Soru
Bir Hristiyan işçi sendikasına katılmalı mı?
Yanıt
İşçi sendikası, ücretlerini, sosyal haklarını ve çalışma koşullarını etkileyen konularda üyelerinin çıkarlarını ilerletmeyi amaçlayan bir işçi örgütüdür. İşçi sendikaları kendi başlarına ne iyi ne de kötüdür; sadece iyi ya da kötü amaçlar için kullanılabilecek araçlardır. Kutsal Kitap işçi sendikalarını ele almaz, ancak çalışmayı yöneten ilkeler ve yaşamlarımızda otoriteyle başa çıkmak da dahil olmak üzere bazı yararlı rehberlik sağlar.
Sendikalar, çalışanlarına kötü politikalar veya kurallar dayatan kötü bir şirketteki işçiler için iyi bir şey olabilir. Bazı şirketler çalışanlarını istismar etmiştir ve sendikalar çaresizler için ayağa kalkmış ve onlara bir ses vermiştir. Tarihsel olarak sendikalar, özellikle ücret skalasının en altında ve ortasında yer alan işçiler için ücretleri yükseltmek ve sosyal hakları iyileştirmek için çalışmışlardır. Ve bir işçi sendikası, bir kişinin dini nedenlerle izin almasına yardımcı olabilir. Yine de, bir işçi sendikasına katılmak dua etmek ve akıllıca danışmanlık almakla ilgili bir konu olmalıdır.
Aşağıda, işçi sendikalarıyla ilgili olarak Kutsal Kitap'tan bazı ilkeler yer almaktadır:
İşçi sendikaları ve çalışma ilkesi. Tanrı bir işçidir ve bizi de işçi olarak tasarlamıştır: "RAB Tanrı Aden bahçesine bakması, onu işlemesi için Adem'i oraya koydu" (Yaratılış 2:15). "Altı gün çalışacak, bütün işlerini yapacaksın" (Mısır'dan Çıkış 20:9). "Tembel eller insanı yoksullaştırır, Çalışkan el zengin eder" (Süleyman'ın Özdeyişleri 10:4). "İnsanlara değil, Rab'be hizmet eder gibi gönülden hizmet" etmeli, çalışmalıyız (Efesliler 6:7). İşçi sendikaları çalışmayı teşvik ettikleri ve çalışanlar için daha iyi çalışma koşullarının sağlanmasına yardımcı oldukları ölçüde iyi bir şeydir.
İşçi sendikaları ve boyun eğme ilkesi. Otoriteye boyun eğme kavramı çoğumuz için zor bir kavramdır. Birinin bize ne yapmamız gerektiğini söylemesi fikri bizi rahatsız eder. Çoğumuz liderlere güvenmeyiz ve bazen onlara güvenmemek için iyi nedenlerimiz vardır. Ayrıca birine boyun eğdiğimizde bunun bir şekilde ondan daha az değerli ya da önemli olduğumuz anlamına geldiğine de inanabiliriz.
İsa boyun eğmeyi örnek aldı. Tanrı olmasına rağmen, dünyasal anne babasına boyun eğmiştir (Luka 2:51). Baba'yla eşdeğer olmasına rağmen, günahlarımız için çarmıhta ölecek kadar insani iradesini Baba'nın iradesine teslim etmiştir (Matta 26:39; Filipililer 2:8).
Buna ek olarak, Tanrı'nın kurduğu insani otoriteye boyun eğme konusunda Tanrı'dan özel talimatlarımız vardır. Bu otoritelere boyun eğmemiz onların bizim boyun eğmemizi hak etmelerine ya da bunu kazanmalarına dayanmaz. Onlara boyun eğmemiz Tanrı'ya olan sevgimize ve itaatimize dayanır. Bu makamlara Tanrı tarafından belirlendikleri için boyun eğeriz:
1. Hükümete boyun eğmek (Romalılar 13:1-7)
2. Eşler kocalarına boyun eğer (Efesliler 5)
3. Patronlara boyun eğme (1. Petrus 2:18-19)
İlke, Kutsal Kitap'a uygun bir nedenimiz olmadığı sürece üzerimizdeki yetkililere boyun eğmemiz gerektiğidir.
Matta 20:1-15'te İsa, istihdamı göklerin krallığının bir örneği olarak kullanmıştır. Odak noktası bir toprak sahibinin işe alma uygulamalarıdır. Bu pasajda "toplu pazarlık"tan söz edilmemektedir ve bir grup çalışanın işverene ne yapması gerektiğini söyleme hakkı yoktur. 15. ayette işveren, politikalarından şikayet edenlere sivri bir soru sorar: "Kendi paramla istediğimi yapmaya hakkım yok mu?" İsa'nın hikayesinde, çalışanlar karşılıklı olarak üzerinde anlaşılan bir sözleşmede vaat edilen her şeyi alma hakkına sahipti, ancak işverenin zamanı, parası veya mülkü üzerinde başka hiçbir hakları yoktu.
İşçi sendikaları ve kanaatkârlık ilkesi. Vaftizci Yahya, Luka 3:14'te askerlere ücretleriyle yetinmelerini öğütlemiştir. İşçi sendikalarının başlıca rollerinden biri üyeleri için sürekli olarak daha yüksek ücretler için kampanya yürütmektir ve bu durum hoşnutsuzluğu artırabilir.
