Soru
Hristiyan inancında bağış yapmak neden bu kadar vurgulanır?
Yanıt
Tanrımız veren bir Tanrı'dır. O bolluk Tanrısıdır (Yuhanna 10:10; Yakup 1:5; Mezmur 103:8; Yeşaya 55:1-7; 2. Korintliler 9:8; Romalılar 5:20) ve vermeyi sever. Çarmıhta kendi isteğiyle kurban oldu ve sonra bizi yaşam doluluğuna davet etti. O'nun çocukları olarak bizler O'nu örnek almaya çağrıldık (Efesliler 5:1). Verme konusundaki cömertliğimiz Tanrı'nın karakterinin bir göstergesi ve O'nun bizim için yaptıklarına bir yanıttır.
Hristiyanlar dünya için bir ışıktır (Matta 5:14-16). Kutsallaştırma süreci aracılığıyla Tanrı'nın bizi olmaya çağırdığı kişiye benzer hale geldikçe, Tanrı'yı daha çok yansıtırız. Daha sevgi dolu, daha lütufkâr ve evet, daha verici oluruz. Tanrı cömert olduğu için, biz de cömert olmaya çağrılıyoruz. Cömertlik sadece başkalarını Tanrı'ya yöneltmekle kalmaz, Tanrı'nın bizim için yaptıklarına uygun bir karşılıktır.
Özgürce sevildiğimiz için şimdi başkalarını seviyoruz (Yuhanna 13:34). Bağışlandığımız için başkalarını da bağışlarız (Matta 18:21-35). Tanrı'nın bizimle olan bolluğuna yanıtımız, bu bolluğu başkalarıyla paylaşmaktır. Tanrı'nın cömertliğini uygun bir şekilde aldığımızda, bu bizi alçaltır. O'nun armağanına layık olmadığımızın farkına varırız. Minnettarlığımız sayesinde başkalarına karşı daha merhametli oluruz. Tanrı'nın yüreğini öğrenmeye başlar ve O'na daha çok benzemek isteriz.
Cömertliğin insan ilişkilerinde olumlu etkileri vardır. Bir kişi diğerine özgürce bir şeyler verdiğinde, alan kişi genellikle hediyeyi "iletir". Hristiyan yaşamında bu itici güç çok daha büyüktür. İsa bize "vermek, almaktan daha büyük mutluluktur" diye öğretmiştir (Elçilerin İşleri 20:35).
Verdiklerimiz sadece Tanrı'nın karakterini dünyaya göstermekle kalmaz, aynı zamanda bizim imanımızın artmasına da yol açar. Vermeye istekli olduğumuzda, imanımızın maddi varlıklara bağlı olmadığını ilan etmiş oluruz. Bunun yerine, imanımızın her zaman sadık olan Tanrı'ya olduğunu gösteririz (1.Krallar 17:7-16).
Hristiyanlar veren insanlardır ve verirken hiçbir şey kaybetmezler. Bunyan'ın yazdığı gibi, "Bir adam vardı, bazıları onu deli saysa da, / Ne kadar çok verirse o kadar çok alırdı." Verdiğimizde, Tanrı tarafından yeniden doldurulmak için kendimizi boşaltırız. "Verin, size verilecektir. İyice bastırılmış, silkelenmiş ve taşmış, dolu bir ölçekle kucağınıza boşaltılacak. Hangi ölçekle verirseniz, aynı ölçekle alacaksınız" (Luka 6:38).
English
Hristiyan inancında bağış yapmak neden bu kadar vurgulanır?
