Soru
Dualarımız neden "göklerdeki Babamız"a yöneltilmelidir (Matta 6:9)?
Yanıt
Matta 5-7 İsa'nın birçok konuşmasından birini kaydeder. Bu konuşma Dağdaki Vaaz olarak bilinir. Matta 6, İsa'nın öğrencilerine göklerin krallığının doğası hakkında hitap ettiği bu konuşmanın ortasına denk gelir. Bu bölümün ortasında İsa, "göklerdeki Babamız"a hitap ettiği bir dua modeli sunar (Matta 6:9).
Bu model, imanlıların dualarında kime hitap edecekleri konusunda kesin bir kural sağlar mı? İsa'nın dua modelini Kutsal Yazılar'daki diğer bölümlerle karşılaştırdığımızda, durumun böyle olmadığını görürüz. Pavlus duasında İsa'ya (Oğul) hitap eder (2. Korintliler 12:8-9; 2. Selanikliler 2:16-17). İstefanos şehit duasında İsa'ya hitap eder (Elçilerin İşleri 7:59). Yuhanna Vahiy kitabını bitirirken İsa'ya hitap eder (Vahiy 22:20). Başka birçok ayet de Oğul'a dua etmenin uygun olduğuna işaret eder. İsa bile dua ederken O'na hitap etmenin uygun olduğunu öğretir (Yuhanna 14:13-14). İsa ve Kutsal Ruh inanlı ile Baba arasında aracılık eder, bu nedenle İsa'ya ve Ruh'a yapılan duaların da kabul edilmesi mantıklıdır (1. Yuhanna 2:1-2; Romalılar 8:26).
İsa "göklerdeki Babamız" diye hitap etmenin uygunluğunu öğretir. Bu ilk iki kelimede, Babamız, bazılarının Hristiyanlığın özü olarak gördüğü şeye sahibiz: Tanrı'nın günahımızı lütfederek bağışlaması, bizi ailesine kabul etmesi ve kendi suretini bizde yeniden oluşturması, böylece gerçekten O'nun çocukları olmamıza izin vermesi (bkz. Yuhanna 1:12). "Tanrı'ya öfkesini yatıştırdığımız bir Tanrı olarak değil, sevgisine başvurduğumuz bir Baba olarak hitap etmek Hristiyan duasının özüdür" (A. Carr, The Cambridge Bible for Schools and Colleges: Matthew, Cambridge University Press, 1893).
İsa, Matta 6'daki örnek duasından önce, tanınmak ve itibar kazanmak için başkalarının arasında açıkça dua eden Ferisilere (Yahudi din önderlerinin bir mezhebi) atıfta bulunur (Matta 6:1, 5). Ferisiler ikiyüzlü oldukları için suçluydular (Matta 6:5). İkiyüzlü teriminin etimolojisi bir aktöre ya da rol yapan kişiye işaret eder. Ferisilerin durumunda, sözleriyle eylemlerinden farklı bir şey öğrettikleri için suçluydular. Yasa ve geleneğin yükünü başkalarına yüklerken, kendileri buna uymuyorlardı. Bunun bir parçası da dua yaşamlarıydı. Baba'nın kendilerini tanıması ve etkileşimde bulunması için dua etmeleri gerekirken, insanların kendilerini tanıması için dua ettiler (Matta 6:6).
Kutsal Yazılar'ın bu bölümünün odak noktası dua eden kişinin doğru alçakgönüllülüğüdür. İsa Ferisileri gururları ve bencillikleri nedeniyle kınadıktan sonra, Matta 6:9'dan başlayarak dua için bir model sunar. Hristiyan, dualarıyla ilgili olarak insanların takdiriyle ilgilenmemeli, Tanrı'nın takdirine odaklanmalıdır. İsa'nın verdiği modelin, hitap edilecek kişi olarak Baba Tanrı ile başlamasının nedeni budur. Ancak İsa, Baba'nın hitap edilmesi gereken tek kişi olduğuna dair kesin ve katı bir kural vermez. Diğer bölümler İsa ve Kutsal Ruh'un eşit derecede Tanrı olduğunu öğretir (Yuhanna 8:58; Matta 3:16-17; Efesliler 1:3-14) ve imanlıların Oğul Tanrı'ya dua ettiklerine dair örnekler gösterir.
İsa'nın örnek duasında Tanrı'nın konumu, yani "gökte", kuşkusuz ilginç bir çalışmadır. Babamız ifadesi Tanrı'nın bize yakın olduğunu; gökteki kelimesi ise uzakta olduğunu ima eder. Her iki kavram da aynı anda doğrudur. Mezmur 139:7-12 Tanrı'nın sadece göklerde değil, her yerde olduğunu söyler. Davut Tanrı'nın olmadığı hiçbir yere gidemeyeceğini, çünkü Tanrı'nın her yerde olduğunu söyler. Tanrı'nın bu niteliği için kullanılan teolojik terim her yerde hazır ve nazır olmasıdır.
İsa bize sadece doğru dua için bir model sunmakla kalmaz, aynı zamanda bağışlanmış kişiler olarak "Tanrı'nın lütuf tahtına güvenle yaklaşabilmemiz" (İbraniler 4:16) için aracılık da eder (1.Yuhanna 2:1-2). Bu inanılmaz armağanı ihmal etmeyelim ve her gün dua, dilek ve şükranla Tanrı'ya yaklaşalım.
English
Dualarımız neden "göklerdeki Babamız"a yöneltilmelidir (Matta 6:9)?
