Soru
Bir Hristiyanın iki doğası var mıdır?
Yanıt
Bu soruyla ilgili olarak ortaya çıkan ilk sorun anlambilimseldir. Örneğin, pek çok kişi "günah doğası"nı tercih ederken, diğerleri "günahkâr doğa"yı ve yine diğerleri belirsiz "beden"i tercih etmektedir. Savaşan taraflar için kullanılan özel isimler ne olursa olsun, önemli olan Hristiyanlar arasında süregelen bir savaşın var olduğudur.
İkinci sorun ise "doğa"nın gerçek tanımıdır. Bu önemli kelimenin nasıl tanımlandığı, kişinin "eski insan" ile "yeni insan" arasındaki ayrımı ve bunun Hristiyan'ın yaşamındaki ilgili işleyişini nasıl gördüğünü belirler. "Doğayı" görmenin bir yolu, onu bir inanlının içindeki bir "kapasite" olarak anlamaktır. Böylece eski insan, imansızın eski yaşam biçimi olarak yorumlanır. Bu anlamda, Hristiyan'ın içinde birbiriyle rekabet eden iki kapasite vardır: Eski günah işleme kapasitesi ve yeni günah işlemeye direnme kapasitesi. İmansızın içinde böyle bir rekabet yoktur; tanrısallık kapasitesine sahip değildir çünkü sadece günah doğasına sahiptir. Bu onun "iyi işler" yapamayacağı anlamına gelmez, ama bu işler için motivasyonu her zaman günahkârlığıyla lekelenir. Buna ek olarak, günah işlememe kapasitesine sahip olmadığı için günah işlemeye karşı koyamaz.
Öte yandan imanlı tanrısallık kapasitesine sahiptir, çünkü Tanrı'nın Ruhu onun içinde yaşamaktadır. Hâlâ günah işleme kapasitesine sahiptir, ama artık günaha karşı koyma yeteneğine ve daha da önemlisi karşı koyma ve tanrısal yaşama arzusuna sahiptir. Mesih çarmıha gerildiğinde, eski insan da O'nunla birlikte çarmıha gerilmiş ve böylece Hristiyan artık günahın kölesi olmaktan kurtulmuştur (Romalılar 6:6). "Günahtan özgür kılınarak doğruluğun köleleri oldunuz" (Romalılar 6:18).
İman etme anında Hristiyan yeni bir doğaya sahip olur. Bu anlık bir durumdur. Öte yandan kutsallaştırma, Tanrı'nın yeni doğamızı geliştirerek zaman içinde daha da kutsallaşmamızı sağladığı bir süreçtir. Bu, yeni doğanın içinde bulunduğu "çadırla" -eski insan, eski doğa, beden- savaştığı, pek çok zafer ve yenilginin yaşandığı sürekli bir süreçtir.
Romalılar 7'de Pavlus, ruhsal açıdan en olgun insanların bile içinde sürekli devam eden savaşı açıklar. Yapmak istemediği şeyleri yaptığından ve aslında nefret ettiği kötülükleri yaptığından yakınır. Bunun "içimde yaşayan günahın" sonucu olduğunu söyler (Romalılar 7:20). "İç varlığına" göre Tanrı'nın yasasından zevk alır, ama şöyle der: "Ama bedenimin üyelerinde bambaşka bir yasa görüyorum. Bu da aklımın onayladığı yasaya karşı savaşıyor ve beni bedenimin üyelerindeki günah yasasına tutsak ediyor" (23. ayet). İşte, hangi terimleri taşırlarsa taşısınlar, iki varlığın klasik örneği. Mesele şu ki, bu savaş gerçektir ve Hristiyanların yaşamları boyunca sürdürecekleri bir savaştır.
Bu nedenle imanlılar bedenin işlerini öldürmeye (Romalılar 8:13), bir Hristiyan'ı günah işlemeye iten şeyleri öldürmeye (Koloseliler 3:5) ve öfke, gazap, kötülük gibi diğer günahları bir kenara bırakmaya teşvik edilirler (Koloseliler 3:8). Bütün bunlar Hristiyan'ın iki doğası olduğunu söylemek içindir; ama yeni doğanın sürekli yenilenmeye ihtiyacı vardır (Koloseliler 3:10). Elbette bu yenilenme Hristiyan için yaşam boyu sürecek bir süreçtir. Günaha karşı savaş sürekli olsa da, artık günahın kontrolü altında değilizdir (Romalılar 6:6). İmanlı Mesih'te gerçekten "yeni bir yaratıktır" (2. Korintliler 5:17) ve sonunda bizi bu ölüm bedeninden kurtaracak olan Mesih'tir. Rabbimiz İsa Mesih aracılığıyla Tanrı'ya şükürler olsun! (Romalılar 7:24-25).
English
Bir Hristiyanın iki doğası var mıdır?
