Soru
Kutsal Kitap "yargılamayın" derken ne demek ister?
Yanıt
İsa'nın başkalarını yargılamama emri, neredeyse her zaman bağlamı tamamen göz ardı edilerek alıntılanmasına rağmen, O'nun sözleri arasında en çok alıntılanan olabilir. İşte İsa'nın ifadesi: "Başkasını yargılamayın ki, siz de yargılanmayasınız" (Matta 7:1). Birçok kişi bu ayeti eleştirilerini susturmak için kullanır ve İsa'nın sözlerini "Bana yanlış olduğumu söylemeye hakkın yok" şeklinde yorumlar. Tek başına ele alındığında, İsa'nın "yargılamayın" emri gerçekten de tüm olumsuz değerlendirmelerin önüne geçiyor gibi görünmektedir. Ancak, pasajda bu üç kelimeden çok daha fazlası vardır.
Kutsal Kitap'ın başkalarını yargılamamamız yönündeki buyruğu, sağduyulu davranamayacağımız anlamına gelmez. İsa, "yargılamayın" dedikten hemen sonra, "Kutsal olanı köpeklere vermeyin. İncilerinizi domuzların önüne atmayın" der (Matta 7:6). Aynı vaazda biraz sonra, "Sahte peygamberlerden sakının! Onlar size kuzu postuna bürünerek yaklaşırlar, ama özde yırtıcı kurtlardır. Onları meyvelerinden tanıyacaksınız. Dikenli bitkilerden üzüm, devedikenlerinden incir toplanabilir mi" (ayetler 15-16). Doktrinler ve eylemler hakkında bir yargıya varma yeteneğimiz yoksa, "köpeklerin", "domuzların" ve "sahte peygamberlerin" kim olduğunu nasıl ayırt edeceğiz? İsa bize doğruyu yanlıştan ayırmamız için izin veriyor.
Ayrıca, Kutsal Kitap'ın başkalarını yargılamamamız yönündeki emri, tüm eylemlerin eşit derecede ahlaki olduğu ya da gerçeğin göreceli olduğu anlamına gelmez. Kutsal Kitap gerçeğin nesnel, ebedi ve Tanrı'nın karakterinden ayrılamaz olduğunu açıkça öğretir. Gerçekle çelişen her şey yalandır ama elbette bir şeye "yalan" demek yargılamaktır. Zina ya da cinayete günah demek de aynı şekilde yargılamaktır ama aynı zamanda Tanrı ile aynı fikirde olmaktır. İsa başkalarını yargılamayın dediğinde, hiç kimsenin Tanrı'nın günah tanımına dayanarak günahı olduğu gibi tanımlayamayacağını kastetmemiştir.
Kutsal Kitap'ın başkalarını yargılamamamız yönündeki buyruğu, günahla başa çıkmak için hiçbir mekanizma olmaması gerektiği anlamına gelmez. Kutsal Kitap'ta Hakimler başlıklı koca bir kitap vardır. Eski Ahit'teki hakimler Tanrı'nın Kendisi tarafından yetiştirilmiştir (Hakimler 2:18). Hakimler de dahil olmak üzere modern yargı sistemi toplumun gerekli bir parçasıdır. İsa, "Yargılamayın" derken, "Her şey olur" demiyordu.
Başka bir yerde İsa yargılama konusunda doğrudan bir buyruk verir: "Dış görünüşe göre yargılamayın, yargınız adil olsun" (Yuhanna 7:24). Burada doğru yargı türüne karşı yanlış yargı türüne ilişkin bir ipucuna sahibiz. Bu ayeti ve diğer bazı ayetleri ele alarak, günahkâr yargı türünün bir tanımını bir araya getirebiliriz:
Yüzeysel yargı yanlıştır. Yalnızca görünüşe bakarak birini yargılamak günahtır (Yuhanna 7:24). Gerçekleri araştırmadan hemen sonuca varmak aptallıktır (Süleyman'ın Özdeyişleri 18:13). Ferisi Simun bir kadını görünüşüne ve ününe bakarak yargıladı, ama kadının bağışlanmış olduğunu göremedi; Simun böylece haksız yargısı nedeniyle İsa'nın azarını üzerine çekti (Luka 7:36-50).
İkiyüzlü yargı yanlıştır. İsa'nın Matta 7:1'deki başkalarını yargılamama buyruğunun öncesinde ikiyüzlülerle karşılaştırmalar (Matta 6:2, 5, 16) ve ardından ikiyüzlülüğe karşı bir uyarı yer alır (Matta 7:3-5). Kendimiz de aynı günahı işlerken başkalarının günahına işaret ettiğimizde, kendimizi mahkum etmiş oluruz (Romalılar 2:1).
Sert, affetmeyen yargılar yanlıştır. "Herkese her zaman yumuşak davransınlar" (Titus 3:2). Merhamet gösterilecek olanlar merhametlilerdir (Matta 5:7) ve İsa'nın uyardığı gibi, "Çünkü nasıl yargılarsanız öyle yargılanacaksınız. Hangi ölçekle verirseniz, aynı ölçekle alacaksınız" (Matta 7:2).
Kendini haklı gören yargılar yanlıştır. Alçakgönüllülüğe çağrılıyoruz ve "Tanrı kibirlilere karşıdır" (Yakup 4:6). İsa'nın Ferisi ve vergi görevlisiyle ilgili benzetmesinde, Ferisi kendi doğruluğuna güveniyordu ve bu gururlu konumundan dolayı halktan birini yargıladı; ancak Tanrı yüreği görür ve Ferisi'nin günahını bağışlamayı reddetti (Luka 18:9-14).
Doğru olmayan yargılar yanlıştır. Kutsal Kitap yalan yere tanıklık etmeyi açıkça yasaklar (Süleyman'ın Özdeyişleri 19:5). "Kimseyi kötülemesinler" (Titus 3:2).
Hristiyanlar günaha karşı çıktıklarında genellikle "yargılamakla" ya da hoşgörüsüzlükle suçlanırlar. Ancak günaha karşı çıkmak yanlış değildir. Doğruluk standardını yüksekte tutmak doğal olarak yanlışlığı tanımlar ve günahı tanrısallığa tercih edenlerin sapan ve oklarını üzerlerine çeker. Vaftizci Yahya, Hirodes'le zina yapmasına karşı çıktığında Herodias'ın öfkesine maruz kalmıştı (Markos 6:18-19). Sonunda Yahya'yı susturdu, ama gerçeği susturamadı (Yeşaya 40:8).
İnanlılar başkalarını haksız ya da adaletsiz bir şekilde yargılamamaları konusunda uyarılırlar, ancak İsa "doğru yargıyı" över (Yuhanna 7:24). Ayırt edici olmalıyız (Koloseliler 1:9; 1. Selanikliler 5:21). Kutsal Kitap'ın günah hakkındaki öğretisi de dahil olmak üzere, Tanrı'nın tüm öğütlerini duyurmalıyız (Elçilerin İşleri 20:27; 2. Timoteos 4:2). Mesih'te hata yapan kardeşlerimizle nazikçe yüzleşmeliyiz (Galatyalılar 6:1). Kilise disiplinini uygulamalıyız (Matta 18:15-17). Gerçeği sevgiyle söylemeliyiz (Efesliler 4:15).
English
Kutsal Kitap "yargılamayın" derken ne demek ister?
