Soru
Bir Hristiyan'ın depresyonda olması yanlış mıdır?
Yanıt
Depresyon Hristiyanlar arasında bir şekilde suçlanan bir konudur. Bazıları bunun bir günah olduğunu açıkça ilan eder. Bu düşünceye göre depresyon Tanrı'nın vaatlerine olan inanç eksikliğini, Tanrı'nın günahkâr davranışları yargıladığını ya da sadece tembelliği ortaya koyar. Tanrı'nın iyi ve sevgi dolu olduğunu ve O'nda güvende olduğumuzu biliyoruz, o halde depresyona girecek ne var? Bazıları ise depresyonun tıbbi bir sorun olduğunu açıkça ilan eder. Bu düşünceye göre tüm depresyonlar beyindeki kimyasal dengesizliklerin bir sonucudur, dolayısıyla depresyon grip olmaktan daha yanlış bir şey değildir. Ve bir de ortada, depresyonun çirkin canavarının ne olduğundan gerçekten emin olmayanlar var. İnanç biraz ilişkili gibi görünüyor, ama beyin kimyasalları da öyle. Tabii bir de depresyondaki Hristiyanlar var; kendilerini suçlu, savunmacı, kafası karışık, kaybolmuş ya da kilisenin ne düşündüğünü umursamayacak kadar depresif hissediyorlar. Peki bir Hristiyan'ın depresyonda olması yanlış mıdır?
Depresyon terimi oldukça gevşek bir terimdir. Teşhis edilebilir bir tıbbi duruma (klinik depresyon) atıfta bulunabileceği gibi, geçici bir üzüntü veya ilgisizlik hissine ya da belirsiz, kalıcı bir keyifsizliğe de atıfta bulunabilir. Bu makale, depresyonun bu anlamlarından birkaçını kısaca ele almaya çalışacaktır.
Bazı insanlar için kimyasal veya hormonal bir dengesizlik depresif bir durumu tetikler. Bu durum en çok doğum sonrası depresyon yaşayan kadınlar veya bazı ilaçları kullanan kişiler için tipiktir. Diğer zamanlarda depresyon durumsaldır, olumsuz koşullar, yaşam değişiklikleri, ruhsal bir kriz vb. nedenlerden kaynaklanır. Bu krizlere verdiğimiz duygusal tepki de kimyasal bir dengesizliği tetikleyebilir. Gerçekten de insanlar "müthiş ve harika bir şekilde yaratılmıştır" (Mezmur 139:14) ve biyolojimizin duygularımızla etkileşime girmesi ve bunun tersinin olması şaşırtıcı olmamalıdır. Kişi bir kez depresyona girdiğinde, hormonal dengesizlik ve olumsuz duygu döngüsünü kırmak zor olabilir. İster duygular biyolojinin değişmesine neden olsun, ister biyoloji duyguların değişmesine neden olsun, ortaya çıkan semptomlar aynıdır.
Tıbbi bir rahatsızlığa sahip olmak günah değildir. Ancak kişiyi bu duruma getiren şey günahtan kaynaklanıyor olabilir. Örneğin, şeker hastası olmak yanlış değildir, ancak obur olmak yanlıştır (ve bu ikisi bazen birbiriyle ilişkilidir). Ayrıca, bir kişinin gerçek bir tıbbi duruma nasıl tepki verdiği de günah olabilir. Örneğin, diyabetli bir kişinin hastalığını başkalarını manipüle etmek için kullanması ya da "kurban" zihniyetini veya hak sahibi olma tutumunu benimsemesi günah olacaktır.
Yine de çoğu zaman diyabet ya da diğer tıbbi rahatsızlıkları olanları depresyon geçirenlere kıyasla daha az suçlu buluruz. Nedense ruhsal hastalıklar -özellikle de depresyon- fiziksel rahatsızlıklara kıyasla günahkâr nedenlerle daha sık ilişkilendirilir. Depresyon yalnızca tıbbi bir mesele olmadığı gibi, yalnızca duygusal veya ruhsal bir mesele de değildir.
