Soru
İsa'nın tanrısal korkuya sahip olması ne anlama gelir (İbraniler 5:7)?
Yanıt
İbraniler 5:7 şöyle der: "Mesih, yeryüzünde olduğu günlerde kendisini ölümden kurtaracak güçte olan Tanrı'ya büyük feryat ve gözyaşlarıyla dua etti, yakardı ve Tanrı korkusu nedeniyle işitildi." Tanrı Oğlu'nun Tanrı'dan korktuğunu duymak kulağa garip gelebilir, ama durum kesinlikle böyleydi.
Tanrısal korku ve hürmet eş anlamlıdır; huşu ve hayranlıkla dolu derin bir saygıyı ifade eder. Tanrısal korku, tehlikenin neden olduğu panik değil, daha ziyade harikulade bir manzara karşısında ya da güç ve ihtişamın huzurunda yaşanan şaşkınlıktır. C. S. Lewis'in Aslan, Cadı ve Dolap adlı eserinde bir karakter Aslan'ın güvende olup olmadığını sorar. Bay Kunduz şöyle cevap verir: "Güvende mi? . . . Güvende olduğunu kim söyledi? Elbette güvende değil. Ama iyi biri. O Kral, size söylüyorum" (Collier Books, 1970, s. 75-76).
Çağdaş dünya "güvenli" ve hoşgörülü bir tanrıyı tercih edebilirken, Kutsal Yazılar Tanrı'yı "RAB, acıyan, lütfeden, tez öfkelenmeyen, sevgisi engin ve sadık Tanrı. Binlercesine sevgi gösterir, suçlarını, isyanlarını, günahlarını bağışlarım. Hiçbir suçu cezasız bırakmam. Babaların işlediği suçun hesabını oğullarından, torunlarından, üçüncü, dördüncü kuşaklardan sorarım" (Mısır'dan Çıkış 34:6-7). Tanrı'dan duyduğumuz tanrısal korku, O'nun hem şaşmaz sevgisinden hem de kusursuz kutsallığından kaynaklanır; Tanrı güvenli değildir, ama iyidir.
İsa yeryüzündeki yaşamında Kusursuz İnsan'ın örneğini oluşturarak gerçek insanlığın bir planını vermiştir. O'nun yeryüzündeki varlığını karakterize eden şeylerden biri, Adem'in isyanının tam tersine, Baba'nın isteğine tereddütsüz bir şekilde uymasıydı. İsa, örneğinin bir parçası olarak, her zaman Baba'nın isteğine boyun eğerek tanrısal korkuyu göstermiştir. Getsemani bahçesinde bile İsa tanrısal korkuyla Baba'nın iradesine boyun eğmiştir (Matta 26:39). Adem'in Aden bahçesindeki boyun eğmezliğiyle ne büyük bir tezat! İsa sık sık tanrısal korkuyu gösteren beyanlarda bulunmuştur, örneğin, "Çünkü kendi isteğimi değil, beni gönderenin isteğini yerine getirmek için gökten indim" (Yuhanna 6:38).
Mesih kusursuz doğruluğuyla günahlarımız için nihai kurban oldu ve Mesih'e iman edenler O'nun doğruluğuyla giyindiler. Yine de O'nun tanrısal korkusu ikili bir amaca hizmet etmiştir; sadece bizim doğruluğumuz olmak için değil, aynı zamanda Hristiyan yaşamı için bir örnek sağlamak için. Pavlus şöyle demiştir: "Mesih İsa'daki düşünce sizde de olsun. Mesih, Tanrı özüne sahip olduğu halde, Tanrı'ya eşitliği sımsıkı sarılacak bir hak saymadı. Ama kul özünü alıp insan benzeyişinde doğarak ululuğunu bir yana bıraktı. İnsan biçimine bürünmüş olarak ölüme, çarmıh üzerinde ölüme bile boyun eğip kendini alçalttı" (Filipililer 2:5-8).
Süleyman'ın Özdeyişleri kitabı şöyle der: "RAB korkusudur bilgeliğin temeli" (Özdeyişler 9:10a). Tanrı'nın bilgeliği olan İsa (1. Korintliler 1:24) tanrısal korkuyu mükemmel bir şekilde sergilemiştir. İsa'nın takipçileri olarak bizler de Tanrı'ya karşı aynı saygıyı göstermeye ve bilgelik dolu bir yaşam sürmeye çağrılıyoruz.
English
İsa'nın tanrısal korkuya sahip olması ne anlama gelir (İbraniler 5:7)?