Soru
Geçmişi unutmak Kutsal Kitap'a uygun mudur? Kutsal Kitap bize geçmişi unutmamızı mı öğütler?
Yanıt
Elçi Pavlus Filipililer 3:13-14'te şöyle söyler: "Kardeşler, kendimi bunu kazanmış saymıyorum. Ancak şunu yapıyorum: Geride kalan her şeyi unutup ileride olanlara uzanarak, Tanrı'nın Mesih İsa aracılığıyla yaptığı göksel çağrıda öngörülen ödülü kazanmak için hedefe doğru koşuyorum." Pavlus bize Mesih'le tanışmadan önce olan her şeyi unutmamızı mı emrediyor? Bu, zihnimizi tüm anılardan arındırmamız için bir emir mi?
Bu sözlerden önce gelen pasajı dikkate almak önemlidir. Pavlus az önce, Yahudi zihnine göre son derece önemli olan tüm dini niteliklerini sıralamıştı. Öncesinde şöyle der: "Dahası var, uğruna her şeyi yitirdiğim Rabbim İsa Mesih'i tanımanın üstün değeri yanında her şeyi zarar sayıyorum, süprüntü sayıyorum" (ayet 8). Pavlus, Mesih'i tanımak ve kurtuluş için yalnızca O'nun doğruluğuna güvenmekle kıyaslandığında, bedensel hiçbir başarının önemli olmadığını belirtmektedir (Efesliler 2:8-9). Ne kadar iyi ya da ne kadar kötü olursak olalım, hepimiz Mesih'e aynı şekilde gelmeliyiz: Alçakgönüllü, tövbe etmiş ve O'nun bağışlamasını hak etmemiş olarak (Romalılar 5:8; Titus 3:5).
Bu pasajda geçen unutma sözcüğü "artık önemsememe, ihmal etme, odaklanmayı reddetme" anlamına gelmektedir. Hafızalarımız doğumumuzdan itibaren duyularımız aracılığıyla edindiğimiz milyonlarca bilgiyi depolar. Bazı deneyimleri unutmak imkânsızdır ve bunları unutmak için gösterilen her çaba onları daha da belirgin hale getirir. Pavlus hafızamızı silmemizi tavsiye etmiyor; bize geçmişten ziyade bugüne ve geleceğe odaklanmamızı söylüyor.
"Geçmişte yaşamak" kolaydır. İster zihnimizin sürekli tekrarladığı geçmiş bir zafer olsun, isterse üzerimizde bir örtü gibi asılı duran geçmiş bir yenilgi, geçmişte bırakılması gerekir. Hiçbir şey şimdiki hizmeti başka bir zamana saplanıp kalmak kadar engelleyemez. Pavlus'un unutkanlığını örnek almak, geçmişi bir hiç olarak saymamız anlamına gelir. Bizi o geçmiş ana bağlayan ipleri keseriz. Geçmiş başarıların gururumuzu şişirmesine izin vermeyiz. Geçmişteki başarısızlıkların kendimize verdiğimiz değeri azaltmasına izin vermeyiz. Onu geride bırakır ve onun yerine Mesih'teki yeni kimliğimizi benimseriz (2. Korintliler 5:17).
Bununla birlikte, her şeyi unutmamalıyız, yani her şeyden habersiz olmamalıyız. Aslında, Tanrı'nın bize hatırlamamız için talimat verdiği birçok zaman vardır. Yasa'nın Tekrarı 9:7'de Musa İsrailliler'e şöyle der: "Tanrınız RAB'bi çölde nasıl kızdırdığınızı anımsayın, hiç unutmayın. Mısır'dan çıktığınız günden buraya varıncaya dek, RAB'be sürekli karşı geldiniz." Tanrı'nın bizim için yaptıklarını (Mezmur 77:11; 103:2), Mesih uğruna acı çeken diğer insanları (İbraniler 13:3; Koloseliler 4:18) ve İsa bizi kurtarmadan önce ne olduğumuzu (Efesliler 2:11-12; 1. Korintliler 6:9-11) hatırlamaya teşvik ediliriz. Ancak hatırlama Tanrı'nın yüceliği ve ruhsal yararımız için olmalıdır. Eğer Mesih'in kanıyla temizlenmişsek, geçmişteki hatalarımız için hiçbir yargı kalmaz (Romalılar 8:1). Tanrı geçmiş günahlarımızı hatırlamamayı seçiyorsa (İbraniler 8:12), biz de onları bir kenara bırakmayı seçebilir ve O'nu sevenlere vaat ettiği geleceği kucaklayabiliriz (Romalılar 8:28; Efesliler 2:10).
English
Geçmişi unutmak Kutsal Kitap'a uygun mudur? Kutsal Kitap bize geçmişi unutmamızı mı öğütler?
