Soru
Hayatın en büyük soruları nelerdir ve Kutsal Kitap bunlara nasıl cevap verir?
Yanıt
Kutsal Kitap yaşamın en büyük sorularından bazılarına yanıt verir. Bunlar, dünyanın dört bir yanındaki insanların sorduğu sorular gibi görünüyor:
- Tanrı var mıdır ve eğer varsa nasıl biridir?
- Ben kimim?
- Neden buradayım?
- Hayattaki amacım nedir?
- Dünyada neden bu kadar çok acı ve ıstırap var?
- Bu kadar kötülüğün olduğu bir dünyada nasıl neşeli ve anlamlı bir hayat yaşayabilirim?
- Ben öldükten sonra ne olacak?
- Tarih bir yere mi gidiyor?
Çoğu din bu sorulara cevap vermeye çalışır. Ateizm, natüralizm ve seküler hümanizm gibi din karşıtları bile bu tür sorulara yanıtlar sunmakta, ancak bazen sundukları yanıt hiçbir yanıtın olmadığı şeklinde olabilmektedir. (Örneğin, "Hayattaki amacım nedir?" sorusuna doğa bilimci pekala "Bir amacın yok" ya da "Ne olmasını istiyorsan onu yaparsın" yanıtını verebilir.)
Kutsal Kitap Tanrı Var mı sorusuna ilk dört sözcükle yanıt verir: "Başlangıçta Tanrı ..." (Yaratılış 1:1). Başka bir deyişle, evrenin ve bildiğimiz tüm yaşamın başlangıcında Tanrı zaten oradaydı. Tanrı neye benzer sorusu Kutsal Kitap'ın geri kalanında yanıtlanır, ancak baskın olan iki özellik Tanrı'nın sevgi dolu ama aynı zamanda kutsal olduğudur. Kutsal olduğu için günahı cezalandırması gerekir; ama sevgi dolu olduğu için günahı affetmek de ister. Bu, Kutsal Yazılar'da geliştirilen baskın bir temadır.
"Ben kimim?, Neden buradayım? Yaşam amacım nedir?" soruları da Yaratılış'ın ilk bölümünde yanıtlanmaktadır. Yaratılış 1:27-28 şöyle der: "Tanrı insanı kendi suretinde yarattı, onu Tanrı'nın suretinde yarattı. Onları erkek ve dişi olarak yarattı. Onları kutsayarak, 'Verimli olun, çoğalın' dedi, 'Yeryüzünü doldurun ve denetiminize alın; denizdeki balıklara, gökteki kuşlara, yeryüzünde yaşayan bütün canlılara egemen olun.'" Tanrı ilk ebeveynlerimizi yarattığı ve onları yeryüzüne yerleştirdiği için buradayız. Bizler Tanrı'nın suretinde yaratıldık ve amacımız Tanrı'nın yeryüzündeki temsilcileri olarak hareket etmek, O'na itaat ederek ve O'nunla paydaşlık içinde yaşamaktır. Başkalarına nasıl karşılık verdiğimiz, onların temsil ettiği Kişi hakkında ne düşündüğümüzün iyi bir ölçüsüdür. Çalıştığımızda, ekip biçtiğimizde, icat ettiğimizde, keşfettiğimizde, yenilikler yaptığımızda, çocuk sahibi olduğumuzda ve başkalarını sevdiğimizde, Tanrı'nın insanları yeryüzüne yapmaları için gönderdiği şeyi yapmış oluruz. Ancak bunları yaptığımız halde O'nunla paydaşlık içinde değilsek, kilit bileşeni kaçırmış oluruz.
