Soru
Kutsal Kitap çocuk evlilikleri hakkında ne der?
Yanıt
Çocuk tanımı kültürden kültüre ve yüzyıldan yüzyıla değişiklik göstermiştir. Günümüz ülkelerinin çoğu, bir çocuğun 18 ila 21 yaş arasında evlenmek için yasal yaşta olduğunu beyan etmektedir. Bazı ülkelerde bu yaş 15'e kadar düşebilmektedir. Eski Yahudi kültüründe kızlar ergenlik çağını tamamladıktan sonra evlenilebilir kabul edilirken, erkekler 20 yaşına kadar tam anlamıyla erkek olarak kabul edilmezdi.
Çölde Sayım kitabı, bir erkeğin reşit olması için 20 yaş sınırını pekiştirir. Sadece 20 yaşında ya da daha büyük olan erkekler orduda hizmet etmeye uygun sayılırdı (Çölde Sayım 1:18). Levi oymağındaki Kohatiler, Gerşoniler ve Meraritler gibi boylar arasında erkekler 30 yaşına kadar tapınak hizmeti için uygun görülmezdi (Çölde Sayım 4:3, 23, 30). Kâhin olarak hizmet eden Levililer 25 yaşında uygun görülüyordu (Çölde Sayım 8:24-26). Bu yaş gereklilikleri göz önüne alındığında, Tanrı'nın 20 yaşından küçükleri yetişkin kararlarından sorumlu tutmadığını varsaymak mantıklı görünmektedir. Dolayısıyla, bir erkeğin normalde evlenebileceği en erken yaşın 20 olduğu anlaşılmaktadır.
Hezekiel 16 bize genç bir kadının ergenlik çağını tamamlamadan evliliğe hazır sayılmadığına dair bir ipucu verir. Bazı kızlar için bu 13 ya da 14 yaş olabilir, ancak diğerleri için ergenlik 16 yaşına ya da daha büyük yaşlara kadar tamamlanmamış olabilir. Hezekiel, İsrail'i çeşitli gelişim aşamalarındaki öksüz bir kızla karşılaştırarak Tanrı'nın seçilmiş halkıyla ilişkisinin bir resmini çizer. Rab önce onun doğumunu görür, sonra da büyümesini izler: "Geliştin, büyüdün, kusursuz bir güzelliğe eriştin. Göğüslerin oluştu, saçların uzadı. Ama çırılçıplaktın. Yine yanından geçtim, sana baktım, sevgi çağındı. Giysimin eteğini üzerine serdim, çıplaklığını örttüm. Sana ant içtim, seninle antlaşma yaptım. Egemen RAB böyle diyor. Ve benim oldun" (Hezekiel 16:7-8). Metafor, bir kızın ancak fiziksel olgunluğa eriştikten sonra, ergenlikten bir süre sonra (ergenlik sırasında değil), "sevecek yaşa" geldiği, yani evliliğe hazır olduğu gerçeğine dayanmaktadır.
Ancak Kutsal Kitap ne erkekler ne de kadınlar için belirli bir evlilik yaşı belirtmez. Kadının gebe kalma ve çocuk doğurma yeteneğine çok önem verilirdi. Kadınlar büyük olasılıkla evlendikleri erkeklerden daha gençti, hatta belki de çok daha gençti. Bir kadın evlenene kadar babasının evinde kalırdı ve babalar kızları için uygun kocalar bulmayı kendi sorumlulukları olarak görürlerdi. Evlilik sadece çiftlerin evlenmesiyle ilgili değildi; aynı zamanda aileleri korumak ve gelecek nesiller için hazırlık yapmakla da ilgiliydi. İsrail de dahil olmak üzere birçok eski kültürde kraliyet mensupları arasında evlilik, ülkeler arasındaki anlaşmalarla da ilgiliydi; kadınlar, uluslar veya yöneticiler arasındaki anlaşmayı belirtmek için krallara eş olarak verilirdi.
Tipik bir aile için evlilik, geçim ve üreme ile ilgiliydi. Kocası sorumlu taraf olana kadar baba kızından sorumluydu. Hem babalar hem de talipler bu yükümlülüğü ciddiye alırdı. Müstakbel koca, bağlılığını göstermek için gelinin ailesine bir çeyiz vermek zorundaydı. Bu geleneklerin bir örneğini Yakup, Lea ve Rahel'in öyküsünde görürüz (Yaratılış 29:16-27). Yakup Rahel'le evlenmek istiyordu ve çeyiz olarak yedi yıl boyunca Rahel'in babası için ücret almadan çalıştı. Fakat Rahel'in babası Laban küçük kızının büyük kızından önce evlenmesini istemiyordu. Bu yüzden Yakup'u kandırdı ve düğün gecesi ona Rahel yerine Lea'yı verdi. Laban bir hafta sonra Rahel'i de Yakup'la evlendirdi ve bunun için Yakup'tan yedi yıl daha çalışmasını istedi.
Yairus'un kızıyla ilgili anlatımda da 12 yaşındaki bir kızın hâlâ küçük bir kız olarak kabul edildiğini görürüz (Markos 5:21-43). Bu bölümde kızdan iki kez "küçük kız" olarak söz edilir (23, 41. ayetler). Dolayısıyla, büyük olasılıkla ergenlik çağına girmiş olsa da, Yair'in kızı hâlâ çocuk sayılırdı ve evliliğe hazır değildi.
Evlilik ciddi bir taahhüttür ve Kutsal Kitap bundan söz ettiğinde, her zaman bir erkek ve bir kadın arasındadır (Yaratılış 2:24; Markos 10:7). Evlilikten bahsederken kullanılan Grekçe ve İbranice sözcükler olgun erkek ve kadınları ima eder, asla çocuk gelinleri değil. Her kültürün kendi gelenekleri ve yaş gereklilikleri vardır ve eski çağlardaki gençler, ergenlik döneminin genellikle şımartıldığı ve uzatıldığı günümüzde olduğundan daha erken yaşlarda evliliğe daha iyi hazırlanırlardı. Eski ya da modern, küçük kızları büyük erkeklerle evlendiren herhangi bir kültür, esasen çocuk istismarını yasallaştırmaktadır ve bu tür uygulamalar Kutsal Yazılar'da onaylanmamaktadır.
English
Kutsal Kitap çocuk evlilikleri hakkında ne der?