Depresyon genellikle sürekli bir üzüntü hissi olarak görülür. Elbette üzgün olmak normaldir. Acılarla dolu bir dünyada yaşıyoruz (Yaratılış 3:14-19; Romalılar 8:20-22) ve İsa Lazar'ın ölümü üzerine ağladı (Yuhanna 11:35). Her zaman mutlu bir yüz ifadesi takınmaya ve işler yolunda olmadığı halde yolundaymış gibi davranmaya gerek yoktur.
Kutsal Kitap'ta üzüntüyle, hatta depresyonla mücadele eden pek çok Tanrı adamı örneği vardır. Davut şöyle yazmıştır: "Çektiğim acıları kaydettin, Gözyaşlarımı tulumunda biriktirdin! Bunlar defterinde yazılı değil mi?" (Mezmur 56:8). "[Tanrı'nın] gönlüne uygun bir adam" (Elçilerin İşleri 13:22) olan Davut üzüntüsünü geçiştirmedi; bunu Tanrı'ya ifade etti. Hem Musa (Çölde Sayım 11:15) hem de İlyas (1.Krallar 19:3-5), iki iman kahramanı, Tanrı'ya mevcut gerçekliklerinde yaşamaktansa ölmeyi tercih ettiklerini itiraf etmişlerdir. Her ikisi de duyguları nedeniyle Tanrı tarafından azarlanmamış, aksine Tanrı'nın sevgisi ve sağlayışıyla karşılanmışlardır. Kutsal Kitap insan duygularının gerçeklerini kabul etmekten çekinmez. Üzüntü hayatın bir parçasıdır ve kınanmaz.
İnananlar olarak, üzüntümüzün ve depresyonumuzun ortasında bile Tanrı'nın planının daha büyük gerçekliğini görmeye teşvik ediliyoruz. Evet, bu dünya düşmüştür ve çoğu zaman acı vericidir. İç karartıcı olabilir. Ama Tanrı çok daha büyüktür. O zaferle iş başındadır. Musa ve İlyas Tanrı'nın sağlayışını aldılar ve O'nun tazelemesini deneyimlediler. Davut üzüntüsünü döktükten kısa bir süre sonra Tanrı'yı övdü. İsa şöyle dedi: "Bunları size, bende esenliğiniz olsun diye söyledim. Dünyada sıkıntınız olacak. Ama cesur olun, ben dünyayı yendim" (Yuhanna 16:33).
Hristiyanların belayı olduğu gibi görmelerine izin verilir. Aynı zamanda, Tanrı'nın ilgisine yürekten inanırız. Yüreklenmek, bir gülümseme yapıştırmak ya da depresyonun getirdiği boşluk hissini görmezden gelmek anlamına gelmez. Bu, depresyonu danışmanlık veya ilaç tedavisi yoluyla tedavi etmeyi ihmal etmek anlamına gelmez. Depresyona yol açan ilişkisel acıları ya da yanlış algıları görmezden gelmek anlamına gelmez (Şeytan'ın yalanları, eğer onlara inanırsak, bizi umutsuzluğa sürükleyecektir). Bu, depresyonun yaşam boyu süren bir mücadele olabileceği gerçeğini inkar etmek anlamına gelmez.
Yürekli olmanın anlamı tüm acılarımızı Tanrı'ya sunmaktır. O'na güvenmeye devam etmek anlamına gelir. O'nun Kendisi ve bizim hakkımızda söylediklerinin doğru olduğuna inanmak demektir, öyle hissetmediğimiz zamanlarda bile. İhtiyacımız olan yardımı almak, depresyona teslim olmak yerine onunla mücadele etmek anlamına gelir. Dünyanın ahlaksızlığını kabul ediyoruz, ama aynı zamanda Tanrı'nın yeterliliğini de kabul ediyoruz.
Depresyonda olmak yanlış değildir. Ancak depresyondayken Tanrı'dan ümidi kesmek yanlıştır ve depresif bir durumun üstesinden gelmek için özellikle yararlı değildir. "Neden üzgünsün, ey gönlüm, Neden içim huzursuz? Tanrı'ya umut bağla, Çünkü O'na yine övgüler sunacağım; O benim kurtarıcım ve Tanrım'dır" (Mezmur 43:5).
English
Bir Hristiyan'ın depresyonda olması yanlış mıdır?
