Soru
Hristiyan yaşamının nasıl olması gerekir?
Yanıt
Hristiyan yaşamının imanla yaşanan bir yaşam olması gerekir. Hristiyan yaşamına imanla gireriz ve onu imanla yaşarız. Günahlarımızın bağışlanması için Mesih'e gelerek Hristiyan yaşamına başladığımızda, aradığımız şeyi imandan başka bir yolla elde edemeyeceğimizi anlarız. Cennete giden yolda çalışamayız, çünkü yapabileceğimiz hiçbir şey yeterli olmayacaktır. Sonsuz yaşama kurallara ve düzenlemelere -yapılması ve yapılmaması gerekenler listesine- uyarak ulaşabileceklerine inananlar Kutsal Kitap'ın açıkça öğrettiklerini inkâr ederler. "Tanrı katında hiç kimsenin Yasa'yla aklanmadığı açıktır. Çünkü 'İmanla aklanan yaşayacaktır'" (Galatyalılar 3:11). İsa'nın zamanındaki Ferisiler Mesih'i reddettiler çünkü Mesih onlara tam da bu gerçeği, tüm doğru eylemlerinin değersiz olduğunu ve onları yalnızca Mesihlerine olan imanın kurtaracağını söyledi.
Romalılar 1'de Pavlus, İsa Mesih'in müjdesinin bizi kurtaran güç olduğunu söyler; müjde, O'na iman eden herkesin sonsuz yaşama sahip olacağı müjdesidir. Bu iyi habere iman ederek Hristiyan yaşamına girdiğimizde, bizi kurtaran Tanrı hakkında daha fazla bilgi sahibi oldukça imanımızın arttığını görürüz. Her gün O'na daha da yaklaşmak için yaşadıkça, Mesih'in müjdesi aslında Tanrı'yı bize açıklar. Romalılar 1:17 şöyle der: "Tanrı'nın insanı akladığı, Müjde'de açıklanır. Aklanma yalnız imanla olur. Yazılmış olduğu gibi, 'İmanla aklanan yaşayacaktır.'" Bu nedenle Hristiyan yaşamının bir parçası da, anlayış ve bilgelik ve Kutsal Ruh aracılığıyla Tanrı'yla daha yakın, daha samimi bir ilişki için dua eşliğinde Söz'ü gayretle okumak ve çalışmaktır.
Hristiyan yaşamının da imanla yaşamak için benliğe ölüm olması gerekir. Pavlus Galatyalılara şöyle demiştir: "Mesih'le birlikte çarmıha gerildim. Artık ben yaşamıyorum, Mesih bende yaşıyor. Şimdi bedende sürdürdüğüm yaşamı, beni seven ve benim için kendini feda eden Tanrı Oğlu'na imanla sürdürüyorum" (Galatyalılar 2:20). Mesih'le birlikte çarmıha gerilmiş olmak, eski doğamızın çarmıha gerilmiş olduğunu düşünmemiz ve Mesih'in olan yeni doğada yaşamayı seçmemiz anlamına gelir (2. Korintliler 5:17). Bizi seven ve bizim için ölen Mesih şimdi içimizde yaşamaktadır ve yaşadığımız hayat O'na olan imanımızdır. Hristiyan yaşamını yaşamak, kendi arzularımızı, hırslarımızı ve yüceliklerimizi feda etmek ve bunların yerine Mesih'inkileri koymak demektir. Bunu ancak O'nun lütfuyla bize verdiği iman aracılığıyla O'nun gücüyle yapabiliriz. Hristiyan yaşamının bir parçası da bu amaçla dua etmektir.
Hristiyan yaşamının da sonuna kadar sebat etmesi beklenir. İbraniler 10:38-39 Eski Ahit peygamberi Habukkuk'tan alıntı yaparak bu konuya değinir: "Doğru adamım, imanla yaşayacaktır. Ama geri çekilirse, ondan hoşnut olmayacağım. Bizler geri çekilip mahvolanlardan değiliz; iman edip canlarının kurtuluşuna kavuşanlardanız." Tanrı, bir taahhütte bulunduktan sonra Kendisinden "geri çekilen" birinden hoşnut olmaz, ancak imanla yaşayanlar asla geri çekilmezler, çünkü sonuna kadar Mesih'le birlikte devam edeceğimize dair bize güvence veren Kutsal Ruh tarafından korunurlar (Efesliler 1:13-14). Gerçek mümin sonuna kadar inanan kişidir.
Dolayısıyla Hristiyan yaşamı, bizi kurtaran, güçlendiren, bizi cennete mühürleyen ve gücüyle sonsuza dek korunduğumuz Tanrı'ya imanla yaşanan bir yaşamdır. Günlük iman yaşamı, Tanrı'yı Sözü'nde ve dua yoluyla aradıkça ve Mesihlik hedefleri bizimkine benzeyen diğer Hristiyanlarla bir araya geldikçe büyüyen ve güçlenen bir yaşamdır.
English
Hristiyan yaşamının nasıl olması gerekir?
