Soru
Bir Hristiyan dışarıdaki tüm olumsuzluklara nasıl karşılık vermelidir?
Yanıt
Olumsuzluk yeni bir şey değildir. Adem ve Havva bahçeden kovulduğundan beri hayat zordu ve biz de bundan şikâyet ediyorduk (Yaratılış 3:23). Kendimiz için yaşamak ve arzularımız karşılanmadığında şikâyet etmek günahkâr insanların doğasında vardır (Galatyalılar 5:19-20). "Haklarımız" için tartışmaya, kendi yolumuzu talep etmeye ve bizimle aynı fikirde olmayan herkese karşı çıkmaya eğilimliyizdir. Bu kombinasyon, dünyaya ve genel olarak yaşama karşı genel bir olumsuzluk ruhuyla sonuçlanır. Mesih'i tanımayanların olumsuz olmaları anlaşılabilir bir durumdur. Bu dünyanın ve onun karmaşasının ötesine dair hiçbir umutları yoktur. Ancak bir Hristiyan'ın tutumundaki olumsuzluk, yaşamı Tanrı'nın bakış açısından görmeyi reddettiği anlamına gelir. Düşmanlık, gurur ve şikâyete katıldığımızda, imansızlarla aynı şekilde tepki vermiş oluruz.
Ne yazık ki, Tanrı'nın halkı da çoğu zaman olumsuzluk ve homurdanma konusunda en az Tanrı'yı tanımayanlar kadar suçludur. İsa'nın şu sözlerini sık sık unutuyoruz: "Dünyada sıkıntınız olacak. Ama cesur olun, ben dünyayı yendim" (Yuhanna 16:33). Tanrı onları Mısır'dan çıkardıktan, Kızıldeniz'i ikiye böldükten ve düşmanlarını tek bir dalgayla yok ettikten sonra, olumsuzluk İsraillilerin en büyük günahlarından biriydi (Mısır'dan Çıkış 14:16-18). Ancak İsrailliler istediklerini elde edemeyince Tanrı'ya karşı homurdanmaya başladılar (Çölde Sayım 14:27). Tanrı'nın onlar için yaptıklarına sevinmek ve O'nun sağlamaya devam edeceğine güvenmek yerine, mırıldanmaya ve şikâyet etmeye başladılar. Bunu yaptığımızda Rab duyar ve bu O'nu çok rahatsız eder (1. Korintliler 10:10-11; Yuhanna 6:43).
Günah karşısında kederlenmekle olumsuz olmak arasında fark vardır. Günahın ağırlığı konusunda Tanrı'yla hemfikir olan biri, bu konuda bir şeyler yapmamız gerektiği konusunda da Tanrı'yla hemfikirdir. Tanrı insanlığın kötü çaresizliğini gördüğünde, bu konuda bir şeyler yaptı (Yuhanna 3:16). İsa bize Tanrı'nın nasıl olduğunu göstermek ve dağınık dünyamıza dahil olmak için geldi (Yuhanna 14:9). "Kollarını sıvamaktan ve ellerini kirletmekten" korkmadı (2. Korintliler 5:21). O'nun Bedeni olarak (1. Korintliler 12:27), O'nun bizim için modellediği işi sürdürmeye devam ediyoruz.
Hristiyanlar kıyamet ve kasvet zihniyetine yaşama karşı nazik, sevgi dolu, iman dolu bir yaklaşımla karşı koyabilirler (Efesliler 4:32; 1. Yuhanna 5:14). Dünyada çok normal olan umutsuzluk ve önce ben zihniyetine kapılmayı reddedebiliriz (Filipililer 2:14-15). Karanlıkta ışık (Matta 5:14), Şeytan'ın aldatmacasının ortasında gerçek (Yuhanna 17:17) ve umutsuzluk karşısında umut (Mezmur 43:5) sunabiliriz. 1. Petrus 4:12-16 bize sorunlarla yüzleşme konusunda bazı açık yönergeler verir. Petrus şöyle der: "Sevgili kardeşlerim, sınanmanız için size giydirilen ateşten gömleği, size garip bir şey oluyormuş gibi yadırgamayın. Tersine, Mesih'in acılarına ortak olduğunuz oranda sevinin ki, Mesih'in görkemi göründüğünde de sevinçle coşasınız. Mesih'in adından ötürü hakarete uğrarsanız, ne mutlu size! Çünkü Tanrı'nın yüce Ruhu üzerinizde bulunuyor. Hiçbiriniz katil, hırsız, kötülük yapan ya da başkalarının işine karışan biri olarak acı çekmesin. Ama Mesih inanlısı olduğu için acı çeken, bundan utanç duymasın. Taşıdığı bu adla Tanrı'yı yüceltsin."
Hristiyanlar yaşama daha iyi bir yaklaşımı model almalıdırlar. İsa sözlerinde (Luka 6:20-23) bize bu daha iyi yaşama dair bir fikir vermiştir. 1. Timoteos 4:12 bize "konuşmada, davranışta, sevgide, imanda ve paklıkta imanlılara örnek olmamızı" söyler. İman etmeyenler için bu dünyanın cennete en yakın yer olduğunu her zaman akılda tutmak önemlidir. Hristiyan için ise bu dünya cehenneme en yakın olacağımız yerdir. Odak noktamız bu olduğunda, dünyanın olumsuzluklarıyla mücadele etmek ve İsa'nın bize vermeye geldiği bol yaşamı (Yuhanna 10:10) modellemek için gerekli araçlara sahip oluruz.
English
Bir Hristiyan dışarıdaki tüm olumsuzluklara nasıl karşılık vermelidir?