Pavlus bize hoşnutluğun sırrını açıklar: "Bunu ihtiyacım olduğu için söylemiyorum. Çünkü ben her durumda eldekiyle yetinmeyi öğrendim. Yoksulluk çekmeyi de bilirim, bolluk içinde yaşamayı da. İster tok ister aç, ister bolluk ister ihtiyaç içinde olayım, her durumda, her koşulda yaşamanın sırrını öğrendim. Beni güçlendirenin aracılığıyla her şeyi yapabilirim" (Filipililer 4:11-13). Onun hoşnutluğunun sırrı içindeki Mesih'ti. Mesih onu güçlendirdi ve yaşamın tüm koşullarında onu destekledi.
Pavlus imanlılara efendileri için Rab için çalışıyormuş gibi çalışmalarını söylemiştir: "Ey köleler, dünyadaki efendilerinizin her sözünü dinleyin. Bunu, yalnız insanları hoşnut etmek isteyenler gibi göze hoş görünen hizmetle değil, saf yürekle, Rab korkusuyla yapın. Rab'den miras ödülünü alacağınızı bilerek, her ne yaparsanız, insanlar için değil, Rab için yapar gibi candan yapın. Rab Mesih'e kulluk ediyorsunuz" (Koloseliler 3:22-24). Pavlus aynı buyruğu Efes'teki kiliseye göksel yücelik mirası vaadiyle birlikte tekrarlamıştır (Efesliler 6:5-8).
İşçi sendikaları ve nezaket ilkesi. Günahkâr bir dünyada her zaman suiistimaller olacaktır, ancak asıl soru şudur: Tanrı bizden suiistimallerle nasıl başa çıkmamızı beklemektedir? Hristiyanlar efendilerinin ellerinde aşağılanmaya katlanmaya istekli olmalı ve misilleme yapmamalıdır. Tanrı korkusuyla patronlarımıza boyun eğeriz, "yalnızca iyi ve anlayışlı olanlara değil, sert olanlara da" (1. Petrus 2:18). Bir işçi sendikasının, yönetimin etik olmayan ve suç teşkil eden davranışlarına karşı çalışması başka bir şeydir, ancak işverenleri hor görmeyi aşılamak ve otoriteye karşı düşmanca bir duruş sergilemek başka bir şeydir.
Bir işveren için çalışmanın Rab için çalışmak gibi olduğunu anlayan bir Hristiyan, bazı sendikal taktiklere ciddi endişeyle bakacaktır. İşçi sendikaları genellikle boykot, grev ve iş yavaşlatma tehdidini talepleri için koz olarak kullanırlar ve bazıları bunu Kutsal Kitap'ın haraca karşı öğretisinin ihlali olarak görür (Luka 3:14). "Kimseyi kötülememeli, kavgacı değil, uysal olmalı, herkese her zaman yumuşak davranmalıyız" (Titus 3:2). Kibar ve düşünceli olmak her zaman övgüye değerdir. "Yumuşak yanıt gazabı yatıştırır, Oysa yaralayıcı söz öfkeyi alevlendirir" (Süleyman'ın Özdeyişleri 15:1).
İşçi sendikaları ve vicdan ilkesi. Sendikaların çoğu Kutsal Kitap'a dayalı bir dünya görüşüne sahip değildir. Çoğu zaman sendika aidatları kürtaj hakları gibi dindışı amaçlara aktarılır. Paralarının samimi dini inançlarına aykırı amaçlar için kullanılmasına itiraz eden işçi sendikalarının Hristiyan üyeleri, sendikaya bir mektup yazarak tutumlarını açıklayabilir ve aidatlarından kendilerine düşen payın başka bir amaç için kullanılmasını isteyebilirler.
İşçi sendikaları ve eşit boyunduruk ilkesi. Kutsal Yazılar şöyle der: "İmansızlarla aynı boyunduruğa girmeyin. Çünkü doğrulukla fesadın ne ortaklığı, ışıkla karanlığın ne paydaşlığı olabilir?" (2. Korintliler 6:14). Bu öncelikle evlilik için geçerlidir, ancak diğer kişisel ilişkilerde, iş dünyasında ve işçi sendikaları konusunda da seçimlerimize rehberlik edebilir.
Bir işçi sendikasına katılmayı düşünenler için sorulması gereken bazı önemli sorular şunlardır: İşverenim ve şirket sahipleri için dua ediyor muyum? Belirli bir sendikanın parçası olarak Rab'be hizmet edebiliyor ve O'na yücelik getirebiliyor muyum? İşçi sendikasının gündemi ve amacı nedir? Sendika adil ve hem işçiler hem de şirket için en iyi çıkarlar doğrultusunda mı faaliyet gösteriyor? Ödediğim aidatlar katılmadığım amaçlara mı gidecek?
Sonuç olarak, bir Hristiyan'ın bir işçi sendikasına katılıp katılmaması bir vicdan ve Rab'bin yönlendirmesine duyarlılık meselesidir. Eğer Tanrı'nın sendikaya katılmanızı istediğine ikna olduysanız, o zaman katılın. Bu kişisel bir karardır, başka bir inanlının size yükleyebileceği bir şey değildir. Bir sendikaya katılırsanız, kendinizi onların kuralları altında çalışmaya mecbur bıraktığınızın farkına varın. Dua edin ve bu konuda size yol göstermesi için Rab'be yalvarın. "RAB'be güven bütün yüreğinle, Kendi aklına bel bağlama. Yaptığın her işte RAB'bi an, O senin yolunu düze çıkarır" (Süleyman'ın Özdeyişleri 3:5-6).
English
Bir Hristiyan işçi sendikasına katılmalı mı?
