Soru
Neden affetmeliyim? Neden affedeyim ki?
Yanıt
Bağışlama Kutsal Kitap'ta sıkça işlenen bir konudur. Aslında, Tanrı'nın insanlığın günahlarını bağışlama planı Kutsal Kitap'ın ana temasıdır (1. Petrus 1:20; Yuhanna 17:24). Dolayısıyla, bize karşı günah işleyenleri neden bağışlamamız gerektiğini merak ederken, Tanrı'nın bize verdiği örnekten başka bir yere bakmamıza gerek yoktur. Hristiyanlar başkalarını bağışlamalıdır çünkü Tanrı bizi bağışlamıştır (Efesliler 4:32).
İsa Matta 18:21-35'te neden bağışlamamız gerektiğine dair bir benzetme yapar. Hikâyeyi, büyük bir borcu olan bir hizmetkârını affeden bir kralın bakış açısından anlatır. Ancak daha sonra bu hizmetkâr, kendisine birkaç dinar borcu olan başka bir hizmetkârla karşılaşır ve affedilen hizmetkâr, diğer hizmetkârına sert davranır ve hemen geri ödeme talep eder. Kral olanları öğrenince çok öfkelenir ve affettiği hizmetkârın borcunun tamamı ödenene kadar cezalandırılmasını emreder. İsa benzetmeyi şu tüyler ürpertici sözlerle bitirir: "Eğer her biriniz kardeşini gönülden bağışlamazsa, göksel Babam da size öyle davranacaktır" (ayet 35).
Bağışlama, Tanrı'nın bağışlamasını deneyimlemiş olan herkes için zorunludur (Efesliler 4:32). İsa bize, "Bize karşı suç işleyenleri bağışladığımız gibi, Sen de bizim suçlarımızı bağışla" (Matta 6:12) diye dua etmeyi öğreterek, Tanrı'nın bizim için yaptıklarının karşılığını vermekle bizi sorumlu tuttuğunu hatırlatmıştır. Bize haksızlık edenleri bağışlamayı reddetmek, bizi çok daha fazla bağışlamış olan Rab'be karşı bir hakarettir. Bağışlandığımız her şey için bir minnettarlık eylemi olarak bağışlarız.
Tanrı tarafından bağışlananlar bağışlayıcı insanlara dönüşürler. Rab'be yaklaşıp O'ndan bağışlanma dilerken aynı zamanda kardeşlerimizi bağışlamayı reddetmek ikiyüzlülüğün doruk noktasıdır. Hristiyan olduğunu iddia eden bir kişi başkalarını bağışlamayı reddediyorsa, bu kişi gerçekten yeniden doğmadığının kanıtını gösteriyor demektir. Başkalarını bağışlarız çünkü bağışlamak bizim (yeni) doğamızda vardır (bkz. 1. Yuhanna 3:9).
Bağışlama, tövbe etmemiş bir günahkârın paçayı sıyırmasına izin vermek değildir. Aksine, bize haksızlık edenlere merhamet göstermeye istekli olmaktır. Bağışladığımızda, kendimizi birinin hatasının bizim için yarattığı esaretten kurtarmış oluruz. Duygularımızı bir başkası kontrol ederken Tanrı'ya tam bir itaat içinde yaşamak mümkün değildir. İsa'nın takipçileri Kutsal Ruh'tan başka hiçbir şey tarafından kontrol edilmemelidir (Efesliler 5:18). Ruhsal olarak gelişmek ve Tanrı'nın Sözü'ne boyun eğerek yaşamak için, bağışlamayla ilgili zor buyruklara bile itaat etmeliyiz (Luka 6:46).
Bağışlama çoğu zaman dünyanın Tanrı'nın merhametine baktığı bir penceredir. Popüler bir sloganın dediği gibi, "Bazı insanların okuduğu tek Kutsal Kitap siz olabilirsiniz." Bağışladığımızda, Tanrı'nın nezaket, merhamet, sevgi ve alçakgönüllülük öğretilerini model alırız. Acı ve öfke içinde yürüdüğümüzde insanlar içimizdeki İsa'yı göremezler. Tek konuşabildiğimiz nasıl haksızlığa uğradığımız, birinin bize nasıl ihanet ettiği ya da taşıdığımız yaralar olduğunda, öğrenci yetiştirmek olan temel görevimizi gözden kaçırırız (Matta 28:19). Bağışlamamak bizi Tanrı odaklı yapmak yerine ben odaklı yapar ve sevgimizi, esenliğimizi ve sevincimizi çalar (bkz. Galatyalılar 5:22).
Bağışlamak bazılarına diğerlerinden daha kolay gelir, ancak Tanrı'yla paydaşlık içinde yürümek istiyorsak hepimizin bağışlaması gerekir. Bazıları affetmeyi zor bulur çünkü affetmenin ne anlama geldiğini yanlış anlarlar. Bağışlama uzlaşma ile aynı şey değildir. İhanet edenlerle aramıza mesafe koyarken yürekten bağışlayabiliriz. Bağışlama, pişmanlık duymayan istismarcıların yaşamlarımıza geri dönmesine izin vermez, ancak Tanrı'nın esenliğinin yaşamlarımıza geri dönmesine izin verir.
İsa çarmıhtayken katilleri için dua etti: "Baba, onları bağışla" (Luka 23:34). Bize haksızlık edenleri bağışladığımızda İsa'yı yansıtırız ve inananlar için İsa gibi olmak nihai hedeftir (Romalılar 8:29).
English
Neden affetmeliyim? Neden affedeyim ki?
