Soru
Birine günah işlediğini söylemek sevgisizlik değil midir?
Yanıt
Günümüzde günahtan söz etmek genellikle hoş karşılanmaz. Birçok kilise önderi bile uzaktan kınayıcı ya da suçlayıcı olarak görülebilecek açıklamalar yapmaktan kaçınmaktadır. Genel kanı, belirli faaliyetlere karşı tavır almanın nezaketsizlik ya da sevgisizlik, dolayısıyla da dinsizlik olduğu yönündedir. Bununla birlikte, toplumsal olarak kabul edilebilir olan her zaman Kutsal Kitap açısından kabul edilebilir değildir ve birini sevme konusunun, o kişinin davranışının Tanrı tarafından kabul edilebilir olup olmamasıyla gerçekten bir ilgisi yoktur.
Evet, Tanrı herkesi sever ve herkes günahkâr olduğu için Tanrı günahkârları sever. Tanrı tüm dünyayı sever (Yuhanna 3:16), ama bu günahı onayladığı anlamına gelmez. İyi bir anne baba çocuklarını sever, ama bu onların her istediklerini yapmalarına izin verdiği anlamına gelmez. Bir evlat annesine yalan söylediğinde, annesi onu yine de sevebilir; ancak yalanı onaylamak zorunda değildir ve sevgiyle onu düzeltebilir.
Birini sevmek ve aynı zamanda onun hatalarına işaret etmek tamamen mümkündür. Aslında sevgi bazen bir hataya işaret etmemizi gerektirir. Bir akrabanız yasadışı uyuşturucularla uğraşıyorsa, en sevgi dolu şey uyuşturucu kullanımıyla yüzleşmek ve yardım teklif etmek değil midir? Evli bir arkadaşınız eşi olmayan biriyle flört ediyorsa, hangisi daha sevgi doludur, görmezden gelip en iyisini ummak mı, yoksa arkadaşınızı yakın sonuçlar konusunda uyarmak mı? Günah yok eder (Yakup 1:15), sevgi ise yıkımı önlemeye çalışır. "Sevgi haksızlığa sevinmez, gerçek olanla sevinir" (1. Korintliler 13:6).
Sevgiyi doğru tanımlamak önemlidir. Eğer "sevgi"den kasıt "günahkâr bir yaşam tarzını alkışlamak", "günahı görmezden gelmek" ya da "eylemlerin önemli olmadığını savunmak" ise, o zaman bu hatalı bir sevgi görüşüdür. Kutsal Kitap'a göre sevgi, bedeli ne olursa olsun bir kişi için en iyi olanı yapmaktır. Bu nedenle sevgi doğruluktur. Aldatma hiç kimse için "en iyiyi" getiremez.
İsa gerçek ve lütuf arasındaki mükemmel dengeyi sergilemiştir (Yuhanna 1:14). O her ikisini de somutlaştırmıştır. İsa her zaman kesin ve açık bir şekilde doğru olanı söylemiş ve gerçeğe karşı çıkanları sert bir şekilde azarlamıştır (bkz. Matta 23:33). Ancak İsa, günahları ne olursa olsun, tövbe ederek kendisine gelenler için teselli ve lütuf dolu sözlerden başka bir şey söylememiştir (bkz. Luka 7:48). Gerçeği görmezden gelip buna "lütuf" diyemeyeceğimiz gibi, lütfu görmezden gelip buna da "gerçek" diyemeyiz. Gerçek şu ki, Tanrı günahı yargılayacaktır; lütuf ise Tanrı'nın bizi günahtan kurtarmasıdır.
Tövbe etmeyen günahkârları ve günahlarını kabul etmeyi reddedenleri sevebiliriz ve sevmeliyiz. Onlar için en iyisini istemeli ve onlara iyilik yapmalıyız. Ve onlara günahlarıyla ilgili gerçeği, Tanrı'nın Mesih'teki lütfunun mesajıyla birlikte anlatmalıyız. Günah affedilebilir ve yürekler yenilenebilir.
Tüm bunlarla birlikte, Kutsal Kitap'ın (ve yalnızca Kutsal Kitap'ın) günahı ve doğruluğu tanımlamasına izin vermek önemlidir. Kutsal Kitap bir şeyin günah olduğunu söylüyorsa, hiçbir toplumsal baskı, dünyevi bilgelik ya da kişisel deneyim bize farklı bir şey söyletmemelidir. Gerçek gerçektir, kim ne derse desin ya da kim nasıl hissederse hissetsin.
Gerçeği sevgiyle iletmek (Efesliler 4:15) ve Mesih'e özgü bir hakikat ve lütuf dengesi için çaba göstermek de aynı derecede önemlidir. Ayrıca, her duruma alçakgönüllülük ve bağışlayıcılık ruhuyla yaklaşmak da önemlidir. "Sevgi birçok günahı örter" (1. Petrus 4:8). Her günahı göstermemize ya da her eylemi didik didik etmemize gerek yoktur.
Kendisini sık sık sosyal ve dini girdapların içinde bulan Pavlus bunu çok iyi ifade etmiştir: "Rab'bin kulu kavgacı olmamalı. Tersine, herkese şefkatle davranmalı, öğretme yeteneği olmalı, haksızlıklara sabırla dayanmalıdır. Kendisine karşı olanları yumuşak huyla yola getirmeli. Gerçeği anlamaları için Tanrı belki onlara bir tövbe yolu açar" (2. Timoteos 2:24-25). Başkalarına gerçeği öğretirken, bunu nazikçe ve herkese karşı nezaketle yapalım.
English
Birine günah işlediğini söylemek sevgisizlik değil midir?
