Soru
Ruhsal atılım nedir?
Yanıt
"Ruhsal atılım" fikri özneldir ve bu terimin kendisi Kutsal Kitap'ta bulunmaz. Genel olarak konuşmak gerekirse, ruhsal atılım, "atılım yapan" kişi için ne anlama gelirse gelsin, yeni bir ruhsallık seviyesine ulaşma deneyimidir. Deneyim, söz konusu kişiye (ve dine) bağlı olarak farklı olacaktır.
Hristiyan çevrelerde ruhsal atılım, bir kişinin kurtulduğu, Kutsal Kitap hakikatini daha derinlemesine anladığı, dualarına yanıt aldığı ya da kendisini kuşatan bir günaha karşı zafer kazandığı bir zaman olarak tanımlanabilir. Pavlus'un Şam Yolu'ndaki deneyimi, İsa'nın gerçekte kim olduğunu ilk kez gördüğü için ruhsal bir atılım olarak kabul edilebilir (Elçilerin İşleri 9). Petrus'un Yafa'daki çatıda yaşadığı deneyim, müjdenin Yahudi olmayanlar da dahil olmak üzere tüm insanlar için olduğunu öğrendiği için ruhsal bir atılım olarak kabul edilebilir (Elçilerin İşleri 10). Lidya'nın Filipi'nin dış mahallelerinde din değiştirmesi, Avrupa topraklarında kurtarılan ilk kişi olduğu için ruhsal bir atılım olarak görülebilir (Elçilerin İşleri 16). Bir "atılım" fikri, sonunda zirveye ulaşan ve çözüm bulan önceki bir mücadeleyi akla getirir.
İnananlar kendilerini Tanrı'dan uzakta hissettiklerinde ruhsal bir atılım arayışına girebilirler. Birçok inanlı ibadet ya da dua sırasında düzenli bir duygusal deneyime ihtiyaç duyduklarını ve eğer bu duyguyu hissetmezlerse, kendilerinde bir sorun olduğunu ya da Tanrı'nın bir nedenden dolayı uzaklaştığını düşünür. Ancak bu yanlış bir düşüncedir. Kutsal Kitap Tanrı'nın her zaman kendisine güvenenlerle birlikte olduğunu, onlara yol gösterdiğini (Süleyman'ın Özdeyişleri 3:5-6), O'nun sevgisinden asla ayrılmayacağımızı (Romalılar 8:37-39) ve O'nun "Seni asla terk etmeyeceğim, seni asla yüzüstü bırakmayacağım" (İbraniler 13:5) vaadiyle huzur bulabileceğimizi söyler.
Ruhsal bir atılım aramalı mıyız? Bilgelik (Yakup 1:5), günaha karşı zafer (Efesliler 6:18) ve Ruh'un dolması (Efesliler 5:18) için dua edebiliriz ve etmeliyiz. Ancak Tanrı'yla yakınlık bir dizi "ruhsal atılım" gerektirmez. Tanrı'yla bir bağlantının zaten var olduğu varsayımı altında çalışarak (yani, bir kişi kurtuluş için İsa Mesih'e iman etmiştir), ruhsal büyüme o kişide toprakta ve güneşte büyüyen bir ağaç gibi doğal olarak gerçekleşir. Ağaç, bulunduğu yer -Tanrı'ya yakınlığı- sayesinde büyür (Mezmur 1). Tanrı'ya yakın olmayı nasıl başarırız? Tıpkı insanlar arası bir ilişkide olduğu gibi: Birlikte zaman geçirerek, birbirimizin düşüncelerini bilerek, diğer kişiyi memnun edecek seçimler yaparak. Kutsal Kitap'ı okuruz (ki bu O'nun insanlara açıkladığı düşüncelerinin toplamıdır); vaat ettiklerini yapacağına güvenerek O'na dua ederiz (2. Korintliler 1:19-20; Yasa'nın Tekrarı 7:9; İbraniler 11:6); ve iyi olana göre düşünmeyi ve davranmayı seçeriz (Filipililer 4:8; Galatyalılar 5:16-24).
En sağlıklı insan ilişkileri atılımlara ya da duygusal zirvelere değil, sadakat ve sevgi yoluyla istikrarlı, sabırlı büyümeye dayanır. Tanrı'yla olan ilişkimizde de durum farklı değildir. Duygusal ve ruhsal yükselişler meydana gelir. Bazen dualarımıza inanılmaz yanıtlar alırız ya da olağanüstü içgörü veya yoğun sevinç dönemleri yaşarız. Ancak bunlar krema gibidir; lezzetlidir, ancak ilişkimizin özü olarak aranmamalıdır. Sadece yükseklere odaklanırsak, Tanrı'nın görünmeden çalıştığı ve heyecan verici bir aydınlanma yaşamadığımız vadideki güzel, sessiz anları kaçırabiliriz. Kendi deneyimlerimize odaklanmak yerine, Tanrı'nın içimizde başlattığı iyi işi uygun gördüğü şekilde tamamlaması için sabır ve sebatla dua etmeliyiz (Filipililer 1:6).
English
Ruhsal atılım nedir?
