Soru
Hayat neden bu kadar zor?
Yanıt
Hayat zordur. Bazıları için diğerlerinden daha zordur, ancak hepimiz kusurlu bir dünyada kusurlu insanlar olmakla başa çıkmak zorundayız. Kazalar, felaketler, hastalıklar, kalp ağrısı, kayıplar...İnsan kalbinin acı çekebileceği yollar sayısızdır. İsa bile yaşamın zor olduğunu kabul etti, ama bununla yetinmedi. Şöyle dedi: "Bunları size, bende esenliğiniz olsun diye söyledim. Dünyada sıkıntınız olacak. Ama cesur olun, ben dünyayı yendim" (Yuhanna 16:33).
Hayatın hiçbir zaman zor olmaması gerekiyordu. Tanrı dünyayı yarattığında ve içine ilk erkek ve kadını yerleştirdiğinde, yaşam mükemmeldi (Yaratılış 1-2). Bedenler mükemmeldi. Sıcaklık mükemmeldi. İlk çiftin ilişkisi mükemmeldi ve ihtiyaç duydukları ya da istedikleri her şeye sahiptiler. Hatta Tanrı'nın varlığı bile yanlarındaydı. Cennette yaşıyorlardı.
Adem ve Havva Tanrı'nın yolu yerine kendi yollarını seçtiklerinde her şey değişti. Mükemmellik bozuldu ve yaşam zorlaştı. İnsanlığın itaatsizliğinin bir sonucu olarak, Tanrı yarattığı mükemmel dünyayı lanetledi ve böylece kadın ve erkeğe sırt çevirdi. Çiçek tarhlarının olduğu yerde devedikenleri filizlendi. Yiyecek artık baktıkları her yerde bulunmuyordu. Artık hayatta kalmak için yiyecek aramak, ekmek, mücadele etmek ve biçmek zorundaydılar. Günah her şeyi mahvetmişti. Şimdi "bütün yaratılış inliyor" (Romalılar 8:22) ve biz de onunla birlikte inliyoruz.
Günah dünyamızı hâlâ etkilemektedir ve yaşam hâlâ zordur. Günah, yıkımını başkalarına da taşıyan bir dalgalanma etkisine sahiptir. Şu örneği düşünün: Bir adam sarhoş olur. Bu bir günahtır (Süleyman'ın Özdeyişleri 20:1). Eve gelir ve karısını ve çocuklarını döver: Bu da bir günahtır. Karısının burnu kırılır ve hayatının geri kalanında zorluklar yaşar. Çocuklar o kadar sarsılır ki kaçarlar ve sonunda uyuşturucu ve fuhşa bulaşırlar. Daha fazla günah. Oğullardan biri arabasına biner ve uyuşturucunun etkisiyle dur işaretini görmezden gelerek bir otobüse çarpar ve altı kişinin ölümüne neden olur. Aileleri şimdi hayatlarının geri kalanında bu kaybın yasını tutacak ve başkaları da onların acısından çeşitli şekillerde etkilenecektir. Bir günahın etkileri yayılmaya devam eder, sayısız başka insanı etkiler, onlar da başka insanları etkiler ve miras devam eder. Bu sadece bir günah. Bunu on milyonlarla çarptığımızda, dünyanın neden bu kadar berbat ve hayatın neden bu kadar zor olduğunu anlamaya başlarız.
Hayatın bu kadar zor olmasının bir başka nedeni de buranın son evimiz olmamasıdır. İsa'ya ait olanlar burada ziyaretçi olarak bulunurlar. Tanrı bizi ailesine kabul ettiği anda başka bir krallığın vatandaşı olduk (Yuhanna 1:12). Bizler burada kralların Kralı olan Babamız için görev yapan elçileriz (2. Korintliler 5:20). Bu dünyada kendimizi evimizde hissetmemeliyiz. Buraya ait değiliz, bu yüzden sık sık kendimizi yabancı gibi hissetmemiz doğaldır (İbraniler 11:13). Hayat çoğu zaman zordur çünkü İsa Mesih tarafından kurtarılmış ve dönüştürülmüş olanlar eve dönmek için derin bir özlemle yaşarlar (2. Korintliler 5:17). Ancak itaatkâr çocuklar olarak, Babamız bizi çağırana kadar görevlerimize sadık kalırız.
Hayat zor olduğunda, bu dünyanın son durağımız olmadığını hatırlatır. Koşullar ne kadar zor olursa olsun, Pavlus bunları "hafif ve geçici sıkıntılar" olarak adlandırır (2. Korintliler 4:17). Pavlus ve birinci yüzyıldaki Hristiyanların çoğu, yaşamın ne kadar zor olduğunu çoğumuzun asla bilemeyeceği şekilde biliyorlardı (2. Korintliler 11:23-29). Onların mücadelelerinden bazıları İbraniler 11. bölümde sergilenmektedir; bu bölüm bize hayatlarımız ne kadar zor olursa olsun, pek çok kişinin durumunun daha kötü olduğunu hatırlatmaktadır.
Sıkıntılarla büyüdükçe, yeryüzünde geçirdiği süre boyunca çok mücadele etmiş olan Mesih'in karakterini geliştiririz (Yeşaya 53:3). O'nun özverisi, tahammülü ve Tanrı'ya güveni bizim için bir örnektir: "Yorulup cesaretinizi yitirmemek için, günahkârların bunca karşı koymasına katlanmış Olan'ı düşünün" (İbraniler 12:3).
Yaşam zordur, ama Mesih bizim savunucumuzdur (1. Yuhanna 2:1), Baba'ya karşı davamızı savunan şefaatçimizdir. Zorluk, depresyon, korku, kalp ağrısı ve yaşamı zorlaştıran birçok insani durumla mücadele etmenin nasıl bir his olduğunu bilir (İbraniler 4:15). Yaşam zordur, ancak Kutsal Ruh bize yardım eden ve sonsuza dek bizimle kalan tesellicimizdir (Yuhanna 14:16).
Yaşam zordur ama kısadır. Sonsuzlukla kıyaslandığında, dünyevi yaşamlarımız sabah güneşiyle birlikte kaybolan bir sis gibidir (Yakup 4:14). Dünyada geçirdiğimiz bu süre boyunca yaptıklarımız sonsuzluğun geri kalanını etkiler. Acı çekebilir, sertleşebilir ve mücadelelerimizi boşa harcayabiliriz. Ya da tahammül edebilir (Yakup 1:2-4), büyüyebilir, imanı öğrenebilir, mücadele eden başkaları için şefkat geliştirebilir ve nihai ödülümüzü bekleyebiliriz. O zaman Kurtarıcımızın şöyle dediğini duyacağız: "Aferin, iyi ve güvenilir köle! Sen küçük işlerde güvenilir olduğunu gösterdin, ben de seni büyük işlerin başına geçireceğim. Gel, efendinin şenliğine katıl!" (Matta 25:21)
English
Hayat neden bu kadar zor?
