Soru
Hayatımı Tanrı'ya nasıl verebilirim?
Yanıt
Hepimiz bir şey için yaşarız. Hayata tamamen kendimizi memnun etmek için başlarız. Büyüdükçe bu durum genellikle pek değişmez. Odak noktamız ilişkiler, kariyer veya hedefler gibi bizim için önemli olan alanlar arasında daha dağınık hale gelebilir. Ancak sonuçta neredeyse her zaman kendimizi memnun etme arzusu vardır. Mutluluk arayışı evrensel bir yolculuktur.
Ancak, kendimiz için yaşamak üzere yaratılmadık. Tanrı tarafından, O'nun suretinde, O'nun hoşnutluğu için tasarlandık (Yaratılış 1:27; Koloseliler 1:16). Fransız filozof Blaise Pascal şöyle yazmıştır: "Her insanın yüreğinde Tanrı'ya ait bir boşluk vardır ve bu boşluk asla yaratılmış herhangi bir şey tarafından doldurulamaz. Sadece İsa Mesih aracılığıyla bilinen Tanrı tarafından doldurulabilir."
Tarih boyunca insanlık bu boşluğu Tanrı dışında her şeyle doldurmaya çalışmıştır: Din, felsefe, insan ilişkileri veya maddi kazanç. Tarihimizi karakterize eden evrensel çaresizlik, açgözlülük ve genel umutsuzluğun da gösterdiği gibi, hiçbir şey tatmin etmemektedir. İsa şöyle demiştir: "Ey bütün yorgunlar ve yükü ağır olanlar! Bana gelin, ben size rahat veririm" (Matta 11:28). Yeşaya 45:5'te Tanrı şöyle der: "RAB benim, başkası yok, Benden başka Tanrı yok." Kutsal Kitap, Tanrı'nın insanoğlunun peşini bırakmayışının öyküsüdür.
Yaşamın kendimizle ilgili olmadığını kabul ettiğimizde, Tanrı'dan kaçmayı bırakmaya ve O'nun bizi ele geçirmesine izin vermeye hazır oluruz. Herhangi birimizin kutsal bir Tanrı'yla ilişki kurabilmesinin tek yolu günahkâr olduğumuzu kabul etmek, bu günahtan uzaklaşmak ve İsa'nın günahın bedelini ödemek için yaptığı fedakârlığı kabul etmektir. Tanrı'yla dua aracılığıyla bağlantı kurarız. Tanrı'nın bizi duyduğuna ve yanıt vereceğine inanarak imanla dua ederiz. İbraniler 11:6 şöyle der: "İman olmadan Tanrı'yı hoşnut etmek olanaksızdır. Tanrı'ya yaklaşan, O'nun var olduğuna ve kendisini arayanları ödüllendireceğine iman etmelidir." Günahımızı itiraf eder, bağışlanmamız için bir yol açtığı için İsa'ya şükreder ve O'nu yaşamlarımızın kontrolünü ele almaya davet ederiz.
İsa Mesih'e iman ederek Tanrı'ya gelmek, yaşamlarımızın sahipliğini Tanrı'ya devretmemiz anlamına gelir. O'nu yaşamlarımızın patronu, efendisi yaparız. Kendimize tapan eski yüreklerimizi İsa'nın mükemmelliğiyle değiştiririz (2. Korintliler 5:21). Romalılar 12:1 ayeti, gerçekleşen şeyin görsel bir tanımını verir: "Bedenlerinizi diri, kutsal, Tanrı'yı hoşnut eden birer kurban olarak sunun." Tek gerçek Tanrı'ya adanmış bir sunak hayal edin. Sonra üzerine sürünerek uzandığınızı ve şöyle dediğinizi hayal edin: "İşte buradayım Tanrım. Ben bir günahkârım ama sen yine de beni seviyorsun. Benim için öldüğün ve günahlarımın bağışlanabilmesi için ölümden dirildiğin için teşekkür ederim. Beni temizle, beni bağışla ve beni çocuğun yap. Beni al. Her şeyimi. Bundan sonra senin için yaşamak istiyorum."
Kendimizi Tanrı'ya sunduğumuzda, ruhlarımızda yaşaması için Kutsal Ruh'unu gönderir (1.Yuhanna 4:13; Elçilerin İşleri 5:32; Romalılar 8:16). Yaşam artık her istediğimizi yapmaktan ibaret değildir. Bizler İsa'ya aitiz ve bedenlerimiz Ruh'un kutsal tapınağıdır (1. Korintliler 6:19-20).
Yaşamlarımızı Tanrı'ya teslim ettiğimiz andan itibaren Kutsal Ruh bize Tanrı için yaşama gücü ve arzusu verir. "İsteğimizi" değiştirir. Kendimizi her gün O'na teslim ettikçe, dua ettikçe, Kutsal Kitap okudukça, ibadet ettikçe ve diğer Hristiyanlarla paydaşlık ettikçe, imanımızda ve Tanrı'yı nasıl hoşnut edeceğimize dair anlayışımızda büyürüz (2. Petrus 3:18).
İsa şöyle demiştir: "Ardımdan gelmek isteyen kendini inkâr etsin, her gün çarmıhını yüklenip beni izlesin" (Luka 9:23). Çoğu zaman Tanrı'nın bizim için istediği yol, bizim ya da arkadaşlarımızın seçeceğinden farklı bir yöne gider. Bu, geniş yol ile dar yol arasındaki seçimdir (Matta 7:13). İsa bizi hangi amaç için yarattığını bilir. Bu amacı keşfetmek ve onu yaşamak gerçek mutluluğun sırrıdır. İsa'yı izlemek onu bulmamızın tek yoludur.
English
Hayatımı Tanrı'ya nasıl verebilirim?
