settings icon
share icon
Soru

Ölüler için vaftiz edilenler kimlerdi (1. Korintliler 15:29)?

Yanıt


1. Korintliler 15, Mesih'teki imanlıların dirilişi (ve kendinden geçişi) hakkında harika bir bölümdür. Bu bölümde Pavlus, Korintli imanlılardan bazılarının sahip olduğu yanlış bir düşünceyi ele alır: "Nasıl oluyor da aranızda bazıları ölüler dirilmez diyor?" (1. Korintliler 15:12). Elçinin dirilişin gerçekliğine dair argümanlarından biri de şaşırtıcı 29. ayettir: "Diriliş yoksa, ölüler için vaftiz edilenler ne olacak? Ölüler gerçekten dirilmeyecekse, insanlar neden ölüler için vaftiz ediliyorlar?"

"Ölüler için vaftiz edilenler" hakkında kesin olarak bildiğimiz iki şey vardır: Bunlar Korintliler'in tanıdığı kişilerdi ve vaftiz uygulamaları diriliş umuduyla ilgiliydi. Pavlus batıl bir ayin yapan putperestlerden söz etmiyordu; Korint kilisesindeki Kutsal Yazılara aykırı bir uygulamaya da dolaylı olarak onay vermiyordu.

En iyi yorum, ölüler için vaftiz edilenlerin, Mesih'e iman ederek vaftiz edilen gerçek Hristiyan inananlar olduğudur. Onlar bir anlamda ölmüş olanlar "için" vaftiz edilmişlerdir. Ve onların vaftizi, bu nedenlerden dolayı gelecekteki diriliş doktrinini desteklemiştir:

- Daldırma yoluyla vaftiz eylemi ölümü, gömülmeyi ve dirilişi göstermektedir. Bir imanlı vaftiz olduğunda, ölülerin fiziksel dirilişine olan inancı benimsemiş ve umudunu bu gerçeğe bağlamış olur. Dirilişi inkâr etmek vaftizin anlamını yok etmektir.

- Ölüler için vaftiz edilenler, kilise üyelik listesinde yerlerini alma anlamında onlar için vaftiz edilmişlerdir. Başka bir deyişle, imanlılar öldüğünde (çoğu şehitlik yoluyla), yeni imanlılar onların yokluğunda boş kalan yerleri doldurmak için öne çıkıyordu. Pavlus'un mantığı şudur: Eğer ölümden sonra yaşam yoksa, bu yeni imanlılar (vaftizin onları şehitlik için işaretleyeceğini bile bile) neden kendi yaşamlarını tehlikeye atsınlar?

- Ölüler için vaftiz edilenler, şimdi ölmüş olanların tanıklıkları sayesinde Mesih'e iman etmişlerdir. Yakın zamanda ölen inananlar tarafından benimsenen diriliş umudu, yeni vaftiz edilenlerin inancında da devam etmiştir.

Ölüler için vaftiz edilenlerden söz ettikten hemen sonraki ayetlerde Pavlus kendi tanıklığına dayanan bir argüman sunar: "Biz de neden her saat kendimizi tehlikeye atıyoruz? 31Kardeşler, sizinle ilgili olarak Rabbimiz Mesih İsa'da sahip olduğum övüncün hakkı için her gün ölüyorum" (1. Korintliler 15:30-31). Pavlus ve diğer elçilerin ölümden sonraki yaşama inandıkları açıktır. Aksi takdirde, Pavlus neden müjdeyi duyurmak uğruna hayatını tehlikeye atsın ki? Aynı şekilde, ölüler için vaftiz edilenler de diriliş umudu için hayatlarını riske atmayı seçiyorlardı.

Şehitlerin kanı kilisenin tohumudur. Bu, 1. Korintliler 15:29'da görülen gerçektir. İlk Hristiyanlar kana susamış düşmanlarının önüne düştüklerinde, diğerleri de bunu not etti. İmanlıların ölümlerinin görüntüsü ve gayretlerinin yoğunluğu, İsa için tavır almaya karar veren bazılarının yüreklerini harekete geçirdi. Yeni imanlılar sorumluluktan kaçmak yerine, Hristiyan askerlerin saflarına katılmak ve ölenlerin yerini almak için ileri atıldılar. Cesur, yeni vaftiz olmuş kişiler ölümle güven içinde yüzleşebilirlerdi, çünkü "herkes Mesih'te yaşama kavuşacaktır" (1. Korintliler 15:22) ve "ölüm yok edilecektir" (54. ayet).

English



Türkçe anasayfaya dön

Ölüler için vaftiz edilenler kimlerdi (1. Korintliler 15:29)?
Bu sayfayı paylaş: Facebook icon Twitter icon Pinterest icon Email icon
© Copyright Got Questions Ministries