Soru
Kurtuluştan sonra neden hâlâ günah işliyoruz?
Yanıt
Kurtuluş, Oğlu İsa'nın ölümü ve dirilişi aracılığıyla Tanrı'nın bağışlama teklifini imanla kabul ettiğimiz anda başlar (Efesliler 2:8-9; Yuhanna 1:12). İsa buna "yeniden doğmak" adını vermiştir (Yuhanna 3:3). Tövbe ederek ve eski yaşamımızdan vazgeçerek, İsa'nın kanıyla bizim için satın aldığı yeni yaşamı alırız (2. Korintliler 5:17, 21). Yıkanarak temizleniriz ve Tanrı günahlarımızı bir daha hatırlamamayı seçer (Mezmur 103:12). Ancak kısa süre sonra günah işleme eğilimimizin hâlâ bizim bir parçamız olduğunu fark ederiz. Mesih'te yeni yaratıklar olduğumuza göre bu nasıl olabilir? Hâlâ günah işliyoruz çünkü bağışlanmış olsak da hâlâ düşmüş insanlarız.
Kurtuluş, günahın bir zamanlar üzerimizde sahip olduğu gücü kırar. Günahın kölesiydik ve ona isteyerek hizmet ediyorduk (Romalılar 6:20-23, 7:14-15). Günahın kölesiyken Tanrı'yı hoşnut etmek imkânsızdı (Romalılar 8:8). Ne kadar sık yeni bir sayfa açarsak açalım, kendimize çeki düzen verirsek verelim, kiliseye gidersek gidelim ya da doğru işler yaparsak yapalım, ruhlarımız hâlâ haksızlığın kölesiydi ve Tanrı'nın önünde mahkûm olarak duruyorduk.
Yaşamlarımızı İsa'nın rabliğine teslim ettiğimizde, Tanrı'nın oğulları ve kızları oluruz (Efesliler 1:5; Romalılar 8:15). Ancak çocuklar büyüdükçe bazen anne babalarına itaatsizlik ettikleri gibi, Tanrı'nın çocukları da bazen O'na itaatsizlik ederler. Bir süreliğine isyan eder, öfkelenir ya da şüphe duyarız; aradaki fark, doğamız değiştiği için artık günah dolu bir yaşam tarzı sürdüremeyeceğimizdir (2Ko.5:17; 1Yu.3:4-10). Bir balık sahilde yaşamayı arzulayabilir, ama kendini kuma bıraktığında suya dönmekten başka bir şey istemez, çünkü doğası kuru topraklar için tasarlanmamıştır. Balık su için yaratılmıştır. Bizim için de durum böyledir. Kutsal Ruh tarafından içselleştirilmiş olanların doğası doğruluk içinde yaşamaktır. Zaman zaman kendimizi günaha kaptırabiliriz, ama orada hayatta kalamayız. Yeni doğa doğruluk ve Tanrı'ya itaat içinde gelişir. Kutsal Ruh'un yaşamımızın her alanına girmesine izin verme derecemiz, Tanrı'nın yaşamamızı istediği gibi yaşama derecemizdir.
İyi ebeveynler yeni yürümeye başlayan çocuklarının otoyolda oynamasına izin vermezler. Sert bir uyarıyla başlayabilirler, ancak çocuk yola doğru gitmekte ısrar ederse, iyi ebeveynler peşinden gelir ve disiplin unutulmaz ve etkili olur. Tanrı'nın çocukları olarak boynumuzu büküp kötülüğe doğru ilerlediğimizde de durum böyledir. Babamız peşimizden gelir. Tanrı iyi bir Baba olduğu için günahın yanımıza kalmasına izin vermez. İbraniler 12:5-11, Tanrı'nın yaşamlarımızdaki disiplininin İsa'ya ait olduğumuzu anlamamızın bir yolu olduğunu söyler.
Tanrı'nın yüceliğine övgüler olsun ki, biz kurtulduktan sonra Tanrı günahlarımızla biz kurtulmadan önce ilgilendiğinden farklı bir şekilde ilgilenir. 1. Yuhanna 1:9 bize günahımızı itiraf edebileceğimizi ve bağışlanabileceğimizi söyler. İtiraf, günahın ne kadar kötü olduğu konusunda Tanrı'yla alçakgönüllülükle hemfikir olduğumuz anlamına gelir. Hatalı olduğumuzu kabul eder ve O'ndan bağışlanma dileriz. Günahımızın farkında olmak ve onu itiraf etmek düzenli bir uygulama olmalıdır. Martin Luther'in 95 Tez'inin ilki şöyle der: "Rabbimiz ve Efendimiz İsa Mesih 'Tövbe edin' dediğinde, imanlıların tüm yaşamının tövbe olması gerektiğini kastetmiştir." Tanrı bizi affedebilir ve adaletini sürdürebilir çünkü günahımızın bedeli İsa tarafından zaten ödenmiştir. Bizi cezalandırmasına gerek yoktur, çünkü O zaten Oğlunu cezalandırmıştır (Koloseliler 2:14).
"Rabbimiz ve Kurtarıcımız İsa Mesih'in bilgisinde ve lütfunda ilerledikçe" (2. Petrus 3:18), bizi kuşatan günahların üstesinden geliriz (İbraniler 12:1). Petrus yeni doğamızı geliştirmek için atabileceğimiz adımları sıralar ve bunları yaparsak "asla tökezlemeyeceğimiz" vaadiyle bitirir (2. Petrus 1:3-10). Kutsallığımız hedeftir, ancak Yuhanna hala günah işlediğimizi kabul eder: "Yavrularım, bunları size günah işlemeyesiniz diye yazıyorum. Ama içimizden biri günah işlerse, adil olan İsa Mesih bizi Baba'nın önünde savunur" (1. Yuhanna 2:1).
Tanrı'nın bizim için arzusu günah işlemememizdir ve bir gün kutsanmamız tamamlanacaktır (1. Yuhanna 3:2). Ancak o zamana kadar, düşmüş bir dünyada hala düşmüş bedenlerde yaşıyoruz ve bedenle mücadele ediyor ve bazen savaşı kaybediyoruz. Ama kaybolmayacağız; İsa'nın Kendisi Başkahinimiz olarak bizim için aracılık eder (Romalılar 8:34).
English
Kurtuluştan sonra neden hâlâ günah işliyoruz?
