Soru
Dua günlüğü kavramı Kutsal Kitap'a uygun mu?
Yanıt
Dua günlüğü, kişinin dua deneyimlerinin düzenli olarak tutulan yazılı bir kaydıdır. Bir dua günlüğü genellikle yazılı dualarla, özel dua istekleriyle, bu isteklerin Tanrı tarafından ne zaman ve nasıl yanıtlandığına dair notlarla ve övgü ve şükran ifadeleriyle doldurulur. Doğası gereği, dua günlükleri genellikle özel tutulur. Dua günlüğü tutmak kesinlikle Kutsal Kitap'a dayalı bir kavramdır.
Dua günlüğü tutmak Kutsal Yazılar kadar eskidir. Mezmurların çoğu müziğe dökülmüş "günlük" dualarıdır. Bir çoban çocukken kral olan Davut, Kutsal Ruh'un ilhamıyla düşüncelerini ve dualarını günlüğe kaydetmiştir. Asaf, Musa ve Korah'ın oğulları gibi diğer mezmur yazarları da ilhamla yazdıkları dua ve ağıtları eklemişler ve bu derleme İsrailoğulları'nın tapınmalarında kullandıkları şarkılar haline gelmiştir. Bu günlük dualar, çağlar boyunca insanlara rahatlık ve açıklık getirmiş ve bazen onları kendi duaları olarak kullanmışlardır.
Mezmur 3 dua günlüğüne bir örnektir. "Oğlu Avşalom'dan kaçan Davut'un mezmuru" başlığıyla başlar. Davut'un yardım için Rab'be yakarışını ve ardından Tanrı'nın sadakati için Davut'un övgüsünü kaydeder.
Mezmurların çoğu Tanrı'ya dua niteliğindedir ve yazar yaşam koşullarıyla mücadele ederken çok çeşitli duyguları, soruları ve sonuçları ifade eder. Tanrı'nın Mezmurlar kitabını Kutsal Kitabımıza koymasının bir nedeni de bize onurlandırdığı dua türlerine örnekler vermektir. Mezmurlar'daki dualar dürüst, içten ve temizlenmemiş dualardır. Birçok insan duanın kutsal olabilmesi için bozulmamış ve cilalanmış olması gerektiğini düşünür. Ancak mezmur yazarlarının günlük duaları bize aksini gösterir. Bu dualar bazen öfkeli, bazen de yaşamdaki olaylara karşı ham ve içgüdüsel bir tepkiyi ifade eder, tıpkı bizim dualarımız gibi. Yine de Tanrı, en derin mücadelelerimizle, hatta O'nun bizi dikkate alıp almadığına dair sorularımızla başa çıkabileceğini göstermek için onları Kutsal Yazılar'da istemiştir. Örneğin, bir mezmur yazarı şöyle sorar: "Ya RAB, neden uzak duruyorsun, Sıkıntılı günlerde kendini gizliyorsun?" (Mezmur 10:1). Bir başka mezmur öylesine umutsuz bir haykırıştır ki, yazarı Hemen, Rab'bin umurunda olup olmadığına dair sorularını sıralar: "Niçin beni reddediyorsun, ya RAB, Neden yüzünü benden gizliyorsun?" (Mezmur 88:14).
Dua günlüğü, düşüncelerimizi Rab'be sunarken odaklanmamız için mükemmel bir yoldur. Dua günlüğü aynı zamanda yaşamımızın dönemlerini ve Rab'bin bize nasıl yanıt verdiğini ve bizi nasıl kurtardığını belgelememize de yardımcı olur. Düşüncelerimizi yazmak onları netleştirmemize yardımcı olur ve mezmur yazarları gibi, günlük tutmayı bitirdiğimizde genellikle iyi sonuçlara varırız. En karanlık düşüncelere sahip mezmurlar bile genellikle övgüyle biter; örneğin Mezmur 59 bir kurtuluş çığlığıdır ve Davut'un düşmanlarının bazı komplolarını ve zehirlerini ayrıntılarıyla anlatır. Ama bu şekilde biter: "Gücüm sensin, seni ilahilerle öveceğim, Çünkü kalem, beni seven Tanrı sensin" (Mezmur 59:17).
Dua etmenin birçok yolu vardır ve Tanrı'ya "alçakgönüllü ve pişman bir yürekle" (Mezmur 51:17) geldiğimizde hepsi Tanrı tarafından kabul edilir. İster gün boyunca dua edelim, ister dua dolabımızda diz çökerek dua edelim ya da bir dua günlüğü tutalım, Tanrı işitir ve yanıt verir (1. Yuhanna 5:15). Dua günlükleri Tanrı'nın geçmiş duaları nasıl yanıtladığını kendimize hatırlatmak için harika araçlardır. Geçmişte kendi içten çığlıklarımızı yeniden okuduğumuzda ve Tanrı'nın bizi nasıl kurtardığını hatırladığımızda, imanımızı geliştirmeye devam etmenin bir yolu olarak dua etmeye, güvenmeye ve günlük tutmaya devam etmemiz için teşvik ediliriz.
English
Dua günlüğü kavramı Kutsal Kitap'a uygun mu?
