Soru
Bir Hristiyan Tanrı'nın gazabından ve cezasından korkmayı nasıl bırakabilir?
Yanıt
Kutsal Kitap tüm insanların Tanrı'nın gözünde suçlu olduğunu ve günahtan dolayı O'nun gazabını ve cezasını hak ettiğini doğrular (Mezmur 51:3-5; Romalılar 3:9-26). Ancak, İsa Mesih'in çarmıhta kurban edilmesi aracılığıyla Tanrı suçluluğumuzu ve ceza korkumuzu ortadan kaldıracak araçları sağlar (Yeşaya 53:10-12; İbraniler 9:14; Yuhanna 1:29). İsa'nın ölümü ve dirilişi imanlıların Tanrı'yla doğru bir ilişki içinde olmanın bereketini ve özgürlüğünü deneyimlemelerinin yolunu açmıştır (2. Korintliler 5:21). Hristiyanlar Tanrı'nın gazabından ve cezasından korkmayı bırakabilirler çünkü Tanrı Kuzusu İsa Mesih'in kanı onları tüm günahlardan arındırır (İbraniler 10:11-14; 1. Yuhanna 1:7).
Şeytan "yalancı ve yalanın babasıdır" (Yuhanna 8:44). O, "kardeşlerimizin suçlayıcısıdır" ve "onları gece gündüz Tanrımızın önünde suçlar" (Vahiy 12:10). Düşmanımız olan şeytan gazap, yargı ve cezayla ilgili asılsız korkularla bizi Tanrı'dan ayırmaya çalışır. Ancak korku, Şeytan'ın bizi Tanrı'nın Egemenliği'nde etkisiz ve işe yaramaz kılmak için kurduğu tuzaklardan biridir (1. Petrus 5:8-9).
İnanlılar Tanrı'nın gazabından korkmayı ve suçluluk duygusunun ağırlığı altında yaşamayı bırakabilirler çünkü "artık Mesih İsa'ya ait olanlar için hiçbir mahkûmiyet yoktur" (Romalılar 8:1, NLT). İsa suçlayıcımızın sesini susturmak için canını vermiştir. Şeytan artık bizi suçlayamaz (Romalılar 8:33-34). Elçi Pavlus şöyle yazar: "Çünkü Tanrı'nın kendisi bize kendi katında doğru bir yer verdi. O halde bizi kim suçlayacak? Hiç kimse... Çünkü Mesih İsa bizim için öldü, bizim için dirildi ve Tanrı'nın sağında onurlu bir yerde oturup bizim için yalvarıyor. . . . Hiçbir şey bizi Tanrı'nın sevgisinden ayıramaz. Ne ölüm ne de yaşam, ne melekler ne de cinler, ne bugün için korkularımız ne de yarın için endişelerimiz, cehennemin güçleri bile bizi Rabbimiz Mesih İsa'da açıklanan Tanrı sevgisinden ayıramaz" (Romalılar 8:35-39).
Kişi tövbe edip kurtulduktan sonra da günaha ve kötülüğe karşı mücadele etmek zorundadır (1. Yuhanna 1:8). Ancak Kutsal Yazılar şöyle der: "Günahımız yok dersek, kendimizi aldatırız, içimizde gerçek olmaz. Ama günahlarımızı itiraf edersek, güvenilir ve adil olan Tanrı günahlarımızı bağışlayıp bizi her kötülükten arındıracaktır" (1. Yuhanna 1:8-9; ayrıca bkz. Süleyman'ın Özdeyişleri 28:13). Bir Hristiyan artık suçlu bir vicdanla yaşamak zorunda değildir (İbraniler 10:22). Bununla birlikte, imanlılar ayartma ve günahla yaşam boyu sürecek bir savaşa hazırlıklı olmalıdırlar (Romalılar 7:14-25; ayrıca bkz. 1. Yuhanna 1:8).
Neyse ki İsa zayıflıklarımızı anlar ve O ve Kutsal Ruh göksel avukatlarımız olarak hareket ederek Tanrı'nın önünde bizim adımıza sürekli aracılık ederler (Romalılar 8:26-27, 34; İbraniler 4:15; 7:27; 1. Yuhanna 2:1-2). Ayrıca "imanın iyi savaşını verirken" (1. Timoteos 6:12) giymemiz için bize Tanrı'nın zırhı da verilmiştir (Efesliler 6:11-20; Romalılar 13:12). Hedefe ulaşamadığımızda, günahlarımızı itiraf eder ve Tanrı'nın bağışlamasını alırız. Mesih'in kanı geçmiş, şimdiki ve gelecekteki tüm suçlarımızın bedelini zaten ödemiştir (1. Petrus 1:18-19; 2. Korintliler 5:19; 1. Yuhanna 2:2).
Kutsallaştırma anlık değil, devam eden bir iştir (2. Korintliler 3:18; 2. Selanikliler 2:13). Hristiyan yaşamı, Tanrı'nın bizi her seferinde biraz daha Oğlu'nun suretine dönüştürdüğü "diri ve kutsal bir kurban" (Romalılar 12:1-3) olmalıdır (Filipililer 3:12-14; Efesliler 4:15; 1. Selanikliler 4:3-7; İbraniler 12:14; 2. Petrus 3:18).
Hristiyanların Tanrı'dan ve O'nun kutsallığından sağlıklı, saygılı ve hürmetkâr bir korku duymaları uygundur (1. Samuel 12:24; Süleyman'ın Özdeyişleri 1:7; İbraniler 12:28-29; Vahiy 14:7). Ancak Tanrı'nın İsa Mesih'teki kurtuluş teklifini reddeden tanrısız, itaatsiz ve kötüler için ayrılmış olan O'nun ilahi gazabından ve cezasından korkmak zorunda değiliz (Romalılar 1:18-20; Matta 25:31-33, 41-45; Efesliler 5:6; Koloseliler 3:6; 2. Petrus 2:4-9).
Hristiyanlar Tanrı'nın gazabından ve cezasından korkmayı bırakabilirler çünkü O'nun kusursuz sevgisi korkuyu ortadan kaldırır (1Yu.4:18). Rab'bin bağışlaması, şefkati ve merhameti O'na iman edip güvenenler için sonsuz ve ebedidir (Mısır'dan Çıkış 34:5-7; Nehemya 9:16-17; Yeşaya 43:25; Mika 7:18-20; Filipililer 3:13-14). İnanlılar Mesih'in rahatlatıcı vaadiyle sevinebilir ve dinlenebilirler: "Size doğrusunu söyleyeyim, sözümü işitip beni gönderene iman edenin sonsuz yaşamı vardır. Böyle biri yargılanmaz, ölümden yaşama geçmiştir" (Yuhanna 5:24).
English
Bir Hristiyan Tanrı'nın gazabından ve cezasından korkmayı nasıl bırakabilir?