"Dünyada neden bu kadar çok acı ve ıstırap var?" sorusu Yaratılış 3'te ele alınmaktadır. Tanrı ilk ebeveynlerimiz olan Adem ve Havva'ya tüm dünyayı ve sadece bir yasağı vermişti. Yememeleri gereken bir ağaç vardı. Onları, meyveyi yedikleri takdirde ölecekleri konusunda uyarmıştı. Ancak, Tanrı'ya itaatsizlik ederek meyveyi yediler. Sonuç olarak, incir yapraklarından "giysi" yapmalarından ve her gün yaptığı gibi Tanrı onlarla buluşmaya geldiğinde O'ndan saklanmalarından da anlaşılacağı gibi, birbirlerinden ve Tanrı'dan hemen utanç duydular ve soyutlandılar. Günahları yüzünden dünyaya acı ve ölüm geldi. Havva doğum sırasında acı çekmek zorunda kalacaktı. Adem ailesine yiyecek sağlamak için çok çalışmak ve acı çekmek zorunda kalacaktı. Ve her ikisi de yaşlanacak ve ölecekti. Tüm yaratılış "düştü" ve etrafımızda gördüğümüz tüm acılar günah yüzünden ortaya çıktı. Hayvanlar bile bundan etkilendi. Adem ve Havva'nın oğullarından biri olan Kayin, kardeşi Habil'i öldürdü (Yaratılış 4). İnsanlar Tanrı'ya karşı isyan içinde yaşadıkça acı, ıstırap ve ölüm örüntüsü devam eder.
"Bu kadar kötülüğün olduğu bir dünyada nasıl neşeli ve anlamlı bir hayat yaşayabilirim?" Tanrı Adem ve Havva'yı ve onların soyundan gelenleri terk etmedi. Tanrı insanlara ulaşmaya devam etti ve kötü bir dünyanın ortasında Kendisiyle doğru bir ilişki kurmaları için bir yol sağladı. Tanrı İbrahim'i (Yaratılış 12) dünya için özel bir bereket kanalı olması için seçti. İbrahim aracılığıyla, bize Tanrı'nın nasıl olduğunu gösteren Kutsal Yazıları veren İsrail halkı ortaya çıkacaktır. Nihayetinde, bizi günahtan ve onun cezasından kurtaracak olan İsa Mesih, İsrail halkı aracılığıyla dünyaya geldi. İsa insan bedenine bürünmüş Tanrı'ydı; mükemmel bir yaşam sürdü ve insanların günahlarının bedelini ödemek için öldü. (Bu, Tanrı'nın İsrail için öngördüğü hayvan kurbanlarında önceden bildirilmişti). Ancak, hayvan kurbanlarının aksine, İsa ölümden dirilerek kurbanının yeterli olduğunu garanti etmiştir. Tanrı çarmıhta günahı cezalandırmış ama günahkârın bağışlanmasını mümkün kılmıştır. Tanrı'nın kutsallığı ve sevgisi bu tek olayda birleşmiştir. Mesih'te tüm günahlarımız bağışlanabilir ve Tanrı tarafından kabul edilebilir hale getirilebiliriz. Ayrıca diğer insanlarla barışmaya ve Tanrı'nın bizden istediği türden bir yaşam sürmeye başlayabiliriz. Tanrı'nın Ruhu imanlının içinde yaşadığı için, sevgi, sevinç, esenlik ve yaşamı herkes için daha iyi kılan birçok başka erdemi deneyimlemeye başlar. Bu, gelecek olanın küçük bir tadı.
Öldükten sonra ne olacak sorusunun yanıtı da Kutsal Kitap'ta verilmiştir. İbraniler 9:27, "İnsanın bir kez ölmesi, sonra da yargılanması kaçınılmazdır" der. Mesih'e iman ederek Tanrı'yla barışmış olanlar için mahkûmiyet yoktur (Romalılar 8:1). Hristiyan için bedende olmamak Rab'le birlikte olmaktır (2. Korintliler 5:8), ancak Mesih'i tanımayanlar için sadece "korkulu bir yargı beklentisi" vardır (İbraniler 10:27). Ölüm sadece sonsuzluğa bir geçiştir. Tanrı'nın suretinde yaratılan insanlar sonsuza dek ya Tanrı'nın huzurunda yaşayacaklar ya da sonsuz cezayla O'ndan uzaklaştırılacaklardır.
Görünürdeki tek son ölüm değildir. Kutsal Kitap bize tarihin bir yere doğru gittiğini söyler. Tanrı yeni gökler ve yeni bir yeryüzü yaratmayı amaçlamaktadır; günahın bozduklarının yerine. Yeni olan Tanrı'nın doğruluğuyla dolu olacaktır (2. Petrus 3:16). Hristiyanlara o günü sabırla beklemeleri söylenir, çünkü Mesih her an geri dönebilir ve Tanrı'nın yeryüzüyle ilgili tüm planlarını sonuca ulaştırabilir.
English
Hayatın en büyük soruları nelerdir ve Kutsal Kitap bunlara nasıl cevap verir?
