. Kutsal Yazılar'daki şu harika örneklere bakın: "Kardeşler, sizlere Tanrı'nın Makedonya'daki kiliselerine sağladığı lütuftan söz etmek istiyoruz: Büyük sıkıntılarla denendiklerinde, coşkun sevinçleri ve aşırı yoksullukları tam bir cömertliğe dönüştü. Ellerinden geldiği kadarını, hatta daha fazlasını kendi istekleriyle verdiklerine tanıklık ederim" (2. Korintliler 8:2-3). "Siz de büyük sıkıntılara karşın, Kutsal Ruh'un verdiği sevinçle Tanrı sözünü kabul ederek bizi ve Rab'bi örnek aldınız" (1. Selanikliler 1:6). "Her zaman sevinin" (1. Selanikliler 5:16). "Hem hapistekilerin dertlerine ortak oldunuz, hem de daha iyi ve kalıcı bir malınız olduğunu bilerek mallarınızın yağma edilmesini sevinçle karşıladınız" (İbraniler 10:34). En iyi örnek de şudur: "Gözümüzü imanımızın öncüsü ve tamamlayıcısı İsa'ya dikelim. O kendisini bekleyen sevinç uğruna utancı hiçe sayıp çarmıhta ölüme katlandı ve şimdi Tanrı'nın tahtının sağında oturuyor" (İbraniler 12:2).
Kutsal Yazılar boyunca kiliseye yapılan zulmü, imanlıların karşılaştıkları denemeleri ve zorlukları görürüz. O halde yapılması gereken, her denemeyi nasıl sevinçle karşılayacağımızı gerçekten öğrenmektir.
English
Sıkıntıların ortasında sevinci nasıl bulabilirim?
